F1 – Γκραν Πρι Ουγγαρίας: Ποιος θα εκθρονίσει τους Χάμιλτον-Mercedes από την κορυφή;

Μετά την κυρίαρχη εμφάνιση των Χάμιλτον και Mercedes στο Γκραν Πρι της Ουγγαρίας, η οποία ακολούθησε μια αντίστοιχη εμφάνιση στο Γκραν Πρι της Στυρίας, ένα φαίνεται να είναι το ερώτημα που προκύπτει: υπάρχει κάποιος που μπορεί να τους εκθρονίσει; Και αν ναι, ποιος;

Με κάθε σεβασμό στους αντιπάλους τους – είτε μιλάμε για τις παραδοσιακές μεγάλες δυνάμεις όπως τη Red Bull και τη Ferrari είτε για τις πιο «φρέσκες απειλές», όπως τη Racing Point – αλλά ο συνδυασμός του Χάμιλτον, που παραμένει σε κορυφαία φόρμα και της φετινής Mercedes (του καλύτερου αυτοκινήτου που έχει βγει ποτέ από το εργοστάσιο του Μπράκλεϊ κατά τα λεγόμενα του Βρετανού) δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας σε κανέναν που δεν οδηγεί κάποιο από τα «Μαύρα Βέλη». Ο ρυθμός του Χάμιλτον στις κατατακτήριες δοκιμές της Ουγγαρίας, όπου έσπασε δύο φορές το ρεκόρ πίστας αλλά και η άνεση με την οποία κέρδισε την Κυριακή, ήταν ισοπεδωτικοί για τους αντιπάλους του. Επιπλέον, από τα μέχρι τώρα δείγματα που έχουμε από τα 3 πρώτα Γκραν Πρι, δεν φαίνεται ότι υπάρχει στον ορίζοντα κάποιος ικανός να αποσταθεροποιήσει την δύναμη που ακούει στο όνομα Mercedes-AMG F1. Η Ferrari έχει παραδεχτεί ότι πήρε λάθος δρόμο με την σχεδίαση του φετινού μονοθεσίου και δείχνει ότι δεν προλαβαίνει να αντιστρέψει την κακή της εικόνα στον περιορισμένο χρόνο του μικρότερου και πολύ συμπυκνωμένου φετινού προγράμματος, ενώ η Red Bull δείχνει γρήγορη μεν απρόβλεπτη δε, τουλάχιστον προς το παρόν (κατά τα λεγόμενα και των δύο πιλότων της το αυτοκίνητο πότε υποστρέφει πότε υπερστρέφει, χωρίς προειδοποίηση).

Που σημαίνει ότι ο «κλήρος πέφτει» στον Βάλτερι Μπότας. Ο Φινλανδός είναι σοβαρός, μετρημένος και πάρα πολύ γρήγορος, ιδίως στις κατατακτήριες δοκιμές, όπου αναγκάζει τον Χάμιλτον να βγάλει τον καλύτερό του εαυτό για να τον κερδίσει. Στον αγώνα όμως, φαίνεται να είναι ένα κλικ κάτω από τον «εξάκις». Την ίδια τακτική π.χ. που εφάρμοσε πέρυσι η Mercedes με τον Χάμιλτον για να κερδίσει το Γκραν Πρι της Ουγγαρίας – έκανε ένα έξτρα πιτ στοπ ούτως ώστε με καινούργια λάστιχα να πιέσει τον Φερστάπεν στο τέλος και να τον περάσει, όπως και έκανε – ο Μπότας δεν μπόρεσε να την φέρει εις πέρας φέτος. Ίσως, αν είχε άλλον ένα γύρο ο αγώνας να τα κατάφερνε, αλλά με τα ίσως δεν γράφεται ιστορία. Εξάλλου, όπως έδειξε το χρονόμετρο, μετά από έναν καταιγιστικό ρυθμό που κράτησε στην αρχή – όπου γύριζε 1,5-2 δευτερόλεπτα ταχύτερα στον γύρο από τον Φερστάπεν – ξαφνικά και για λόγους που δεν ξέρουμε (ούτε ο ίδιος επικαλέστηκε κάτι), ο Μπότας βρέθηκε να κινείται για αρκετούς γύρους στον ίδιο ρυθμό με τον οδηγό της Red Bull χωρίς να μειώνει τη διαφορά του. Για να δουλέψει η συγκεκριμένη στρατηγική, απαιτείται από τον οδηγό να κινείται σε ρυθμούς κατατακτηρίων για πολλούς γύρους. Το 1998, ο Μίκαελ Σουμάχερ το έκανε. Είχε να καλύψει 25 δευτερόλεπτα σε 19 γύρους από τον Μίκα Χάκινεν. Και το κατάφερε. Το 2018, το έκανε και ο Χάμιλτον. Είχε να καλύψει 20 δευτερόλεπτα σε 20 γύρους από τον Φερστάπεν. Ο Μπότας είναι πολύ γρήγορος. Αλλά ένας εκ των κορυφαίων οδηγών που έχει γνωρίσει ποτέ η Φόρμουλα 1 δεν είναι…

Ένα τελευταίο σχόλιο για τη Racing Point. Δεν αφορά το αν είναι νόμιμη ή όχι. Γι αυτό θα αποφασίσουν δικαστήρια που απ’ότι φαίνεται θα κρατήσουν πολύ. Αν φάνηκε κάτι από την επίδοσή της στην Ουγγαρία, είναι ότι ακόμη και αν με κάποιο τρόπο κατορθώσεις να ανέβεις κατηγορία – γιατί αυτό έχει κάνει η Racing Point, τα αυτοκίνητά της ήταν σχεδόν 3 δευτερόλεπτα ταχύτερα στο γύρο σε σχέση με τον περυσινό αγώνα στην ίδια πίστα και με ίδια λάστιχα – αυτό δεν σε κάνει αυτομάτως έναν από τους μεγάλους. Ο μεν Στρολ τερμάτισε στην 4η θέση 58 δευτερόλεπτα πίσω από τον Χάμιλτον ο δε Πέρες στην 7η και ένα γύρο πίσω. Χρειάζονται πολύ περισσότερα από ένα καλά σχεδιασμένο αυτοκίνητο για να παίξεις στην κορυφή και να ανταγωνιστείς υπερδυνάμεις όπως η Mercedes, η Ferrari και η Red Bull. Ο δρόμος για την κορυφή δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα…