Για την βράβευσή του στο Βατικανό, τη συμβολή του Αρχιεπισκόπου Τιράνων Αναστάσιου, τις προσδοκίες του για την ανάδειξη της Λάρισας σε πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2021 και τη σπουδαιότητα του έργου του στην θεραπευτική κοινότητα «Έξοδος» μίλησε στη συνέντευξή του στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ Λάρισας και στη δημοσιογράφο Κων/να Θεοχαρούλη, ο βραβευμένος Λαρισαίος εικαστικός Χρήστος Παπανικολάου.
Δύο μόλις 24ωρα μετά την εκδήλωση στο Βατικανό, ο ζωγράφος – αγιογράφος, περιέγραψε τις στιγμές αυτές, επισημαίνοντας την σπουδαιότητα που είχαν για την Ελλάδα.
«Αισθάνομαι συγκίνηση για αυτή τη βράβευση. Ήταν κάτι πολύ μεγάλο, σπουδαίο για μένα και την Ελλάδα. Ο φάκελος είχε τρεις Έλληνες και στο σημείωμα του Έλληνα πρέσβη στο Βατικανό υπήρχε και ένα τέταρτο όνομα που αφορά την Ελλάδα, για το βραβείο πολιτισμού που φέτος δόθηκε στον Ελβετό Ντούσαν Σιτζάνσκι, Σέρβικης καταγωγής, Πρύτανης του Πανεπιστημίου της Γενεύης, ακαδημαϊκός, ειδικός σύμβουλος της Ευρωπαϊκής ένωσης, φιλέλληνας με Ελληνική υπηκοότητα και πρόεδρος της Ελβετικής επιτροπής για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα.
Ήταν σπουδαία χρονιά για την Ελλάδα και δεδομένο ότι η πόλη μας διεκδικεί το χρίσμα της πολιτιστικής πρωτεύουσας για το 2021, υπήρξαν επαφές που μπορεί να μας φανούν χρήσιμες».
Με τα βραβεία Giouseppe Sciacca -έναν από τους μεγαλύτερους θεσμούς παγκοσμίως- τιμήθηκαν ξεχωριστές προσωπικότητες παγκόσμιας ακτινοβολίας όπως ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος, που έλαβε το ειδικό βραβείο «Ιεραποστολικής Δράσης, Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Ανθρωπισμού». και ο καθηγητής του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΜΙΤ Κωνσταντίνος Δασκαλάκης με το βραβείο «Επιστήμης και Έρευνας».
«Η εκδήλωση ήταν συγκλονιστική. Συνέβη κάτι μοναδικό σε παγκόσμιους θεσμούς Την ώρα της βράβευσης του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου, ολόκληρο το αμφιθέατρο με τους 500 προσκεκλημένους -όπως ορίζει αυστηρά το πρωτόκολλο- και όσοι ώρα διήρκησε η ομιλία του Αρχιεπισκόπου, στεκόταν όρθιοι σε ένδειξη τιμής. Ήταν μοναδικό αυτό που συνέβη».
Λάτρης της εποχή του Βυζαντίου και εμπνευσμένος από εκείνη την περίοδο, εντυπωσίασε με την εφαρμογή μιας καινοτόμου τεχνικής στην εκκλησιαστική ζωγραφική, την τεχνική της γραμμικής φωτοσκίασης σε μονοχρωμία -παγκόσμια τομή στην βυζαντινή ζωγραφική.
«Όταν ξεκίνησα να ζωγραφίζω δεν συμπαθούσα τη βυζαντινή ζωγραφική γιατί στο μυαλό μου είχα ναούς όπου δεν μπορούσα να διακρίνω τέχνη όμως μετά τη γνωριμία με τον «Πανσέληνο», σημείο μεταίχμιο στη ζωή μου, μπήκα στη μελέτη της μνημειακής ζωγραφικής του 14ου αιώνα και στη συνέχεια στα Φαγιούμ, τα νεκρικά πορτρέτα. Ψάχνοντας μέσα σε αυτό το τοπίο βγαίνει η γραμμική φωτοσκίαση σε μονοχρωμία. Αυτό που με απασχολεί τα 4 χρόνια που βρίσκομαι στην Καπέλα του Καθεδρικού των Τιράνων, είναι ο συγκερασμός κλασικών δομών της βυζαντινής ζωγραφικής με τη γραμμική φωτοσκίαση σε μονοχρωμία.
Το έργο δεν παρουσιάστηκε ακόμη γιατί δεν έχει ολοκληρωθεί».
Τα τελευταία χρόνια ο Χρήστος Παπανικολάου διδάσκει στην Ανώτατη σχολή καλών τεχνών των Τιράνων μετά από πρόσκληση του κκ Αναστάσιου.
«Ανέβηκα στα Τίρανα πριν 17 χρόνια όταν μου ζητήθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο, που έχει στο νου του πάντα την εκπαίδευση, να οργανώσω το τμήμα της νωπογραφίας και μέσα από το τμήμα αυτό θα έβγαιναν οι πρώτοι εικονογράφοι σε μια χώρα όπου για 40 χρόνια όλες οι αλήθειες ήταν παγωμένες. Πάνω από 10 χρόνια λειτουργούσα στο σκηνικό του τμήματος και πριν 5 χρόνια ο Αρχιεπίσκοπος με προ(σ)κάλεσε να αντιμετωπίσω την Καπέλα. Εκεί ξεκίνησε το ταξίδι».
Όσο για την ομοιότητα των δύο λαών, «Είναι τα πρώτα ξαδέλφια μας, αν εξαιρέσει κανείς τις διαφορές στη νοοτροπία όπως γαλουχήθηκαν οι τελευταίες γενιές τους».
Ο Λαρισαίος εικαστικός ανέπτυξε το σκεπτικό του για τα δυνατά σημεία της υποψηφιότητας της Λάρισας για την ανάδειξή της σε πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2021.
«Το βαρύ χαρτί της πόλης είναι το έμψυχο δυναμικό της, κυρίως στο χώρο του πολιτισμού, πέρα από το εκπληκτικό αρχαίο θέατρο γύρω από το οποίο αναπτύσσονται πράγματα. Η Λάρισα μπορεί να έχει το μεγαλύτερο αριθμό, αναλογικά με τον πληθυσμό της, ανθρώπων που ασχολούνται με όλες τις πτυχές των τεχνών, που γεννάνε ιδέες, και το όραμά μου είναι αυτοί οι άνθρωποι μεταξύ τους να μπορέσουν να λειτουργήσουν συνθετικά και όλοι μαζί να βγάλουν κάτι μαγικό. Αν οι υπεύθυνοι που θα αποφασίσουν για το ποια πόλη θα είναι η πολιτιστική πρωτεύουσα του 2015, το αντιλαμβάνονταν, θα έδιναν το χρίσμα στη Λάρισα.
Είναι η αρχαιότερη πόλη, 8.000 χρόνια ιστορία, είναι γεωγραφικά στο κέντρο της χώρας και ιστορικά ήταν μια ανοιχτή αγκαλιά -δίχως να δίνω λυρικό ή ποιητικό χρώμα αλλά είναι μια πραγματικότητα- μία ανοιχτή κοινωνία που δεν είχε στεγανά. Αυτό είχε ως συνέπεια οι άνθρωποι που ερχόντουσαν εδώ και εντάσσονταν στο «είναι» της πόλης, να δίνουν την αφορμή, τα ερεθίσματα, μέσα από ζυμώσεις να βγαίνουν πράγματα». Δυστυχώς όμως το στίγμα κάθε εποχής είτε της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της Βυζαντινής, ή της Οθωμανικής, όπως αποτυπώθηκε με σπουδαία κτήρια, χάθηκε».
Μπαίνοντας στο ρόλο του παρατηρητή ο κ. Παπανικολάου διαπιστώνει πως:
«Η σύγχρονη πόλη δομήθηκε δίχως να έχει αρχιτεκτονικό χαρακτήρα γιατί την πόλη δεν την έχτισαν αρχιτέκτονες αλλά εργολάβοι, με τα όποια αποτελέσματα».
Έργα του Λαρισαίου εικαστικού βρίσκονται στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, στο Αττικό νοσοκομείο, στη γέφυρα του Αλκαζάρ, στο ναϊδριο της θεραπευτικής κοινότητας “Έξοδος”, στο μετρό της Αθήνας και αλλού. Εδώ και τέσσερα χρόνια όλη του η ζωή έχει αφιερωθεί στην ολοκλήρωση του έργου στην Καπέλα του Καθεδρικού ναού των Τιράνων που θα φέρει την υπογραφή του. Σύμφωνα με τον ίδιο, άλλο είναι το σημαντικότερο έργο που έχει δημιουργήσει.
«Για μένα το μεγαλύτερο έργο που έχω κάνει είναι το παρεκκλήσι στην Θεραπευτική κοινότητα «Έξοδος». Σε αντίθεση με την Καπέλα είναι χώρος μη προσβάσιμος. Ο χώρος έχει μέσα κατασκευές λειτούργησε σε μια διαχείριση υλικών όπως είναι το μέταλλο και το plexiglass. Θεωρήθηκε ο πιο σύγχρονος με την έννοια της πρότασης υλικών και εικαστικής αντιμετώπισης, ορθόδοξος ναός παγκοσμίως».
«Από τότε είχα πολλές προκλήσεις να αντιμετωπίσω ναούς αλλά δεν δέχθηκα καμία ώσπου κάποια στιγμή ήρθε η πρόταση από τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο. Αυτό που με απασχολεί τώρα είναι να δω το έργο της Καπέλα να ολοκληρώνεται.
Το έργο αυτό είναι έρευνα και το οφείλω στον Αναστάσιο που είχε τη δύναμη να αντέξει και να υπομείνει την ψευδαίσθηση του χρόνου».
Τα Διεθνή Βραβεία “Giuseppe Sciacca” ιδρύθηκαν πριν από 11 χρόνια από τον κληρικό του Βατικανού και Καθηγητή Νομικής, τον Don Bruno Lima. Είναι αφιερωμένα στη μνήμη του Giuseppe Sciacca, ενός 26χρονου φοιτητή Αρχιτεκτονικής, πρότυπο ήθους και προσφοράς στην κοινωνία.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος