Στα 89 του χρόνια ο Μιλτιάδης Βίστας, συνταξιούχος αγρότης κάτοικος στη Σάλπη της Ροδόπης, αναπολεί γλυκά τα παιδικά του χρόνια παρά τις δυσκολίες εκείνης της εποχής.Μιλά με πόνο για τον Εμφύλιο που πλήγωσε τη χώρα μας, αλλά και με αγάπη για τον πρωτογενή τομέα που τον υπηρέτησε με αφοσίωση και σκληρή δουλειά.
«Όταν ήμουν δέκα ετών ήρθαν οι Βούλγαροι. Θυμάμαι έναν από αυτούς να εγκαθίσταται με το έτσι θέλω στο Παντοπωλείο του χωριού. Ζήτησε μάλιστα από τον πατέρα μου να με αφήνει να πηγαίνω να τον βοηθώ. Πήγαινα κι εγώ κι άκουγα την γυναίκα του να με αποκαλεί «Ο δικός μου Μίλκος» έτσι με έλεγε. Μας είχαν πάρει τα χωράφια, τα σπίτια, οπότε πήγα εκεί για ένα κομμάτι ψωμί. Ήταν πολύ δύσκολα τα χρόνια της Κατοχής. Τα σχολεία δίδασκαν βουλγάρικα, οπότε δεν πήγα, πρόλαβα μόνο να πάω μέχρι την 4η Δημοτικού στο Ελληνικό Σχολείο, μετά δεν πήγα ξανά. Τρίβαμε το σιτάρι με τα πόδια και μας μάλωναν μην κρύψουμε καμιά χούφτα. Ήθελαν να το παίρνουν όλο εκείνοι κι εμείς ας μην είχαμε να φάμε.Αφήστε που γινόταν πολλές προδοσίες. Ο πατέρας και ο θείος μου που είχαν κρύψει λίγο σιτάρι προδόθηκαν από τον ίδιο τους το γείτονα και τους το πήραν οι Βούλγαροι. Υποφέραμε πάρα πολλοί. Ήταν τέσσερα χρόνια πολύ δύσκολα. Υπήρχαν και κάποιοι που βουλγαρογράφτηκαν, όχι από το χωριό μας. Από την Νέα Καλλίστη ήταν ένας μυλωνάς και λέγεται πως Βουλγαρογράφτηκε για να μην χάσει το μύλο του. Όταν έφευγαν οι Βούλγαροι τους ακολούθησε κι αυτός, είχε δύο παιδιά θυμάμαι.»
Πληγή ασυγχώρητη θεωρεί ακόμη και σήμερα τον Εμφύλιο Πόλεμο. « Ήταν το χειρότερο που μπορεί να συμβεί» λέει και θυμάται πως «Όταν έφυγαν οι Βούλγαροι άρχισε ο Εμφύλιος και ό,τι είχαμε μας τα έπαιρναν οι αντάρτες. Αναγκαστήκαμε να πάρουμε όπλα. Ήμουν νεαρό παιδί ακόμη και φύλαγα σκοπιά σε ένα πολυβολείο στο χωριό. Έβαζα μια προβιά από κάτω και για να μην τραβώ την υγρασία έμενα εκεί όλη τη νύχτα.»
Στα 89 του χρόνια σήμερα εξακολουθεί να μιλά με Aαγάπη για την καλλιέργεια της γης και να λέει πως καλύτερη ενασχόληση δεν υπάρχει. «Η γη θέλει δουλειά» λέει και προσθέτει «Η γη είναι ζωντανή, δεν είναι πεθαμένη. Όταν εμείς την πεθαίνουμε ύστερα δεν αποδίδει. Ρίχνουμε διάφορα φάρμακα,λιπάσματα και την καταστρέφουμε. Με τα ζώα την καλλιεργούσαμε και το ψωμάκι που ήταν να βγάλουμε το βγάζαμε και ταΐζαμε την οικογένειά μας και πουλούσαμε και παραγωγή: Φασόλια, ντόπια καλαμπόκια κ.α. Τώρα βάζουν άλλες ποικιλίες, οι ντόπιες έχουν χαθεί. Έβγαλαν γεωτρήσεις, ποτίζουν συνέχεια, βγάζουν πολύ παραγωγή, αλλά το κόστος είναι απαγορευτικό και τα οφέλη ελάχιστα. » δηλώνει περιγράφοντας εύστοχα τα αδιέξοδα των αγροτών. Απογοητεύμενος από το χαμηλό κέρδος αναφέρει το παράδειγμα του σιταριού. «Βγάλαμε δέκα τόνους από ένα κομμάτι, το παραδώσαμε στον έμπορα με δέκα λεπτά το κιλό. Τα 1000 ευρώ που πήραμε τα δώσαμε στον οδοντίατρο για να βάλει η γυναίκα μου δύο τρία δόντια στο στόμα της, δώσαμε δέκα τόνους σιτάρι, σκεφτείτε την διαφορά.»
Στέκεται για λίγο και λυπημένος θυμάται πως όταν ήταν νέος ακόμη του είχαν πει συγγενείς και φίλοι να πάει να δουλέψει στη Γερμανία. «Πήγαιναν και τότε πολλοί, όπως σήμερα. Εγώ θυμάμαι τους είχα πει: «Στους «άγριους» δεν πηγαίνω. Θα μείνω και θα καλλιεργήσω τη γη.» Το είχα πει αυτό γιατί δεν είχα ξεχάσει τι έκαναν στον πόλεμο, πέθαιναν τα παιδιά από πείνα και εκείνοι δεν έδιναν ένα κομμάτι ψωμί, αντιθέτως γελούσαν.»
Τέλος, δεν παραλείπει να δώσει τη δική του συμβουλή στους νέους αγρότες: «Να οργανωθούν! Μόνο έτσι θα ακούγεται η φωνή τους στα Υπουργεία. Τώρα τους έχουν βάλει σε ένα λούκι: «αυτό θα πάρεις, εκείνο θα πάρεις» και τίποτα δεν μένει για εκείνους. Πώς θα την καλλιεργήσει τη γη μ’ αυτή την ακρίβεια; » αναρωτιέται και δεν κρύβει τον προβληματισμό του. «Να την δουλέψουν τη γη δεν γίνεται αλλιώς από εκεί θα βγάλουν, όμως, θα πρέπει να προσπαθήσει και η πολιτεία να τους βοηθήσει με το πετρέλαιο τουλάχιστον. Για να πάρεις ένα λίτρο πετρέλαιο, χρειάζεται 1,5 ευρώ, δηλαδή 15 κιλά σιτάρι σκληρό! Πώς θα ζήσει μετά με τις τιμές των αγροτικών προϊόντων τόσο χαμηλά;»
Ο κος Μιλτιάδης ακόμη και σήμερα περνά πολύ χρόνο στο δικό του μπάξε, εκεί σκαλίζοντας τη γη, θυμάται το χθες και προβληματίζεται με το σήμερα.
Φώτο: Ο κος Μιλτιάδης Βίστας ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος