Κομοτηνή: Ένας κουρέας ταΐζει τα περιστέρια του Ρολογιού

Μεσημέρι στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης, στην Ερμού. Ένα μετά το άλλο τα καταστήματα κλείνουν. Ιδιοκτήτες και εργαζόμενοι παίρνουν το δρόμο για την μεσημεριανή τους ξεκούραση. Ο κύριος Φερού, ο κουρέας του ρολογιού, πριν φύγει έχει μια μικρή «υποχρέωση» να φέρει εις πέρας, να ταΐσει τους φτερωτούς φίλους του.

Δεκάδες περιστέρια, αρκετά λεπτά τώρα, πριν κλείσουν τα καταστήματα, άλλα πετούσαν πάνω από το κουρείο του κι άλλα είχαν ακροβολιστεί στις στέγες των διπλανών κτιρίων περιμένοντας να τον  δουν να βγαίνει  κρατώντας στα χέρια τον γνώριμο πια σε εκείνα πλαστικό κουβά, τον πάντα γεμάτο σιτάρι.

«Είναι κάτι που το κάνω πολλά χρόνια τώρα. Τα τάιζε ένας γείτονας. Όταν συγχωρέθηκε εκείνος, ανέλαβα να συνεχίσω την φροντίδα των περιστεριών, εξασφαλίζοντάς το φαγητό τους. Είμαι από δέκα ετών εδώ, σ΄αυτό το σημείο της πόλης. Σήμερα είμαι 69. Κάθε μέρα, πρωί και μεσημέρι ρίχνω σιτάρι για να φάνε. Με περιμένουν πάντα στην ώρα τους. Έρχομαι ακόμη και την Κυριακή για να τα ταΐσω.» εξηγεί ο ευγενικός κουρέας χωρίς να κρύβει την χαρά του κάθε φορά που τα βλέπει να πετούν από πάνω του και να τον ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους διερχόμενους από το πολυσύχναστο αυτό  σημείο της πόλης .

« Αυτοί που αγαπάνε τα ζώα, ας συνεχίσουν να τα φροντίζουν. Οι άλλοι ας τα γνωρίσουν καλύτερα. Όλα τα ζώα αξίζουν της προσοχής μας» δηλώνει  σημειώνοντας πως όλα τα ζώα πρέπει να τα φροντίζουμε, προκαλεί ευχάριστα συναισθήματα η φροντίδα τους.» Στεναχωριέται με την εικόνα των αδέσποτων να περιφέρονται στην πόλη. «Δεν τους πρέπει αυτή η συμπεριφορά» λέει καλώντας τους ανθρώπους να είναι πιο υπεύθυνοι στις υποχρεώσεις τους απέναντι στα ζώα, δεσποζόμενα ή αδέσποτα, καθώς, όπως σημειώνει με νόημα, όλα από τους ανθρώπους ξεκινούν.
Φώτο: Ο κος Φερού για μια ακόμη φορά ταΐζει τα περιστέρια ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία: Μαρία Νικολάου