Κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει, τόσο ψυχολογικά όσο και στην πράξη, με διαφορετικό τρόπο την πανδημία του κορονοϊού. Σύμφωνα με την επιστημονική εργασία της Mimi E Lam, ερευνήτριας στο πανεπιστήμιο του Μπέργκεν στην Νορβηγία, υπάρχουν τουλάχιστον 16 διαφορετικοί «τύποι προσωπικότητας Covid-19». Κάθε «τύπος» αντιστοιχεί σε συγκεκριμένες συμπεριφορές και νοοτροπίες, αναφορικά με την αντιμετώπιση του κορονοϊού, σε σχέση και με τους γύρω συνανθρώπους.
Η έρευνα της Lam δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Humanities and Social Sciences Communications». Όπως αποκαλύπτει, οι 16 «φυλές» του κορονοϊού, βάσει της προσωπικότητάς κάθε ανθρώπου, είναι οι εξής:
Οι αρνητές: Υποβαθμίζουν συστηματικά την απειλή του κορονοϊού και προσπαθούν να ζουν οι ίδιοι -πείθοντας και τους άλλους να κάνουν το ίδιο- όπως ζούσαν πριν από την πανδημία.
Οι βλαβεροί: Προσπαθούν να βλάψουν τους άλλους σκόπιμα (π.χ. φτύνοντάς τους ή βήχοντας πάνω τους).
Οι μεταδότες: Θέλουν να εξαπλώσουν τον κορονοϊό, ελπίζοντας πως έτσι θα επιτευχθεί γρηγορότερα η «ανοσία της αγέλης».
Οι ρεαλιστές: Αναγνωρίζουν την πραγματικότητα-τους κινδύνους της πανδημίας- και προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους αναλόγως.
Οι στοχαστικοί: Στο διάστημα της πανδημίας έχουν την τάση να απομονώνονται και να στοχάζονται πάνω σε ζητήματα που αφορούν τη ζωή, τον θάνατο και τον κόσμο.
Οι ανήσυχοι: Ενημερώνονται διαρκώς για τον κορονοϊό και προσπαθούν να μένουν ασφαλείς, προκειμένου να διαχειριστούν τις ανασφάλειες και τον φόβο τους.
Οι αποθησαυριστές: Προβαίνουν, υπό πανικό, σε αγορές με αποτέλεσμα τη συσσώρευση προϊόντων, προκειμένου να μετριάσουν την ανασφάλειά τους.
Οι ανίκητοι: Είναι συνήθως νέοι, οι οποίοι πιστεύουν ότι είναι άτρωτοι από τον κορονοϊό και άρα δεν λαμβάνουν μέτρα πρόληψης.
Οι επαναστάτες: Δεν τηρούν τα περιοριστικά μέτρα ενάντια στην εξάπλωση πανδημίας, επειδή θεωρούν ότι τα εν λόγω μέτρα περιορίζουν τις ατομικές τους ελευθερίες.
Οι επικριτικοί: Αποφεύγουν τις όποιες ευθύνες τους, φορτώνοντας στους άλλους τους φόβους και τις δυσαρέσκειές τους.
Οι εκμεταλλευτές: Αξιοποιούν την πανδημία προκειμένου να εξασφαλίσουν δύναμη, κέρδος ή να ασκήσουν βία.
Σύμφωνα με τη μελέτη, ανάμεσα στους διαφορετικούς τύπους ανθρώπων της εποχής του κορονοϊού, υπάρχουν και εκείνοι που είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν και να προσφέρουν στον συνάνθρωπο, είτε με τη συμπεριφορά τους είτε και με τις πράξεις τους.
Οι αλτρουιστές, για παράδειγμα, βοηθούν έμπρακτα τους ευάλωτους, τους ηλικιωμένους και τους μοναχικούς ανθρώπους.
Οι υποστηρικτικοί: Δείχνουν στους άλλους την υποστήριξή τους.
Οι καινοτόμοι: Σχεδιάζουν νέους τρόπους αντιμετώπισης της πανδημίας, ατομικά και συλλογικά.
Οι πολεμιστές– όπως γιατροί, νοσηλευτές κλπ. σε δομές υγείας- βρίσκονται στην «πρώτη γραμμή», μαχόμενοι ενάντια στον κορονοϊό.
Οι βετεράνοι: Είναι αυτοί που έχουν αρρωστήσει στο παρελθόν από άλλους κορονοϊούς και τώρα είναι πρόθυμοι να τηρήσουν τους περιορισμούς.
Σε ό,τι αφορά τη στάση τους απέναντι στα μέτρα πρόληψης για τον περιορισμό εξάπλωσης της πανδημίας, οι 16 διαφορετικές «προσωπικότητες ατόμων» χωρίζονται σε τρεις ομάδες, σύμφωνα με την έρευνα:
- Στους συμμορφούμενους: Ρεαλιστές, ανήσυχοι, στοχαστικοί, αποθησαυριστές, καινοτόμοι, υποστηριστικοί, αλτρουιστές, πολεμιστές και βετεράνοι.
- Στους μη συμμορφούμενους και ανυπάκουους: Αρνητές, βλαβεροί, ανίκητοι, επαναστάτες.
- Στους εν μέρει συμμορφούμενους: Μεταδότες, επικριτικοί και εκμεταλλευτές.
Η Lam εξηγεί ότι οι «εν μέρει συμμορφούμενοι» θεωρούνται πιο επιρρεπείς από ό,τι οι «μη συμμορφούμενοι» σε μία αλλαγή συμπεριφοράς πιο κοντά στην τήρηση των κανόνων και των πολιτικών πρόληψης ενάντια στον κορονοϊό.
Η ίδια υποστηρίζει πάντως ότι «οι αναδυόμενες συμπεριφορικές ταυτότητες Covid-19 “υφαρπάζονται” από τις υπάρχουσες κοινωνικές και πολιτικές ταυτότητες, προκειμένου να πολιτικοποιηθεί η πανδημία και να αυξηθούν ο ρατσισμός, οι διακρίσεις και οι συγκρούσεις».
Πηγές: nature.com/ ΑΠΕ-ΜΠΕ
Φωτογραφία: Creative Commons- άδεια χρήσης CC0
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος