Bύρωνας Κριτζάς: O Dylan είναι ο άνθρωπος που εμπότισε με συνείδηση το rock’ n’ roll!

Την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου στις  19.00, ο δημοσιογράφος Βύρωνας Κριτζάς θα παρουσιάσει το βιβλίο του “Bob Dylan,100 τραγούδια” (εκδόσεις Πατάκη) στο Public (Τσιμισκή 24). Γραμμένο από έναν ένθερμο φαν του καλλιτέχνη, το βιβλίο περιλαμβάνει κείμενα πάνω στα 100 κορυφαία δείγματα του έργου του. Στο φόντο διακρίνονται οι μεταβολές στα κοινωνικά και καλλιτεχνικά ρεύματα, μαζί με κάποια βασικά δεδομένα από την προσωπική ζωή του δημιουργού. Επιπλέον δέκα άνθρωποι από τον χώρο της μουσικής επιλέγουν ένα αγαπημένο τους κομμάτι και μιλούν για τον δικό τους Dylan, με συναρπαστικές αφηγήσεις.

Θα παρουσιάσουν το βιβλίο και θα μιλήσουν με το συγγραφέα οι: Κώστας Δρουγάλας, Φιλόλογος, συγγραφέας,  Εύη Καρκίτη, ραδιοφωνική παραγωγός- δημοσιογράφος και Γιώργος Τούλας, ραδιοφωνικός παραγωγός – δημοσιογράφος.

H παρουσίαση του βιβλίου στη Θεσσαλονίκη στάθηκε η αφορμή για μια διαδικτυακή κουβέντα με το Βύρωνα.

Πώς αποφάσισες να γράψεις το βιβλίο για τον Dylan; Ποιο ήταν το έναυσμα;

Το ξεκίνησα σε μια περίοδο που δεν είχα τι να κάνω. Συνήθως όταν βρίσκεται κανείς χωρίς δουλειά, τηλεφωνεί σε παλιούς συναδέλφους, στέλνει βιογραφικά, παρακολουθεί κανένα σεμινάριο… Ε, εγώ είπα να γράψω κείμενα πάνω στα 100 καλύτερα τραγούδια του Bob Dylan! Μου φαινόταν λιγάκι περίεργο που δεν υπήρχε ούτε ένα βιβλίο στην Ελλάδα που να εξετάζει όλη την πορεία του, ή έστω τους σημαντικούς σταθμούς αυτής. Πίσω δηλαδή από την προσωπική μου ανάγκη και τη ματαιοδοξία, υπήρχε η βεβαιότητα ότι το βιβλίο μου έχει λόγο ύπαρξης.

Στο βιβλίο διαβάζουμε κείμενα αξιοσημείωτων καλλιτεχνών…  Ποιος σε δυσκόλεψε περισσότερο;

Πράγματι, από τα 10 συμπληρωματικά κείμενα, τα 5 ανήκουν σε καλλιτέχνες. Ο ένας στην αρχή μου αρνήθηκε ευγενικά, αλλά τελικά τον έπεισα. Έναν άλλον δεν τον έβρισκα στα τηλέφωνα για μέρες. Ένας τρίτος μου είπε πως δεν προλαβαίνει αλλά τελικά πρόλαβε. Ο τέταρτος μου το παρέδωσε την τελευταία μέρα, ενώ υπήρχε και κάποιος που το έστειλε σε κοινό μας γνωστό, χωρίς ποτέ να έρθει σε επαφή μαζί μου. Για έναν δημοσιογράφο όμως, αυτά είναι συνηθισμένα. Τους ευχαριστώ όλους, όπως και τους υπόλοιπους πέντε, γιατί ανέβασαν την αξία του βιβλίου μου.

Να υποθέσω πως ήσουν στη συναυλία του στην Αθήνα; Τον έχεις δει πολλές φορές live; Τι αίσθηση σου άφησε καθώς υπάρχουν πολλοί που αμφισβητούν τη σκηνική του παρουσία;

Τον έχω δει τρεις φορές. Αρχικά στην Ισπανία το 2008 κι ύστερα στην Αθήνα το 2010 και το 2014. Κάθε συναυλία ήταν καλύτερη από την προηγούμενη – και το εννοώ.

Πότε άκουσες πρώτη φορά Dylan;

Στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια. Θυμάμαι μου είχε κάνει εντύπωση η φωνή του, η φάτσα του στο εξώφυλλο του Blonde on Blonde, η μαγκιά που εξέπεμπε και βέβαια οι στίχοι του, που ήταν ολόκληρα κατεβατά.

Και μετά από όλη αυτήν την αγάπη και την ενασχόληση με αυτόν, τι είναι αυτό θεωρείς που τον κάνει τόσο ξεχωριστό; Τόσο ώστε να τιμηθεί με ένα Νόμπελ που έμοιαζε να μην τον ενδιαφέρει;

Ο Dylan εδραίωσε και διέδωσε ένα υψηλό τραγούδι, στο οποίο σημασία δεν έχει το πόσο καλή είναι η φωνή του τραγουδιστή ή πόσο ευχάριστη είναι η μελωδία, αλλά αυτά που λέγονται στους στίχους. Είναι ένας ποιητής που τραγουδάει. Είναι ο άνθρωπος που εμπότισε με συνείδηση το rock’ n’ roll. Είναι, ακόμα, ένας υπερασπιστής της ελευθερίας του ατόμου και της προσωπικής έκφρασης. Αν έγραψα ένα βιβλίο για αυτόν, το έκανα από υπέρμετρο θαυμασμό και βαθιά αγάπη. Ελπίζω να σας έπεισα!

Οφείλω να σε ενημερώσω -αν και νομίζω το γνωρίζεις ήδη- πως όταν θέλεις να γράφεις για πράγματα που σου αρέσουν και κυρίως για μουσική στη χώρα μας συνήθως δεν πληρώνεσαι. Επίσης θα προσπαθείς να αποδείξεις την αξία ενός γκρουπ σε αρχισυντάκτες που πιθανόν θα σε κοιτούν σαν εξωγήινο, θα συνεργάζεσαι με χαλαρούς ανθρώπους που η κύρια τους απασχόληση είναι άλλη (αλλά αγαπούν τη μουσική!) ή θα δουλεύεις για άλλους που κάνουν δημόσιες σχέσεις. Είσαι σίγουρος πως αυτό θες να κάνεις; 

Το κάνω ήδη εδώ και εννιά χρόνια. Τη δουλειά μου την αγαπάω, όμως στη ζωή ξέρετε δεν φτάνει μόνο να αγαπάς κάτι. Πρέπει να φέρεις τα πράγματα έτσι, ώστε να σε αγαπήσει και αυτό… Υπάρχουν στιγμές, καθημερινά σχεδόν, που με πιάνει μια απογοήτευση. Αλλά και τι δουλειά να έκανα; Ποιος κλάδος βρίσκεται σε άνθηση; Αυτά ρωτάω τον εαυτό μου. Και επειδή απάντηση δεν βρίσκω, προχωράω στο επόμενο κείμενο.