Η Δάφνη Φιλίππου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κομοτηνή, ωστόσο, πολλά χρόνια τώρα ζει μακριά από την γενέτειρά της χωρίς να έχει ξεχάσει στιγμή τα χρόνια που έζησαν στη Θράκη, αλλά και χωρίς να πάψει στιγμή να αγαπά τους εδώ ανθρώπους της, συγγενείς και φίλους.
«Έχω πολλές αναμνήσεις παιδικές από την Λέσχη και το Φρούριο καθώς εκεί έπαιζα με τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς όταν ήμουν μικρή» δηλώνει η κα Φιλίππου και σημειώνει βάζοντας μας στο θέμα που στάθηκε αφορμή να έρθει στην Κομοτηνή και να μιλήσει προσκεκλημένη του Πολιτιστικού Βυζαντινού Συλλόγου Κομοτηνής «Τώρα τελευταία μιλάω για θέματα που με αφορούν πιο πολύ προσωπικά, όπως το «Μεγαλώνω, δεν γερνάω», ακούγεται λίγο υπερβολικό αλλά συνηθίζω να προκαλώ. Έχουμε παραδείγματα που όταν τα αναφέρω λένε ότι είναι εξαιρέσεις, οι εξαιρέσεις δείχνουν ότι μπορεί να γίνει. Μεγαλώνουμε και είναι αναπόφευκτο. Η επιλογή μας,όμως, είναι πώς θα γεράσουμε. Αν θα γεράσουμε καλά, αν θα γεράσουμε νέοι και νέοι γερνάμε όταν η ψυχή μας είναι νέα.Και η σκέψη μας όταν είναι νέα επηρεάζει πάρα πολύ το σώμα μας».
Όπως εξηγεί η κα Φιλίππου μιλάμε πάρα πολύ για υποκειμενική ηλικία και όχι για την πραγματική ηλικία. «Υπάρχουν άνθρωποι πενήντα ετών που αισθάνονται γέροι και υπάρχουν άνθρωποι εβδομήντα ετών και ογδόντα χρονών που αισθάνονται νέοι» δηλώνει χαρακτηριστικά και εξηγεί πως αυτό είναι που διαφοροποιεί πάρα πολύ την πραγματικότητα και επίσης διαμορφώνει τη στάση της ζωής μας. «Αυτή η διαμόρφωση της στάσης της ζωής μας είναι το δεύτερο πέρα από την υποκειμενική ηλικία που μελετάνε οι επιστήμονες και οι σύγχρονοι ψυχολόγοι. Το πώς δηλαδή επηρεάζει αυτή η στάση την οργανική μας κατάσταση. Όσο μεγαλώνουμε πεθαίνουν οι νευρώνες και υπάρχει μεγάλη φθορά λέγανε παλιά, τώρα λένε πως όσο ζούμε οι νευρώνες γεννιούνται, δημιουργούνται νέοι νευρώνες. Άρα ούτε καν μέχρι τα 50, τα 70, τα 80, αλλά όσο είμαστε ζωντανοί.»
«Πώς δημιουργούμε, όμως, νέους νευρώνες;» ρωτάμε την κα Φιλίππου κι εκείνη απαντά πως «Αυτό είναι το θέμα, έχοντας τη στάση ότι εγώ ζω και αγαπώ τη ζωή μου και εκτιμώ που ζω, δεν μπαίνω στην κλάψα και στη μιζέρια της φθοράς» για να εξηγήσει ότι « Δύο λύσεις υπάρχουν ή πεθαίνω ή ζω , από τη στιγμή που ζω γερνάω και από την στιγμή που γερνάω και νιώθω ότι γερνάω καλά δεν έχω φαντασιωσικά για τα γεράματα ότι είναι ένα τέρας κι έχω ένα φόβο για τα γεράματα. Ίσα – ίσα που λέω ότι είμαι ευτυχής και ευγνώμων που γερνάω και είμαι ευγνώμων γιατί βάζω στόχους το πώς θα περάσω και έχω πρότυπα να ζήσω καλά και να ζήσω καλά μέχρι και την τελευταία μέρα της ζωής μου.» δηλώνει και στην παρατήρησή μας «Σκοτώνουν τα άλογα πριν γεράσουν» απαντά: “Στην Ελλάδα ευτυχώς δεν είμαστε εκεί, έχουμε κοινωνική ζωή, έχουμε φίλους, έχουμε καφενεία. Πάνε οι άνθρωποι και μιλάνε. Αυτό είναι θεραπεία, είναι εξαιρετικό και ιδίως εμείς οι γυναίκες ξέρουμε το μυστικό. Έχουμε φιλενάδες, δραστηριότητες, μεγαλώνουμε τα εγγόνια μας. Το θέμα είναι αυτό , πώς θα κάνεις καινούργιους νευρώνες, συνάψεις; Έχοντας στόχους στη ζωή σου, ακόμη και να δεις να μεγαλώνουν τα εγγόνια σου, άλλος έχει στόχους να πάει στο φεγγάρι ή να γίνει ο πρώτος επιστήμονας της NASA, έχω ένα μπαξέ και θέλω να βλέπω τους κύκλους της ζωής που κάνουν τα φυτά μου. Η γιαγιά μου πέθανε 95 χρονών και έζησε καλά. Αυτό είναι το πρότυπο μου. Έπλεκε κουρτίνες με το βελονάκι, τεράστιες- μεγάλες και ήθελε να τελειώσει τις κουρτίνες για όλες τις εγγόνες της. Δεν ήθελε να πεθάνει πριν και πέθανε μόλις ολοκλήρωσε την τελευταία κουρτίνα» αναφέρει και σπεύδει να στείλει το μήνυμά της «Να παραμένουν ζωντανοί, νέοι, να αγαπάνε τη ζωή, να παθιάζονται με τη ζωή και να μην πούνε ποτέ Stop λόγω ηλικίας μέχρι να πεθάνουν.»
Φώτο: Η κα Δάφνη Φιλίππου ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφίες:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος