Η Χρυσάνθη Καραμήτρου εργάζεται ως δασκάλα στο 9ο ΔΣ Χαλανδρίου, κατάγεται από τη Δράμα και είναι συγγραφέας του βιβλίου «Σαν Αλ Σουρ και Κοκτώ», που κυκλοφορεί εδώ και ένα χρόνο από τις εκδόσεις «Ακυβέρνητες Πολιτείες» με εικονογράφηση της Κατερίνας Χαδουλού. Ένα βιβλίο, που, όπως η ίδια είπε, μιλώντας στην ΕΡΤ Κομοτηνής, προέκυψε μετά από συζήτηση με τα παιδιά από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε το προσφυγικό και οι προσφυγικές ροές το 2015.
«Είναι απόρροια αυτής της συζήτησης με τα παιδιά μου, τους μαθητές και τις μαθήτριές μου» δηλώνει κι εξηγεί ότι η στάση των παιδιών είναι στάση αλληλεγγύης και φιλίας, όμως, τα παιδιά είναι δέκτες πολλών και πολυποίκιλων μηνυμάτων σε σχέση με τον ξένο, αλλά και σε σχέση με τον διαφορετικό. «Τα παιδιά είναι δέκτες μηνυμάτων της κοινωνίας και οπωσδήποτε φέρνουν αυτή τη συζήτηση στο σχολείο, δηλαδή πώς μπορούμε να συνυπάρχουμε με τον άλλον, με τον ξένο και τον διαφορετικό. Έρχονται πολλές απόψεις στην τάξη και παιδαγωγικά, εμείς οι εκπαιδευτικοί, οφείλουμε να τις κουβεντιάζουμε με τα παιδιά, καλλιεργώντας τις σπουδαίες παιδαγωγικές αρετές, θεωρώ εγώ, της φιλίας, της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και της αποδοχής.»
Όπως υποστηρίζει η κα Καραμήτρου το δημοκρατικό μήνυμα της συμπόρευσης , πρέπει τα παιδιά να το υιοθετήσουν ως στάση ζωής, της κοινής συμπόρευσης των ανθρώπων. «Υπάρχει μια ποικιλομορφία στη φύση και στην κοινωνία και αυτή την ποικιλομορφία οφείλουμε να την αποδεχόμαστε για να πηγαίνει μπροστά η ζωή μας και η κοινωνία μας.» δηλώνει και εξηγεί ότι η Ελληνική κοινωνία έρχεται αντιμέτωπη και με τα δικά της προβλήματα. «Οι εκπαιδευτικοί το βιώνουμε γιατί μέσα στην τάξη έρχονται τα παιδιά μαζί με την ελληνική οικογένεια, με όλα τα θέματα και τα προβλήματα που κουβαλούν από τις οικογένειες τους, οι οποίες αντίστοιχα κουβαλούν πολλά αδιέξοδα και προβλήματα.» τονίζει και σημειώνει πως “αυτά όλα είναι θέματα που προσπαθούν να τα διαχειριστούν μέσα στην τάξη και πάντοτε να τα συζητούν.”
Σύμφωνα με την ίδια ενώ η Ελληνική κοινωνία το 2015 βλέποντας τις γνωστές εικόνες στο Αιγαίο με τις προσφυγικές ζωές, ήταν κυρίως αλληλέγγυα, περνώντας τα χρόνια η Ελληνική κοινωνία, ίσως, να συντηρικοποιείται. “Έχοντας”, όπως λέει, η έμπειρη παιδαγωγός, “και η ίδια να αντιμετωπίσει και τα δικά της προβλήματα, εκτός από ένα πρόβλημα που θεωρεί ότι της έρχεται από αλλού.”
Σύμφωνα με την κα Καραμήτρου αυτό που πρέπει όλοι να καταλάβουμε είναι ότι: «Όταν κάποιος είναι αδύναμος, είναι αδύναμος για κάποιον λόγο, έρχεται από αλλού, έρχεται από έναν πόλεμο, έρχεται με κάποια βάρκα. Έτσι, το ίδιο αδύναμοι μπορεί να είμαστε κι εμείς ζώντας σ’ αυτόν τον τόπο έχοντας οικονομικά προβλήματα, έχοντας άλλου τύπου αδιέξοδα.» Για να καταλήξει λέγοντας ότι σκοπός «είναι να βρίσκουμε τα κοινά σημεία και να δούμε πώς όλοι οι αδύναμοι μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς και να είμαστε δυνατοί.»
Φώτο: Χρυσάνθη Καραμήτρου ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφίες: Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος