Hior Chronik: η ομορφιά με κάνει να μη φοβάμαι ούτε το θάνατο!

Ο Hior Chronik γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974 και το πραγματικό του όνομα είναι Γιώργος Παπαδόπουλος. Καθ’ όλα συνηθισμένο όνομα, για έναν καθόλου συνηθισμένο μουσικό που έρχεται στη Θεσσαλονίκη στα φετινά Δημήτρια  για να παρουσιάσει το νέο του άλμπουμ το Σάββατο 15 Οκτωβρίου στις 21:00, στην Αίθουσα Δοκιμών & Συναυλιών της Κ.Ο.Θ. “Σόλων Μιχαηλίδης” (πρ. Παλλάς).

Ξεκίνησε να δουλεύει ως παραγωγός στον Jazz Fm και ως συντάκτης σε διάφορα μουσικά περιοδικά αρχές δεκαετίας του ‘90. Αλλά μόλις πριν από 7 χρόνια άρχισε να πειραματίζεται με τη δημιουργία της μουσικής εστιάζοντας κυρίως στον κινηματογραφικό ήχο. Η μουσική του στηρίζεται στο πιάνο και τα μακρόσυρτα μελαγχολικά ηχοτοπία, που διαμορφώνουν έναν ήχο πέρα από εκφραστικές δεσμεύσεις.
Η πρώτη του κυκλοφορία «I’m a Tree» έφερε την ετικέτα της καναδέζικης εταιρείας «Les Enregistrements Variables». Πριν τρία χρόνια κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ του με τίτλο «Unspoken Words» για λογαριασμό της «mu:nest label», στο οποίο μεταξύ άλλων συμπεριλαμβάνονται συνεργασίες με τους Akira Kosemura, Natalie Beridze/Tba, Aaron Martin, R. Doering. Είναι μέλος των «Pill-Oh» και το 2012 κυκλοφόρησε για λογαριασμό της «Kitchen.Label» το άλμπουμ «Vanishing Mirror».

Hior Chronik: η ομορφιά με κάνει να μη φοβάμαι ούτε το θάνατο!Τον περασμένο Μάιο κυκλοφόρησε η νέα προσωπική του δουλειά με τον τίτλο «Taking the Veil» («Kitchen.Label») και η οποία περιέχει συνεργασίες με τους Field Rotation, Sophie Huchings, Familiar Trees, Yoshida Yashusi. Επιπλέον, εξαιρετικές κριτικές σε Ελλάδα και εξωτερικό γράφτηκαν για τις συνεργασίες του με τον Arovane («Strange Isolate Places») στο άλμπουμ «In Between» και το Μιχάλη Δέλτα («Sun Sea Sky Records»). Μέσα στο φθινόπωρο πρόκειται να κυκλοφορήσει το 4ο προσωπικό άλμπουμ του και πάλι από την «Kitchen.Label».

«Ουσιαστικά, η συναυλία της Θεσσαλονίκης είναι η παρουσίαση του καινούργιου του άλμπουμ, με κύρια βάση το πιάνο με την υποστήριξη της υπέροχης Δάφνης Κοτσιανή, καθώς και κάποια άλλα κομμάτια πιο ηλεκτρονικά και ambient πάντα με την συνοδεία του πιάνου» μας λέει ο ίδιος.

Hior Chronik: η ομορφιά με κάνει να μη φοβάμαι ούτε το θάνατο!

Αναφορικά με συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες ή για τον αν πρόκειται για μια μοναχική πορεία μέχρι το νέο του υλικό τονίζει πως “Όλες μου οι δουλειές συμπεριλάμβαναν συνεργασίες όλα αυτά τα χρόνια. Φέτος, η νέα μου δουλειά είναι περισσότερο μοναχική, με μοναδική εξαίρεση τον τσελίστα Aaron Martin, που υποστηρίζει με τον ήχο του μερικά από τα κομμάτια του σόλο πιάνο άλμπουμ μου το οποίο πρόκειται να κυκλοφορήσει στο τέλος της χρονιάς από την Kitchen.Label. Πέρα από αυτό σε μερικούς μήνες θα κυκλοφορήσει ακόμα ένα άλμπουμ σε συνεργασία με τον Arovane”.

Αυτή η επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη στάθηκε η αφορμή για μια συζήτηση για τη μουσική, την Ελλάδα και την Ευρώπη, όπως αυτός τις ζει διαρκώς on transit, όσα τον προβληματίζουν και όσα αγαπά.

https://soundcloud.com/hiorchronik/hior-chronik-we-will-grow-up-together

Ζεις και εργάζεσαι στο εξωτερικό, στο Βερολίνο 12 χρόνια. Πώς είναι για έναν νέο δημιουργό, αλλά κ για έναν νέο άνθρωπο να επιστρέφει στην Ελλάδα; 

Τον τελευταίο καιρό είχα αρκετά πήγαινε-έλα. Ήμουν μεταξύ Βερολίνου, Αθήνας και Πολωνίας. Δεν μπορώ να πω ότι έχω πλέον μια βάση σταθερή αλλά στα άμεσα σχέδια μου είναι να απομακρυνθώ όσο γίνεται περισσότερο από την Αθήνα και να εγκατασταθώ μόνιμα ξανά στο Βερολίνο.  Δεν ξέρω πως είναι για τον καθένα να επιστρέφει στον τόπο του και μπορώ να αναφερθώ μονάχα σε προσωπικό επίπεδο. Χαίρομαι όταν επιστρέφω γιατί βλέπω την οικογένεια μου και τους φίλους μου.  Από την άλλη, στεναχωριέμαι βλέποντας τα αδιέξοδα και τον μαρασμό των πραγμάτων γύρω μου. Όλα αυτά έχουν προκαλέσει στον κόσμο μια συναισθηματική αναπηρία κι έναν κοινωνικό αποκλεισμό. Τα κακέχτυπα αυξάνονται και η επιθυμία για δράση είναι στο μηδέν.

Hior Chronik: η ομορφιά με κάνει να μη φοβάμαι ούτε το θάνατο!

Ξέρω πως παρακολουθείς τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας και σε προβληματίζουν. Όταν επιστρέφουμε τα τελευταία χρόνια από το εξωτερικό -έστω κ μετά από ολιγοήμερη απουσία- νιώθω ότι βλέπουμε τα λάθη μας μεγενθυμένα. Από την είσοδο της πόλης μέχρι τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Τι σε ενοχλεί περισσότερο στην Ελλάδα όταν τη… βλέπεις μετά από απουσία πολλών μηνών;

Και όμως προσπαθώ όσο λείπω να μην παρακολουθώ τα τεκταινόμενα, αλλά δεν τα έχω καταφέρει ποτέ. Φυσικά και νοιάζομαι και ενδιαφέρομαι για όσα συμβαίνουν. Τα λάθη (τα οποία αμφιβάλω πλέον ότι είναι λάθη, αλλά νομίζω περισσότερο επιλογές στοιχειώδους άγνοιας και έλλειψης παιδείας) μπορεί να τα διακρίνει κανείς εύκολα, είτε από απόσταση, είτε από πιο κοντά. Θα απαντούσα στην ερώτηση σου αντικαθιστώντας την λέξη “λάθη” με τη λέξη “κατάσταση”. Αυτή η κατάσταση όσο πάει και χειροτερεύει. Οικονομικά, κοινωνικά και ψυχολογικά, αυτή η κοινωνία βρίσκεται στην εντατική της συνειδητότητας! Ακούγομαι απαισιόδοξος γιατί απλά είμαι. Αισιόδοξος είμαι μονάχα στον τρόπο αντιμετώπισης όλων αυτών των προβλημάτων.

Ευρώπη: χώρες με ευμάρεια, ισχυρά κράτη, κράτη σε κρίση, κλειστά σύνορα για τους πρόσφυγες. Σε συνδυασμό με την άνοδο των ναζιστικών κομμάτων…

 Δεν μου προκαλεί καμία έκπληξη. Ακόμα και στις χώρες που δέχονται τους πρόσφυγες οι συνθήκες διαβίωσης τους είναι άθλιες με ελάχιστες εξαιρέσεις. Δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός, κανένα πραγματικό ενδιαφέρον γι αυτούς. Η Ευρώπη φέρει τεράστια ευθύνη και εκμεταλλεύεται το γεγονός όσο καλύτερα μπορεί  βάση σχεδίου. Πέρα από αυτό η άνοδος των ναζιστικών κομμάτων (θεωρώ πως δε χρειάζεται ιδιαίτερη πολιτική ανάλυση για το τι φταίει και εξαπλώνονται) αρκεί το γεγονός πως οι «δημοκρατικές» κυβερνήσεις της ΕΕ δεν ενοχλήθηκαν από τη μη κοινοβουλευτική ανάδειξη του νέου Προέδρου στην Ουκρανία. Η Ε.Ε. ενώ χαρακτηρίζει «ολοκληρωτισμό» οποιαδήποτε κυβερνητική αλλαγή που δε στηρίζεται στις αστικές επιλογές, ενώ καταδικάζει τη βία, δε διστάζει ν’ αξιοποιήσει τους νοσταλγούς του Χίτλερ και την εκ μέρους τους βία για την ανατροπή κυβερνήσεων όταν αυτή εξυπηρετεί τα συμφέροντά της.

Από την Ελλάδα τι είναι αυτό που αγαπάς, που σου λείπει περισσότερο; Αγαπάω πολύ τις βόλτες στο κέντρο της Αθήνας, τον λόφο στου Φιλοπάππου, την γειτονιά μου τον Υμηττό και αυτά μου λείπουν στιγμές. Φυσικά και το φαγητό. Είναι το μοναδικό πράγμα για το οποίο μάλλον “υποφέρω” στο εξωτερικό.

Πώς προέκυψε η συμμετοχή σου στα  φετινά Δημήτρια και η συναυλία στη Θεσσαλονίκη; 

Ήταν μια πρόσκληση από έναν πολύ καλό φίλο το Γιώργο Χριστιανάκη. Τα Δημήτρια είναι ένα φεστιβάλ με πολύ μεγάλο μουσικό ενδιαφέρον και χαίρομαι ιδιαίτερα που είμαι μέρος του αυτή τη χρονιά.

Πόσο σημαντική υπόθεση είναι για σένα η  αισθητική; 

Δύσκολο να την ορίσει κανείς. Εξίσου σχετικό για το τι είναι ωραίο για κάποιον. Αλλά ως εμπειρία που προσλαμβάνουμε μέσω των αισθήσεων, θα έλεγα ότι είναι απαραίτητο στοιχείο στη ζωή μου γενικότερα, όχι μόνο στη μουσική μου. Από την ομορφιά ξεδιψάω, παίρνω θάρρος να τολμήσω πράγματα και με κάνει να μην φοβάμαι ούτε τον θάνατο!

Έχω την αίσθηση, όσο σε παρακολουθώ πως σου αρέσει ιδιαίτερα η φωτογραφία. Οι φωτογραφίες σου συνοδεύουν επάξια τις συνθέσεις σου, προσελκύοντας το ενδιαφέρον και την προσοχή στα social media. Πες μας για αυτήν την ασχολία;

Σπούδασα φωτογραφία και είναι το χόμπυ μου. Με ξεκουράζει και είναι ένα κομμάτι που με συνοδεύει σε οτι κάνω και οπου ταξιδέψω θεωρώ ότι κάνω Τέχνη με τις φωτογραφίες μου. Για αυτό χρειάζεται αφοσίωση και δεν έχω τον χρόνο, ίσως σε μερικά χρόνια να το κάνω πιο σοβαρά. Στο νέο μου δίσκο πάντως απόλυτος κυρίαρχος θα είναι ο ήχος του πιάνου, ο οποίος αυτή τη φορά θα πλαισιώνεται από ένα βιβλίο με φωτογραφίες.

Hior Chronik: η ομορφιά με κάνει να μη φοβάμαι ούτε το θάνατο!

Στη συνέντευξη που κάναμε την τελευταία φορά που βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη ο Matt Elliott μου είπε ότι θεωρεί τον εαυτό του “έναν sad folkie που θέλει να χορεύει”. Εσύ πως θα χαρακτήριζες το… Γιώργο Παπαδόπουλο; 

Εύστοχη περιγραφή! Θα μπορούσε να ισχύει και για μένα. Ίσως γι αυτό και πολύς κόσμος απορεί το πόσο εύκολα περνώ από την κλασική μουσική και την τζαζ στην techno.

Και το Ηior Chronik από που προήλθε;

Από ένα μικρό ρουμανάκι που με φώναζε «Γιωρκάκη» με σπασμένα ελληνικά, ώσπου μια μέρα άρχισε να με φωνάζει Χιορ. Μου άρεσε σαν όνομα γενικώς και το κράτησα και ως το καλλιτεχνικό μου ψευδώνυμο. Chronik είναι η σχέση μου με τον χρόνο.

Τα social media πόσο τα εμπιστεύεσαι; Θα έλεγα ότι ζουν αρκετοί μια… άλλη πραγματικότητα μέσα από αυτά, προσπαθούν ίσως να επαναπροσδιοριστούν, αλλά κανείς δε μπορεί να αρνηθεί τη χρησιμότητα τους.

Τα χρησιμοποιώ όσο γίνεται πιο διακριτικά, περισσότερο για προβολή της δουλειάς μου και όχι τόσο για να μοιραστώ προσωπικές μου στιγμές ή απόψεις. Αυτές δεν αφορούν κανέναν. Γενικότερα η χρήση των social media εκφράζει για μένα το πόσο μόνος του αισθάνεται σήμερα ο κόσμος, πόση ανάγκη έχει για προβολή του “Εγώ” του. Υπάρχει μια υστερία να αποδείξουμε τι αξίζουμε ως παρουσίες.

Παραμένεις αριστερός και τζαζ από τότε που έχουμε να συναντηθούμε;

Τζαζ ακούω ακόμα και θα ακούω για πάντα. Αριστερός δεν υπήρξα ποτέ ιδεολογικά… Η αριστερά είναι τόσο ανοιχτόμυαλη που εύκολα πέφτουν τα μυαλά έξω από το κρανίο. Παραμένω υποστηρικτής του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Ας κλείσουμε με όσους σε έχουν επηρεάσει παλαιότερα και σήμερα.

Μεγάλες επιρροές είναι οι Johann Johansonn, Max Richter, Arvo Part, Philip Glass, Alva Noto Tarkovsky και τα…  στοιχεία της φύσης.

——————————

Στο live των «51ων Δημητρίων» θα τον συνοδεύσει στο πιάνο η Δάφνη Κοτσιάνη.

Ώρα έναρξης 21:00

Τιμές εισιτηρίων: 7€, 10€. Προσκλήσεις σε κατόχους κάρτας ανεργίας.

Συνέντευξη Εύα Κουσιοπούλου

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος