Κομοτηνή: Μπλοκάκι ακόμη και στην αγορά ψωμιού

«Καθημερινά η κίνηση μειώνεται. Ο κόσμος έχει αλλάξει τις συνήθειές του, τον τρόπο που διαχειρίζεται τα οικονομικά του. Είναι τρομοκρατημένος από όλα αυτά που ακούει, που βλέπει και προσπαθεί να διαχειριστεί τα οικονομικά του οίκου του όσον το δυνατόν με μία σύνεση. Να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις και μετά να βγει, όχι για να ξοδέψει, αλλά για να ξαναπάρει τα προς το ζην» δηλώνει ο Μιχάλης Βεζυριαννίδης, ιδιοκτήτης καταστήματος πώλησης άρτου, αρτοσκευασμάτων και γλυκών στην Κομοτηνή. Παράλληλα, σημειώνει «Βλέπουμε στα μαγαζιά μας ότι ξαναβγήκαν “μπλοκάκια”. Γράφουμε, σημειώνουμε, προσπαθούμε κι εμείς με την σειρά μας να βοηθήσουμε τον κόσμο».

Αγορές στη Βουλγαρία

Σύμφωνα με τον κ. Βεζυριαννίδη την χαριστική βολή σε πολλές επιχειρήσεις της Ροδόπης τη δίνουν οι αγορές στις γειτονικές χώρες, κυρίως στη Βουλγαρία και στην Τουρκία. «Έχει φυσικά ο κόσμος αντίλογο, λέει ότι εκεί είναι πιο φθηνά. Ναι, αλλά αυτό το φθηνό δεν επιστρέφει στον τόπο μας. Άρα, λοιπόν, όσο εξάγουμε χρήμα, εισάγουμε φτώχεια και όσο εισάγουμε φτώχεια θα βρίσκουμε μπροστά μας τις οικογένειές μας, τα παιδιά μας με προβλήματα».

Ψωμί με «γράφτα»

Παρατηρεί καθημερινά πελάτες του να αγοράζουν ακόμη κι ένα καρβέλι ψωμί με την υπόσχεση ότι θα αποπληρωθεί στο κοντινό μέλλον. «Υπάρχουν άνθρωποι που είναι είτε συνταξιούχοι, είτε έμμισθοι σε δημόσιο ή σε ιδιωτικό τομέα, έρχονται, τους γνωρίζουμε 10 χρόνια, και μας λένε ότι πληρώνονται στις 10, 15, 17 του μηνός. Ξέρουμε ότι η πρώτη δουλειά που θα κάνουν, μόλις πληρωθούν, είναι να μας πληρώσουν. Αυτό και κάνουν. Κατανοούμε τη δυσκολία τους. Για παράδειγμα έχουν κάνει την εμφάνισή τους, χρόνια τώρα, τα “μπλοκάκια”, γράφουμε συνέχεια». Για λόγους οικονομίας έχουν περιοριστεί αγορές γλυκών ή βουτημάτων. «Ο πελάτης σήμερα δεν παίρνει ούτε τα γλυκά, ούτε κάνει τις παραγγελίες του παρελθόντος. Αυτά έχουν κοπεί».

“Δεν υπάρχει επιχειρηματίας, που να μην τον έχει αγγίξει η κρίση»

Όσον αφορά στα λουκέτα των καταστημάτων ο έμπειρος Κομοτηναίος επαγγελματίας παρατηρεί «Τα καταστήματα κλείνουν, τα πολυκαταστήματα κλείνουν, οι αλυσίδες κλείνουν, τα μικρομάγαζα στις γειτονιές κλείνουν. Υπάρχει ο φόβος ότι τα απόνερα που υπάρχουν γύρω μας κάποια στιγμή θα φτάσουν και στη δική μας την πόρτα. Όπως υπάρχει αβεβαιότητα, δυσπραγία, στενοχώρια, σε όλο τον επαγγελματικό κόσμο. Δεν υπάρχει κατάστημα, δεν υπάρχει επιχειρηματίας, που να μην τον έχει αγγίξει η κρίση».

Σχολιάζοντας δε τα ανοίγματα που επιχειρούνται στον χώρο της αγοράς, τις μικρές επιχειρήσεις που ανοίγουν, τις προσπάθειες που γίνονται από νέους κυρίως ανθρώπους ο κος Βεζυριαννίδης παρατηρεί πως θα πρέπει για να ανοίξει κάποιος ένα κατάστημα, εκτός από το κεφάλαιο, να έχει και ένα σωστό σχέδιο, να έχει προηγηθεί μια έρευνα. « Υπάρχει όντως ανάγκη για να ανοίξεις ένα κατάστημα του ανάλογου είδους που θέλει να ανοίξει κάποιος. Και όχι να το ανοίξει επειδή ξέρει τη δουλειά ή επειδή ένας φίλος άνοιξε τέτοιο παρόμοιο μαγαζί και εκείνος πέτυχε. Δεν είναι αυτά πλέον κριτήρια για να ανοίξεις ένα κατάστημα. Θα έλεγα ότι αυτό δεν είναι το αισιόδοξο, γιατί ακόμη και να ανοίξει θα μπει σ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο». Όσον αφορά τέλος στο μονοπάτι εκείνο της διαφυγής από τις δυσκολίες της καθημερινότητας ο Κομοτηναίος επαγγελματίας είναι κατηγορηματικός πως η λύση είναι το «δέσιμο» της κοινωνίας, η αλληλεγγύη. «Πρέπει όλοι μας να δεθούμε, ο ένας με τον άλλον μέσα στην πόλη μας. Ο ένας να βοηθάει τον άλλον και να μπορέσουμε να πιστέψουμε όλοι ότι όλα είναι μέσα στην καθημερινότητά μας. Όλα ξεπερνιούνται με την αλληλεγγύη. Υπάρχουν, και το ξέρουμε όλοι μας, πολύ μεγαλύτερα προβλήματα, όπως θέματα υγείας, απώλειας, τα οποία, αν δεν τα ζήσεις, νομίζεις ότι τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι τα οικονομικά ή τα επιχειρηματικά. Δεν είναι. Είναι προβλήματα, τα οποία έρχονται μπροστά μας, είναι “κύματα” τα οποία έρχονται μπροστά μας, τα ξεπερνάμε με θάρρος, με δύναμη , με θέληση. Όλοι μαζί, ενωμένοι προχωράμε».
Φώτο:Μιχάλης Βεζυριαννίδης Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου