«Έφυγε» αιφνίδια από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών ο Θανάσης Πανδρευμένος. Η κηδεία του έγινε ήδη σε στενό κύκλο, όπως επιτάσσουν τα μέτρα προφύλαξης κατά της πανδημίας. Ο Θανάσης Πανδρευμένος γεννήθηκε στην Κομοτηνή όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια εργάστηκε στην Αθήνα στο Υπουργείο Εσωτερικών και στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, ασχολούμενος με θέματα τουρισμού καθώς και συντήρησης και αξιοποίησής παραδοσιακών οικισμών. Επιστρέφει στην Κομοτηνή και εργάζεται ως διευθυντής Σχεδιασμού και Ανάπτυξης στην Περιφέρεια Α. Μακεδονίας και Θράκης μέχρι το 2008, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε.
Ασχολήθηκε παράλληλα με τη ζωγραφική και τη φωτογραφία εκθέτοντας έργα του σε πολλές πόλεις της Ελλάδος και του εξωτερικού. Σημαντική ήταν η ενασχόλησή του και ως συγγραφέας. Συνέγραψε μεταξύ άλλων τα βιβλία «Αθανασίου Διάκου. Αδιέξοδος Β», «Κομοτηνή-Θεσσαλονίκη. Ημερολόγια ενός ταξιδιού», «Νόστιμες αναμνήσεις από τη Θράκη» και «Ιστορίες και παραμύθια από τη Θράκη».
«Είμαι χαρούμενος που επιστρέφω στη Θεσσαλονίκη γιατί το βιβλίο γράφτηκε κυρίως για τη Θεσσαλονίκη. Τα «Ημερολόγια ενός ταξιδιού» αφορούν περισσότερο τη Θεσσαλονίκη και λιγότερο την Κομοτηνή.» είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ Κομοτηνής ο Κομοτηναίος συγγραφέας Θανάσης Πανδρευμένος μιλώντας για τις Φοιτητικές ιστορίες μιας άλλης, όχι και τόσο μακρινής, εποχής που ζωντάνεψαν για πρώτη φορά στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’60.
«Το διάστημα 65-70 έμεινα εκεί. Ήμουν μια χρυσή μετριότητα στην Αρχιτεκτονική, όχι κάτι ιδιαίτερο. Έχω μια φωτογραφική μνήμη,όμως, που με βοήθησε να θυμάμαι όλες αυτές τις λεπτομέρειες και τις ιστορίες εκείνων των χρόνων. Μου λένε πολύ ότι τα βιβλία μου είναι εικόνα. Διαβάζεις και βλέπεις ή φαντάζεσαι πράγματα. Αναγνωρίζουν το χώρο που έζησαν και τα πρόσωπα που περιγράφουν.» είχε αναφέρει παρατηρώντας τις σημερινές σχέσεις των φοιτητών, «θα έλεγα ότι δεν διαφέρουν πολύ από τα δικά μας. Τότε υπήρχαν μεγάλες παρέες, συνεργασία στη Σχολή. Δουλεύαμε σε ομάδες κι αναπτύχθηκαν φιλίες. Έχω σχέση ακόμη με πολλούς φίλους από εκείνη την περίοδο και νομίζω ότι οι φιλίες ήταν πραγματικές. Ήμασταν παιδιά της Επαρχίας, οικονομικά όχι ό,τι καλύτερο, υπήρχε μια διάκριση με τα παιδιά που κατάγονταν από τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, ήταν παιδιά οικονομικά πιο εύρωστα. Η αρχιτεκτονική ήταν μια αρκετά δαπανηρή σχολή πολύ την απέφευγαν γι αυτό το λόγο, ενώ θα θέλανε να πάνε στην Αρχιτεκτονική. Πολλοί από αυτούς τους συμφοιτητές έμειναν στο Πολυτεχνείο, συνέχισαν την γενιά των καθηγητών μας.»
Γυρίζοντας στην κουβέντα μας το χρόνο πίσω είχε σταθεί στην αλληλεγγύη που υπήρχε μεταξύ των συμφοιτητών «Πολλές φορές βοηθούσαμε ο ένας τον άλλο, με εργασίες, οικονομική στήριξη, αναπτύχθηκαν τέτοιου είδους σχέσεις. Οι φοιτητές έχουν μια αγνότητα κι αλληλεγγύη μέχρι σήμερα. Είναι η νέα γενιά.» Όσον αφορά στις αντιδράσεις των συμφοιτητών του, ως αναγνώστες του βιβλίου του πια, είχε αποκαλύψει πως: «Υπήρξαν αντιδράσεις και σχόλια πολλά, το χάρηκαν. Μιλάω με πολύ αγάπη για όλο αυτόν τον κόσμο που έζησα και συναναστράφηκα. Είμαι αληθινός. Δεν θέλω να τους χαϊδέψω, αλλά το βλέπουν με πολύ χιούμορ και το διασκέδασαν είναι αστείο βιβλίο και συγκινητικό.»
Η κουβέντα μας είχε ολοκληρωθεί με την υπόσχεση από την πλευρά του πολυτάλαντου συγγραφέα ότι θα τα λέγμε σύντομα για το νέο του έργο, την «κα Μπέτι», πρώτη και τελευταία υπόσχεση που μας έδωσε ο Θανάσης Πανδρευμένος και δεν την τήρησε…
Καλό Παράδεισο να έχει. Συλλυπητήρια στους οικείους του.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος