«Ονομάζομαι Χρήστος Τσόνιας, είμαι από την Κομοτηνή και είμαι καλλιτέχνης που ασχολείται με οικολογικές κατασκευές» δηλώνει απλά και μας καλωσορίζει στο εργαστήρι του «είναι πολύ μικρό» παρατηρεί χαμογελώντας και βρίσκουμε την ευκαιρία να σημειώσουμε «μικρό αλλά φιλόξενο πάντα και πάντα γεμάτο δημιουργίες.» Παρατηρούμε γύρω μας ψάχνοντας με το βλέμμα μας τις νέες του δημιουργίες, γρήγορα εντοπίζουμε πάνω στον πάγκο του ένα…περίεργο πιάνο, που είναι και γραμμόφωνο μαζί, χάρη στα μαγικά του χέρια παίρνει σιγά – σιγά σχήμα και αποκτά ήχους.
Ξεκίνησε να δημιουργεί πριν εννέα χρόνια, ένα βιολί το οποίο θα ήταν φτιαγμένο από χαρτί και θα έπαιζε κανονικά, όπως τα ξύλινα βιολιά, ήταν η αρχή. «Η ιδέα μου άρεσε, θα είχε ένα οικολογικό μήνυμα και περιεχόμενο όλο αυτό και το συνέχισα φτιάχνοντας υφασμάτινα βιολιά, μετά κιθάρες, τσέλα, κόντρα μπάσο και γενικώς πάρα πολλά όργανα τα οποία ήταν φτιαγμένα από αυτά τα υλικά. Φυσικά και πιάνο» δηλώνει ο Κομοτηναίος δημιουργός και σημειώνει ότι στόχος του ήταν να μπορέσει να βάλει την ανακύκλωση στην τέχνη και στη δημιουργία, η οποία θα ήταν ουσιαστικά και χρηστική, αξιοποιώντας δηλαδή πράγματα που άλλοι τα πετάνε. «Εγώ προσπάθησα να κάνω πράγματα τα οποία όχι μόνο θα τα βλέπουμε ή θα τα αγγίζουμε ή κάτι τέτοιο απλώς, αλλά θα μπορούμε να παίξουμε μ’ αυτά μουσική. Η Τέχνη να είναι διαδραστική.»
Στόχος του, όπως εξηγεί ο ακούραστος δημιουργός , είναι να φέρει όσο πιο κοντά τον κόσμο στη μουσική, στην τέχνη και στην οικολογία, «αυτό προσπαθώ, να περάσω μέσα από τη δουλειά μου. Ουσιαστικά κοινωνικό-καλλιτεχνικό είναι το μήνυμα της δουλειάς μου» λέει και παρουσιάζει ένα προς ένα τα υλικά που χρησιμοποιεί:χαρτιά,υφάσματα, χαρτόνια, πλαστικά, δερματίνες και μπουφάν. «Παίρνω ο,τι ο άλλος πετάει. Εγώ το χρησιμοποιώ για να φτιάξω την τέχνη.»
«Κι από μουσική;» τον ρωτάμε, χαμογελά και λέει με σιγουριά «Η μουσική είναι μουσική, παρά τα προβλήματα που έχουν αυτά τα υλικά για να φτιαχτούν» προσθέτοντας πως είναι πολύ πιο δύσκολο από ότι η δημιουργία με ξύλινα υλικά. «Ο ήχος είναι σχεδόν ισάξιος με έναν ήχο από έναν ξύλινο όργανο, δεν έχει τόση μεγάλη διαφορά. Είναι λίγο πιο χαμηλός σε ένταση, αλλά είναι ισάξιος με τα ξύλινα δεν έχει μεγάλη διαφορά.»
Πρόσφατα ο κος Τσόνιας δίδαξε σε μαθητές και μαθήτριες της Τουρκίας συμμετέχοντας σε εκεί έκθεση. Τα εκθέματά του εντυπωσίασαν τους νεαρούς, αλλά και τους μεγαλύτερους σε ηλικία επισκέπτες της έκθεσης. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα έσπευσαν να τα πάρουν στα χέρια τους,να τα περιεργαστούν και να επιχειρήσουν να παίξουν με αυτά. Τέτοιου είδους κινήσεις εξωστρέφειας ο κος Χρήστος Τσόνιας είναι αποφασισμένος να τις συνεχίσει και πολύ σύντομα μάλιστα κάτι εντυπωσιακό ετοιμάζει με συνεργάτες του να παρουσιάσει στην Κομοτηνή.
Τον αφήνουμε στο εργαστήριο του. Ένας νεαρός Τζεπέτο που ζωντανεύει τις δημιουργίες της φαντασίας του αξιοποιώντας ό,τι στα δικά μας μάτια φαντάζει άχρηστο. Τον ακούμε να δοκιμάζει το βιολί και μετά να επιστρέφει στο πρώτο γραμμόφωνο–πιάνο που θα βγει από το χώρο του, φυσικά με μελωδικό ήχο, όπως αρμόζει σε ένα πιάνο, αλλά και σε ένα γραμμόφωνο μαζί.
Φώτο: Ο κος Χρήστος Τσόνιας ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφίες:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος