Δημοσιεύθηκε σημαντική μελέτη ερευνητών του ΙΤΕ για τον κορονοϊό

Σε μεγάλο ερευνητικό περιοδικό δημοσιεύθηκε μελέτη ερευνητών των Ινστιτούτων Πληροφορικής και Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας του Ιδρύματος Τεχνολογίας Έρευνας, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα και δίνει νέα στοιχεία σχετικά με την εξέλιξη του ιού.

Σημειώνεται ότι η τρέχουσα πανδημία του νέου κορονοϊού, προκαλείται από τον ιό SARS-CoV-2, και εξακολουθεί να εξαπλώνεται ραγδαία σε όλον τον κόσμο.

Η υπολογιστική ανάλυση της πλήρους αλληλουχίας 1.800 δειγμάτων SARS-CoV-2, επιτρέπει να κατανοήσουμε με ακρίβεια την πρόσφατη εξελικτική του πορεία και τους μηχανισμούς προσαρμοστικότητάς του, καθώς δεν υπάρχει ακόμη αποτελεσματική θεραπευτική ούτε και προληπτική στρατηγική. Αυτή η μελέτη αποσκοπεί στην κατανόηση φαινομένων όπως ο γενετικός ανασυνδυασμός, ο ρυθμός μετάλλαξης και γεγονότα προσαρμογής  στο γονιδίωμα του SARS-CoV-2 που μπορεί να συνέβαλαν στην εξέλιξή του.

Τα αποτελέσματα της μελέτης υποδηλώνουν ότι το RNA του κορονοϊού του παγκολίνου μπορεί να  έχει ανασυνδυαστεί με αυτό του κορονοϊού της νυχτερίδας ή το RNA του κορονοϊού του σκαντζόχοιρου με αυτό του σπουργιτιού, φαινόμενα που είναι πιθανό να έχουν συμβεί στο παρελθόν και να έχουν επηρεάσει την εξέλιξη του SARS-CoV-2.

Οι ερευνητές, Π. Παυλίδης, Μαρία Βασίλαρου, Απόστολος Μπελούκας, Νίκος Αλαχιώτης και Ιωάννα Γαρεφαλάκη, αναφέρουν ότι, «εντοπίστηκαν επίσης τμήματα του γονιδιώματος που ενδεχομένως έχουν συμβάλει στη μεγαλύτερη ικανότητα επιβίωσης και διάδοσης του ιού. Παρόμοια φαινόμενα ανασυνδυασμών ενδέχεται να έχουν συμβεί πρόσφατα και σε ανθρώπους, παρά το ότι αυτό δεν είναι εύκολο να διαπιστωθεί άμεσα.

Επιπλέον, εκτιμήθηκαν οι παράμετροι ενός δημογραφικού σεναρίου κατά το οποίο λαμβάνει χώρα υποθετική εκθετική αύξηση των πληθυσμών SARS-CoV-2 που έχουν μολύνει ευρωπαϊκές, ασιατικές και βόρειες αμερικανικές ομάδες, και αποδείχθηκε ότι μια ταχεία εκθετική αύξηση του μεγέθους του πληθυσμού SARS-CoV-2 μπορεί να δικαιολογήσει τον παρατηρούμενο πολυμορφισμό  στα γονιδιώματά του.

Η μελέτη αυτή, πέρα από τα καινούρια ευρήματα που παρουσιάζει, μπορεί να συνεισφέρει και στην ορθότερη κατανόηση των συσχετίσεων των ιϊκών γονιδιωμάτων με τη σοβαρότητα της νόσου και την αλληλεπίδραση με το DNA του ανθρώπου.