Κομοτηνή: Η δουλειά κάνει τις γυναίκες, το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί

Πριν είκοσι χρόνια ήρθε ο άνδρας της στην Ελλάδα από την Βουλγαρία. Δύο χρόνια αργότερα τον ακολούθησε κι εκείνη. Στάθηκε δίπλα του και έμαθε μαζί με τον νέο τρόπο ζωής και τη δική του δουλειά. Στην αρχή βοηθός, τώρα ισάξιος συνεργάτης. Η Ζαχαρένια Ντόγκα κρατά με επιδεξιότητα που εντυπωσιάζει το πηλοφόρι και το μυστρί. Αν χρειαστεί ανεβαίνει και σε σκαλωσιές και κινείται με εμπειρία σε ένα γιαπί.

Αυτό το διάστημα “στρώνουν πλακάκια” σε πεζοδρόμιο της πόλης. «Ήθελα να τον βοηθήσω, έτσι ξεκίνησαν όλα. Λίγο – λίγο, μέρα τη μέρα, πέρασαν συνολικά 18 χρόνια. Δύσκολη εποχή. Πού θα βρεις αλλού δουλειά; » δηλώνει και σημειώνει πώς, όσο κι αν εντυπωσιάζει τους άλλους η δουλειά της, εκείνη δεν θεωρεί πως είναι κάτι ιδιαίτερο. «Σιγά – σιγά έμαθα» λέει και ρίχνει στην μπετονιέρα τσιμέντο, άμμο και νερό. Κρατά το φτυάρι με σιγουριά και ελέγχει το μείγμα «Τώρα και με το μάτι καταλαβαίνω. Ξέρω πόσο να βάλω. Σημαντικό είναι να μην βάλεις παραπάνω άμμο από όσο χρειάζεται. Να μην βάλεις παραπάνω νερό γιατί ξεκολλάν τα πλακάκια. Υπάρχουν κανόνες που θα πρέπει να τηρείς» δηλώνει και σημειώνει πως η δουλειά της απαιτεί γερά χέρια, δυνατή μέση, καλογυμνασμένα μπράτσα.

Ελέγχει το μείγμα. Ρίχνει λίγη άμμο ακόμη και αφήνει την μπετονιέρα να γυρίζει. «Πώς αντιδρούν οι γυναίκες, όταν σας βλέπουν;» την ρωτάμε και απαντά πως τους φαίνεται παράξενο. «Ποια γυναίκα άλλη ασχολείται με μια τέτοια δουλειά;» αναρωτιέται και σημειώνει ότι στο χώρο δεν είναι πολλές. «Δόξα το Θεό το μεροκάματο βγαίνει. Τώρα το καλοκαίρι έχει δουλειά.» δηλώνει και σπεύδει να ξεκαθαρίσει πώς διακοπές δεν έχει ούτε και φέτος. «Έχω να δω τη θάλασσα τρία χρόνια. Εδώ ζω, αλλά δεν πηγαίνω. Δεν έχω καιρό. Πότε να δω τη θάλασσα; Προηγείται η δουλειά.»

Φώτο: Η Ζαχαρένια Ντόγκα εν ώρα εργασίας με το σύζυγό της. Ρεπορτάζ-κείμενο- φωτογραφία : Μαρία Νικολάου