Η Ελένη πριν από ενάμιση χρόνο υπέστη μια επιληπτική κρίση. «Ήταν κάτι απρόσμενο, μια συγκλονιστική εμπειρία. Έπεσα, είχα σπασμούς. Ήμουν στο δρόμο. Ευτυχώς βρέθηκαν άνθρωποι και με βοήθησαν. Μεταφέρθηκα στο Νοσοκομείο. Εκεί έγινε η διάγνωση ότι είχα επιληπτική κρίση. Πραγματικά δεν ήξερα τι έχω.
Σκεφτόμουν ότι μπορεί να έχω υποστεί έμφραγμα, εγκεφαλικό, ότι μπορεί και να πεθάνω, πραγματικά δεν ήξερα.» θυμάται σήμερα και ξετυλίγει το «κουβάρι» της περιπέτειας που έτσι ξαφνικά άλλαξε την ζωή της.
Ξεκίνησε αμέσως τη θεραπεία και όπως δηλώνει σήμερα νιώθει πως: «Είναι όλα καλά»! Κι, όμως, ήταν πάρα πολύ δύσκολο το πρώτο διάστημα μετά την κρίση. «Επηρεάστηκα πάρα πολύ ψυχολογικά κυρίως γιατί ζω με την μικρή μου κόρη και επειδή υπήρχε και υπάρχει ο φόβος να ξαναπάθω κρίση, έπρεπε να της εξηγήσω ότι αν δει τη μαμά της να πέφτει κάτω, να κάνει ανεξέλεγκτες κινήσεις, να βογκάει, να ξέρει ότι θα πρέπει να ανοίξει την πόρτα και να φωνάξει κάποιον άλλον, κάποιον μεγάλο, ότι δεν πρέπει να στεναχωριέται. Ήταν πολύ δύσκολο να ζητάω από ένα εξάχρονο παιδί να με φροντίσει, ενώ θα πρέπει να φροντίζω εγώ το παιδί.»
“Δεν αφήνω το φόβο της επιληψίας να ορίσει τι θα κάνω εγώ στη ζωή μου”
Στη ζωή της μπήκαν αρκετοί νέοι περιορισμοί. «Δεν επιτρεπόταν να οδηγήσω, έπρεπε να προσέχω, να μην ανεβοκατεβαίνω από σκάλες, για να αποφύγω έτσι τον κίνδυνο πτώσης σε μια κρίση, να χρησιμοποιώ ασανσέρ, να μην τινάζω ρούχα από το μπαλκόνι, να προσέχω όταν μαγειρεύω. Να είμαι πάντα μακριά από τις εστίες της φωτιάς . Και βέβαια να μην πίνω οινόπνευμα, να φροντίζω ότι θα κοιμάμαι καλά και ότι θα παίρνω τα φάρμακά μου. Έχω αποδεχτεί ότι έτσι είναι τα πράγματα, έχω προσαρμόσει τη ζωή μου, δεν αφήνω το φόβο της επιληψίας να ορίσει τι θα κάνω εγώ στη ζωή μου, έχω προσαρμοστεί, βρήκα άλλους τρόπους και συνεχίζω, δεν αφήνω να επηρεάσει ούτε εμένα, ούτε το παιδί μου, ούτε τη ζωή μας» δηλώνει. Στο ερώτημα δε αν ήταν δύσκολο να βρει τους κατάλληλους γιατρούς ζώντας σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, όπως η Κομοτηνή; απαντά πως όχι. « Για μένα δεν ήταν δύσκολο να βρω γιατρό και τη θεραπεία που θα έπρεπε να ακολουθήσω. Η δική μου επιληψία είναι απλή, υπάρχουν επιληψίες που είναι πολύ απλές. Βρήκα καλούς γιατρούς και στην Κομοτηνή και στην Αλεξανδρούπολη, με βοήθησαν πάρα πολύ και με τα φάρμακα και με τις συμβουλές.»
“Όλοι μπορεί να πέσουμε στην πορεία. Πρέπει να φροντίσουμε να ξανασηκωθούμε.”
Κάπως έτσι, αντιμετωπίζοντας μικρά προβλήματα ή περιορισμούς απαντά πως δεν μπορεί να ξενυχτά, να πίνει οινόπνευμα. Οδηγεί συντηρητικά, αλλά, όπως λέει, « νομίζω ότι αυτά είναι προβλήματα πολύ μικρά.» Η Ελένη μέσα από αυτή την περιπέτεια έγινε όπως λέει πιο δυνατή. « Όλοι μπορεί να πέσουμε στην πορεία. Πρέπει να φροντίσουμε να ξανασηκωθούμε κι αν ξαναπέσουμε να ξανασηκωθούμε. Οι πτώσεις είναι κάτι που δεν πρέπει να μας σταματάνε.»
Φώτο: ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος