Τον συναντήσαμε να εργάζεται με δύο συναδέλφους του στην «προσαρμογή» της Σοφούλη με την Βενιζέλου, ένα κυκλικό δύσκολο κομμάτι. Ακόμη πιο δύσκολο, ωστόσο, έκαναν τις εργασίες η υψηλή θερμοκρασία. «Θα τα καταφέρουμε» μας είπε και στάθηκε για λίγο κοντά μας σκουπίζοντας τον ιδρώτα του.
Τρεις εργάτες. Μέχρι τις τρεις το απόγευμα, κάτω από τον ήλιο με τον υδράργυρο στα ύψη να θυμίζει και με το παραπάνω το ελληνικό καλοκαίρι. «Και μετά;» τον ρωτάμε « Μετά στο σπίτι, κάτω από το κλιματιστικό, μέχρι το επόμενο πρωί. Εγερτήριο ξημερώματα και η δουλειά δεν σταματά.»
Και αυτό το έργο θα πρέπει να το ολοκληρώσουν στο χρόνο που έχουν συμφωνήσει με τον εργοδότη τους, οπότε «εργασία και χαρά» λένε και σημειώνουν με νόημα: «Έχουμε δουλέψει με μέτρο προστασίας απλά ένα καπελάκι.Είναι δύσκολα, αλλά δεν γίνεται διαφορετικά. Είναι μια δουλειά που πρέπει να γίνει. Η δουλειά πρέπει να βγει.»
Έχει συμπληρώσει πάνω από 35 χρόνια εργαζόμενος ως οικοδόμος, ως χτίστης, ως εργάτης σε διάφορες οικοδομικές εργασίες. Ήταν το 1977 όταν τελείωνε το σχολείο και νεαρό παιδί ακόμη βρισκόταν στο χώρο της οικοδομής. «Δόξα το Θεό πάντοτε δουλεύαμε. Μόνο στις αρχές, όταν ήμουν νέος, ήταν δύσκολο να βρεις δουλειά, εκεί που την έβρισκες, εκεί σταματούσες. Τα τελευταία χρόνια, πάνω από είκοσι, βρίσκω, με γνωρίζουν, με εμπιστεύονται.» μας είπε και στο ερώτημα αν θα προέτρεπε τους νέους να ασχοληθούν με το αντικείμενό του; Απάντησε σκουπίζοντας και πάλι τον ιδρώτα του «Είναι λίγο δύσκολη δουλειά, ωστόσο, «μάθε τέχνη κι άστηνε» αυτό θα τους έλεγα.»
Ρεπορτάζ – κείμενο-φωτογραφίες:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος