Ι.Σπηλιώτης: Μετά την πανδημία να επαναξιολογήσουμε το ρόλο του νοσηλευτή, του γιατρού που είχαν απαξιωθεί

«Οι ασθενείς με νεοπλασματική νόσο έχουν εξοικειωθεί στο φόβο. Δεν είναι όπως ο απλώς άνθρωπος της κοινωνίας που βρέθηκε μπροστά σ’ αυτή την απειλή του κορονοϊου, είναι εξοικειωμένοι με το φόβο, με την ματαιότητα πολλών πραγμάτων και αντιμετωπίζουν την πανδημία με πολύ στωικότητα με μεγαλύτερη υπομονή και αυτό είναι κάτι που τους βοηθάει στο να ξεπεράσουμε κάποιες ανισότητες που έβαλε ο κορονοϊος στη ροή των θεραπειών , στην καθημερινότητας της επαφής με τους γιατρούς τους κ.α.» δηλώνει ο Ιωάννης Σπηλιώτης, χειρουργός-ογκολόγος Διευθυντής Χειρουργικής Ογκολογίας στο Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.
Μιλώντας στην ΕΡΤ Κομοτηνής και στην εκπομπή «Καθημερινές Ιστορίες» για τις επιπτώσεις της Πανδημίας στους ασθενείς με καρκίνο τόνισε ότι σημειώνονται αναβολές όχι όμως με την έννοια του να χαθεί ένας κύκλος θεραπείας. «Υπήρξαν καθυστερήσεις κι αναβολές στο να μπορέσουν να ξεπεράσουν το νοσοκομείο που ξαφνικά έγινε Covid. Υπήρξαν κάποιες δυσλειτουργίες στη ροή. Με την έννοια όμως να διακοπεί μια θεραπεία ή να καθυστερήσει με ένα διάστημα που να κινδυνέψει ο ασθενής να αλλάξει στάδιο, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δεν πιστεύω ότι υπήρξε.» ανέφερε. Δεν παρέλειψε όμως να σημειώσει ότι υπάρχει προβληματισμός στην καθυστέρηση της διάγνωσης γιατί οι ίδιοι φοβούνται. «Θέλουν να κάνουν μαστογραφία  δεν πηγαίνουν. Το πρόβλημα της Πανδημίας δημιούργησε μια δυσλειτουργία η οποία δεν έχει ακόμη αποτιμηθεί σε βάθος χρόνου αν αυτή η δυσλειτουργία προκάλεσε κάποια προβλήματα στην θεραπεία των ασθενών με νεοπλασματική νόσο. Σίγουρα καθυστερεί τη διάγνωση.»
Όπως τόνισε ο κος Σπηλιώτης αναφερόμενος στην Πανδημία του κορονοϊου ζούμε συνθήκες που είχαν αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια του 2ου ΠΠ, δηλαδή: κοινωνικός αποκλεισμός, lock down, απαγόρευση της κυκλοφορίας, περιορισμένες συνθήκες αντιμετώπισης. «Αυτή τη στιγμή είναι πρωτοφανές για όλους μας και για τους ανθρώπους στην κοινωνία ότι βιώνουμε καταστάσεις πολέμου χωρίς πόλεμο, δεν ανταλλάσσουμε πυρά. Υπάρχει ένας άγνωστος ιός που μας προκαλεί ανθρώπινες απώλειες, στη χώρα μας είναι κατά μ.ο. 40 άνθρωποι την ημέρα. Οι ΗΠΑ σε δέκα χρόνια στον πόλεμο του Βιετνάμ από το 1964 μέχρι το 1974 έχασαν 66.000 αμερικανούς στρατιώτες και σε δέκα μήνες έχουν χάσει 300.000 πολίτες. Καταλαβαίνετε ότι είναι ένας πόλεμος με έναν αόρατο εχθρό. Σ’ αυτή την κοινωνική συγκυρία πρέπει το κράτος , οι γιατροί να προσφέρουν το αγαθό που είναι η υγεία, αρά θα πρέπει να το εντάξουμε και στο πως είναι διαμορφωμένες οι συνθήκες. Δεν μπορώ να βγω και να κάνω άκριτη κριτική γιατί, μου λείπει αυτό, εκείνο ή το άλλο. Πρέπει να κάνω προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα. Αυτή η νέα πραγματικότητα δεν δημιούργησε τόσο σοβαρά προβλήματα. Μην είμαστε μονίμως πεσιμιστές.» ανέφερε.
Στέλνοντας το δικό του μήνυμα στους ασθενείς με καρκίνο τόνισε ότι η εξέλιξη της θεραπευτικής του καρκίνου χρόνο με το χρόνο, δεκαετία τη δεκαετία, βελτιώνεται. Το 1971 η διάμεση επιβίωση, το 50% των ασθενών με καρκίνο γενικά ζούσαν 18 μήνες. Το 2021 πενήντα χρόνια μετά, το 50% των ασθενών με καρκίνο ζουν 67 μήνες. Δηλαδή μέσα σε 50 χρόνια κερδήθηκαν πέντε χρόνια. «Το δεύτερο που θέλω να τους πω είναι ότι αν πειθαρχήσουν στις συστάσεις των γιατρών και δεν πανικοβληθούν να ξέρουν ότι θα ολοκληρώσουν τις θεραπείες τους, να ξέρουν ότι η μάχη με τον καρκίνο είναι μια μάχη κατά την οποία κερδίζεις μάχες με σκοπό να κερδίσεις ολοκληρωτικά τον πόλεμο. Δεν είναι μια μάχη που δίνεται και μετά τελειώνει. Χρειάζεται παρακολούθηση, πολύ καλή σχέση με το περιβάλλον τους, να ακουμπήσουν το άγχος τους, στο περιβάλλον τους, στο σύντροφό τους, στα παιδιά τους, να ακουμπήσουν το άγχος τους και να εμπιστευθούν ένα γιατρό. Μην κάνουν δημοψηφίσματα. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχει επιβραδύνει την επιβίωση στην εξέλιξη των καρκινοπαθών είναι η κακή χρήση του internet. Πληροφορούνται πράγματα από το internet που αξιολογικά μπορεί να είναι από fake news έως μια μελέτη σε 50 αρρώστους και κάνουν τους γιατρούς μέσω του διαδικτύου, αυτό είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Θα πρέπει να εμπιστευθούν το γιατρό τους και να πορευθούν μαζί αυτή τη διαδρομή της θεραπείας που έχει λυτρωτικό αποτέλεσμα. Το καλύτερο φάρμακο είναι η πρόληψη. Ασθενείς που είναι σε προχωρημένα στάδια, 30-40% αυτών των ανθρώπων κέρδισε πενταετία, κανείς δεν είναι a priory καταδικασμένος.»
Όσον αφορά τέλος στο μάθημα που ο ίδιος πήρε από την Πανδημία; «Η Πανδημία μας έκανε ακόμη πιο πολύ ταπεινούς, ιδιαίτερα σε αυτούς που είχαν την έπαρση ότι είμαστε εκπρόσωποι του μεγαλοδύναμου επι γης, δεν είμαστε μικροί Θεοί είμαστε άνθρωποι της καθημερινότητας με τα ίδια άγχη.» ανέφερε σημειώνοντας «Η Πανδημία μου έδωσε τρία πράγματα: πρώτον, το μήνυμά μου είναι: Αγάπη, ελπίδα, υγεία κι ευτυχία. Δεύτερον, ίσως μετά από αυτή την Πανδημία η κοινωνία μας επαναξιολογήσει κάποιες αρχές, πχ η οικογένεια, η καθημερινότητα, η ευτυχισμένη στιγμή να βγεις με τον σύντροφό σου. Είχαμε στο πλαίσιο του υπερ-καταναλωτισμού χάσει μερικές παραμέτρους. Τρίτον, μετά από αυτή τη λαίλαπα, πιστεύω ότι είμαστε στη μέση του τέλους, θα μας κάνει καλύτερους σαν ανθρώπους, Να αγαπήσουμε τους συνανθρώπους μας, να επαναξιολογήσουμε το ρόλο του νοσηλευτή, του εργαζόμενου στο νοσοκομείου, του γιατρού που είχαν απαξιωθεί κοινωνικά. Υπήρχε ένας κοινωνικός αποσυντονισμός στο να εκφραστούν θετικά, τώρα σιγά –σιγά επανέρχεται. Κι εμείς παλεύοντας στη μάχη θρηνήσαμε θύματα. Παγκοσμίους 18.000 γιατροί, νοσηλευτές και εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο έχασαν τη ζωή τους. Δεν σημαίνει ότι η ζωή τους άξιζε περισσότερο από τους υπόλοιπους, αλλά δείχνει ότι στην πάλη αυτή όλοι κάνουν θυσίες.» Ευχόμενος, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε: «Οι άνθρωποι να βγούνε πιο σοφοί.»
Φώτο: Ιωάννης Σπηλιώτης  (πηγή διαδίκτυο) Συνέντευξη -κείμενο: Μαρία Νικολάου

.