Κομοτηνή: 1 στις 4 γυναίκες θύματα βίας

Η ενδο-οικογενειακή βία είναι ένα θέμα για το οποίο και η Ελλάδα μπορεί να μιλήσει πια και με στατιστικά νούμερα , με στοιχεία που προέρχονται από αρκετές έρευνες επιστημονικού επιπέδου που συμβαίνουν σε όλη τη χώρα από διάφορα πανεπιστημιακά ιδρύματα, αλλά και έρευνες που υλοποιούνται από οργανώσεις και φορείς. « Όταν μιλάμε για Οικογενειακή Βία καταλαβαίνετε ότι έχουμε αρκετά χιαστά σχήματα» δηλώνει στην ΕΡΤ Κομοτηνής η κα Σεβαστή Χατζηφωτίου, αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος Κοινωνικής Εργασίας του ΔΠΘ και σημειώνει πως «μπορούμε να μιλάμε για τη βία μεταξύ των συντρόφων, για τη βία γονέων προς παιδιών, παιδιών προς γονέων, παιδιών μεταξύ τους, αλλά και ηλικιωμένων που βρίσκονται και συζούν με την υπόλοιπη οικογένεια».

Κομοτηνή: 1 στις 4 γυναίκες θύματα βίας
η κα Σεβαστή Χατζηφωτίου, αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος Κοινωνικής Εργασίας του ΔΠΘ

Τα ποσοστά είναι αρκετά ανεβασμένα, μιλώντας για τη βία κατά των γυναικών, ποσοστά που συνάδουν με τις ευρωπαϊκές έρευνες που μιλούν επίσης για ανεβασμένα ποσοστά κακοποίησης κατά των γυναικών κυρίως από συντρόφους ή συζύγους, νυν ή πρώην. «Προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε τόσο μέσω πρόληψης, όσο και αναγκαστικά αντιμετώπισης όταν δεν γίνεται διαφορετικά» δηλώνει η κα Σεβαστή Χατζηφωτίου, και σημειώνει πως “μια στις τέσσερις γυναίκες Πανευρωπαϊκά, δείχνουν οι έρευνες, ότι κακοποιείται . Βλέπουμε το ίδιο ποσοστό και σε επιμέρους έρευνες της Ελλάδας. Επίσης, το 70% των παιδιών που διαβιούν σε κακοποιητικό περιβάλλον κακοποιούνται ούτως η άλλως κι αυτά ψυχικά, ψυχολογικά και πάρα πολλές φορές και σωματικά, είτε λόγω της βιας μεταξύ των γονιών τους, είτε της βίας από γονείς προς παιδιά. Δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε και το φαινόμενο της βίας κατά των ανδρών που φαίνεται να μας δηλώνουν αρκετές υπηρεσίες ότι αντιμετωπίζουν, ενδεχομένως ένα πιο συγκεκριμένο επίπεδο, αυτό της ψυχολογικής βίας, που δηλώνουν κάποιοι άνδρες θύματα. Όμως, από την άλλη μεριά, δεν θα στρουθοκαμηλήσουμε, θα αντιμετωπιστεί και αυτό το φαινόμενο, όταν υπάρχουν δεδομένα και καταγγελίες.
Ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες είναι το φαινόμενο της γυναικοκτονίας που τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να συμβαίνει πάρα πολύ συχνά και στη χώρα μας. Βεβαίως όταν μιλάμε για γυναικοκτονία καταλαβαίνουμε ότι τα κίνητρα είναι κίνητρα σεξιστικά, κίνητρα κυριαρχίας, κίνητρα που άπτονται της καταπάτησης κάποιων ορίων στις σχέσεις μεταξύ του ζευγαριού κι ενδεχομένως να αιτιολογούνται από τα όρια της πατριαρχίας. Φαίνεται ακόμη να κρατάει το μοντέλο της πατριαρχίας και της πατριαρχικής οικογένειας στη χώρα μας ακόμη και στα χρόνια μας. Βεβαίως η κοινωνικό -οικονομική κρίση επιβάρυνε πάρα πολύ τις ανθρώπινες σχέσεις το ίδιο και τις οικογενειάκες σχέσεις και φαίνεται να υπάρχει μια αύξηση σε προβλήματα βίας στην οικογένεια και λόγω της οικονομικής κρίσης την τελευταία δεκαετία, η κατάσταση έχει επιδεινωθεί.»

Όσον αφορά στο γεγονός ότι αρκετά συχνά στα περιστατικά βίας πρωταγωνιστούν νέοι άνθρωποι η αναπληρώτρια καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Θράκης σημειώνει: «Το βλέπουμε και συγκλονιζόμαστε. Αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη για καλύτερη παιδεία, εκπαίδευση, αλλά και επανατοποθέτηση στις αξίες και στις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έτσι ώστε κανείς να μην θεωρεί κεκτημένο δικαίωμα να φερθεί όπως θέλει απέναντι σε έναν συνάνθρωπό του» για να προσθέσει ότι πρόκειται για σεξιστικές ή φυλετικές οι καταστάσεις από τον νεαρό άνδρα στην νεαρή γυναίκα, «άρα πάλι έχουμε το μοτίβο της πατριαρχικής κυρίως και σεξιστικής ισορροπίας που θέλει να κυριαρχήσει στο άλλο φύλλο γιατί θεωρεί ότι είναι κ αι δικαίωμα του και μπορεί να κάνει όπως αυτός κρίνει».

Όπως τονίζει η κα Σεβαστή Χατζηφωτίου “τόσο οι γυναίκες, όσο και οι άνδρες, θα πρέπει να διδάσκονται θέματα γύρω από τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η βία καταλήγουμε να πούμε πως είναι καταπάτηση δικαιωμάτων και γνωρίζει κανείς από πολύ μικρή ηλικία ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ασκεί βία σε κάποιον άλλον και κανείς δεν έχει την υποχρέωση να δέχεται αυτή την βία, άρα αυτόματα οδηγούμαστε στις προοπτικές καταγγελίας αυτών των περιστατικών».

«Η ελληνική κοινωνία, όμως, συχνά «πέφτει από τα σύννεφα» παρατηρούμε για να συμφωνήσει μαζί μας «Είμαστε σε καλό δρόμο σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες στην Ελλάδα, ακόμη όμως υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν, ο κόσμος δεν πρέπει να φοβάται μια καταγγελία, πρέπει να γίνεται. Δεν σημαίνει ότι επειδή δεν γίνεται στο σπίτι μας και στη διπλανή μας πόρτα δεν θα χτυπήσει και τη δική μας πόρτα κάποια στιγμή. Άρα, μέσα στο πλαίσιο μιας υγιούς κοινωνίας που σέβεται τον άνθρωπο , σέβεται τα δικαιώματα καθενός, γυναίκας και άνδρα, μικρής και μεγάλης ηλικίας, θα πρέπει να ενδυναμώνει τον εκάστοτε πολίτη στην επίγνωση του γεγονότος της αναγκαιότητας της καταγγελίας τέτοιων πραγμάτων» τονίζει σημειώνοντας με νόημα πως υπάρχει ο Νόμος 3.500 του 2005 που υπερασπίζεται τα θύματα. «Μας κάνει όλους συνένοχους εάν δεν τοποθετηθούμε στο θέμα, αν δεν προχωρήσουμε στην δημοσιοποίηση και την καταγγελία και την πολύπλευρη υποστήριξη του εκάστοτε θύματος δεν θα πρέπει να φοβόμαστε και να δίνουμε το παράδειγμα που θα το μιμούνται σιγά σιγά όλο και περισσότεροι.»
Φώτο: Σεβαστή Χατζηφωτίου, αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος Κοινωνικής Εργασίας του ΔΠΘ ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία :Μαρία Νικολάου

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος