Η Ελένη Πολιτσάκη συμπληρώνει σε λίγο εννέα δεκαετίες ζωής. Βρέθηκε να ζει στην Κομοτηνή αφήνοντας πίσω το χωριό της, την Ξυλαγανή «για χατίρι των παιδιών» όπως λέει. Προσαρμόστηκε εύκολα, αν και, όπως δεν αργεί να παραδεχτεί μη Κομοτηνή είναι μικρή και δεν έχει μεγάλη ηχορύπανση. «Είχαμε κοντά μας τα παιδιά και τα εγγόνια μας κι έτσι η προσαρμογή ήταν ευκολότερη» δηλώνει και μιλά ακόμη και σήμερα με καμάρι για την αυλή της με τα λουλούδια που είχε στο χωριό. «Δεν μπορούσα πια να τα δουλέψω όπως ήθελα» παραδέχεται υπό το βάρος των πολλών της χρόνων.
«Στην πόλη παρατηρώ να έχει χαθεί η ανθρωπιά, το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο δεν υπάρχει στις συνήθειες των κατοίκων της πόλης. Εμείς στα χωριά ήμασταν αλλιώς μαθημένοι» δηλώνει σημειώνοντας «στις πόλεις, ακόμη και στις μικρές, όπως η Κομοτηνή, δεν υπάρχει γειτονιά. Ο κόσμος κλείστηκε στα σπίτια του. Φοβάται. Νιώθει να απειλείται από κάποιον που δεν ξέρει ». Οι όχι λίγες περιπτώσεις εξαπάτησης ηλικιωμένων ακόμη και στην περιφέρεια που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας κάνουν την έμπειρη γερόντισσα να ανησυχεί. «Δεν φοβάμαι πολύ, αλλά ανησυχώ» παραδέχεται αναπολώντας γλυκά τις περασμένες ήσυχες μέρες.
«Έζησα μέρες που κοιμόμασταν έξω στα αλώνια» δηλώνει και προσθέτει «μπορεί να περάσαμε Κατοχή κι άλλες δυσκολίες, αλλά ήμασταν αγαπημένοι, αυτό μετρούσε πολύ. Ακόμη κι ένα απλό τραχανά να είχαμε μόνο για φαγητό, φωνάζαμε και το γείτονα να φάει μαζί » δηλώνει σημειώνοντας ότι νοσταλγεί εκείνη την εποχή, τότε που «ο κόσμος ήταν διαφορετικός»…
Φώτο: Ελένη Πολιτσάκη Φωτογράφος: Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος