Πιστεύουν και οι δύο ότι ο Οινοτουρισμός είναι ένα σημαντικό μέρος του θεματικού τουρισμού και του τουρισμού εμπειρίας που παγκόσμια παρουσιάζει πολύ μεγάλη αύξηση. «Ο ταξιδιώτης δεν θα έρθει μόνο να κάτσει σε μια ξαπλώστρα και να κάνει ηλιοθεραπεία και να φάει ένα προκάτ φαγητό, αλλά να πάει σε κάθε χωριό, να γνωρίσει τους ανθρώπους του χωριού, να φάει τοπική κουζίνα, να περπατήσει , να μυρίσει, να μιλήσει, να δει προϊόντα αγροδιατροφής, να επισκεφτεί οινοποιία , τα οποία δεν θα τα βρει πουθενά στον κόσμο, ουσιαστικά να κάνει ένα βίωμα κι όχι κατανάλωση.» εξηγεί η κα Μάριαν Σπίγγος, ειδική στον οινοτουρισμό, σημειώνοντας πως ο κόσμος έχει βαρεθεί τα μοντέλα του προκάτ τουρισμού, που πάνω κάτω είναι ίδιος σε όλο τον κόσμο.
«Θέλει να βιώσει την εμπειρία ξεχωριστά κι εμείς πάνω- κάτω έχουμε εκατοντάδες τοπικές κοινότητες με αντίστοιχα προϊόντα, κουλτούρες, γαστρονομία, κρασί κι εμπειρίες κι αρχαιότητες, τα οποία μπορούν να αποτελέσουν μια μοναδική εμπειρία κι αυτός είναι ο τουρισμός εμπειρίας. Υπάρχει πολύ μεγάλη ζήτηση για τον τουρισμό εμπειρίας.»
Την ίδια άποψη έχει και η συνεργάτιδά της, η κα Σίσσυ Τζελεπίδου η οποία τονίζει ότι «έχει κουραστεί πλέον ο μέσος ταξιδιώτης να έχει την ίδια αντιμετώπιση. Θέλει να πάει κάπου πιο βαθιά και να έχει την επαφή, την εμπειρία και την αίσθηση του τι συμβαίνει, να νιώσει και να μπει μέσα στην ζωή των ανθρώπων» δηλώνει η ίδια.
Και οι δύο πιστεύουν πως είναι θέμα εκπαίδευσης των Ελλήνων που ασχολούνται με τον τουρισμό. «Υπάρχουν πολλά all exclusive τα οποία δεν θέλουν να χάσουν το κομμάτι της πίτας, όμως, μπορούν να λειτουργούν παράλληλα . Επειδή ο τουρισμός εμπειρίας είναι μικρός, ολιγομελείς ομάδες, μέχρι είκοσι άτομα, που να μπορούν να πάνε σε μικρές παραγωγικές μονάδες, αποτελεί το μεγάλο στοίχημα της ανάπτυξης των μικρών τοπικών κοινωνιών.» δηλώνει η Μάριαν Σπίγγος προσθέτοντας πως «Είναι ένα “όχημα” που θα μπορούσε να φέρει χρήμα και τους ανθρώπους πίσω στα χωριά και στις πόλεις.» Άλλωστε, όπως και η ίδια προσθέτει, όλη η Ελλάδα είναι ένα μέρος το οποίο έχει αρχαιότητες σε συνδυασμό με την τοπική κουζίνα, τα τοπικά κρασιά, τα αξιοθέατα και τη φύση. «Είναι στο χέρι καθενός, από το καφενείο μέχρι τον ξενώνα να ποντάρει σ’ αυτού του είδους τον τουρισμό.»
Σύμφωνα ,με την κα Τζελεπίδου το στοίχημα και το μέλλον είναι να φέρεις τους τουρίστες σε επαφή με μικρότερες κοινότητες, σε έναν μικρό ξενώνα, μια μικρή εταιρεία, που νοικιάζει ποδήλατα, που φτιάχνει πίτες και να τους βάλεις σε ένα μικρό χώρο, έτοιμο να υποδεχθεί τα 15 – 20 άτομα. «Έτσι είναι η Ελλάδα, έτσι είναι η ύπαιθρος, δεν είμαστε μαζικοί.» δηλώνει με πίστη ότι το «σχήμα» αυτό μπορεί να δουλέψει και να αποφέρει οφέλη. Όπως εξηγεί η κα Σπίγγος κάθε τοπική κοινωνία θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα κλάστερ μικρών επιχειρηματιών και να τους οδηγήσει σε ένα τουριστικό προϊόν το οποίο θα μπορέσει να αποτελέσει μια πρόταση για πελάτες του εξωτερικού το οποίο θα είναι ανώτερου εισοδηματικού επιπέδου, «ο τουρισμός εμπειρίας δεν είναι προκάτ , δεν μπορεί να πέσει σε αξία και ποιότητα, είναι ποιοτικός και είναι ακριβός» δηλώνει κι εξηγεί «Είμαστε μια μικρή χώρα. Έχουμε λίγα προϊόντα, είναι πολύ αξιόλογα αυτά που έχουμε . Θέλουμε την υπεραξία τους και να τα κοστολογήσουμε σωστά, ώστε ο τουρισμός εμπειρίας να γεμίσει τις τσέπες της τοπικής οικονομίας. Οι τοπικές κοινωνίες θα πρέπει να μάθουν το τοπικό τους προϊόν, να το υποστηρίξουν, θα βοηθηθεί ο οικονομικός τομέας και η αξιοποίηση του πλούτου της χώρας.»
Παράδειγμα το νησί της Τήνου
Ως πετυχημένο παράδειγμα του τουρισμού εμπειρίας αναφέρουν και οι δύο τις προσπάθειες που γίνονται στο νησί της Τήνου. Στην Τήνο υπάρχει μια ομάδα, μια μικρή κρίσιμη μάζα ανθρώπων, που κινείται γύρω από την γαστρονομία και την παραγωγή, όπως τυροκόμοι, μελισσοκόμοι, εστιάτορες, οι οποίοι δημιούργησαν μικρά κλάστερς. «Αυτό άρχισε σιγά –σιγά να ανοίγει και τραβήξανε το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Έτσι, τώρα όταν κάποιοι δεν βρίσκουν να πάνε στην Σαντορίνη για διακοπές προτιμούν την Τήνο. Κανένας δεν μπορούσε να το φανταστεί πιο πριν. Πίσω από την Παναγία της Τήνου κρυβόταν ένας μεγάλος “θησαυρός”. Είναι ένα πετυχημένο παράδειγμα συνεργείων, συνδέθηκαν αυτοί οι άνθρωποι κι άρχισε αυτός ο κύκλος να ανοίγει.» εξηγεί η κα Τζελεπίδου. Σύμφωνα δεν με την κα Σπίγγου υπάρχουν πάρα πολλές πρωτοβουλίες σε νησιά και κοινότητες που δημιουργούν μικρές ομάδες ανθρώπων που ασχολούνται με την διατροφή, την παραγωγή, τον τουρισμό, με τοπικά προϊόντα. «Κάνουν κάποια σύμφωνα ποιότητας κι αυτά τα βγάζουν προς τα έξω. Δημιουργούνται σιγά – σιγά συνέργειες οι οποίες γιγαντώνονται και μεγαλώνουν. Δεν προχωρούν όλοι το ίδιο, αλλά η χώρα σιγά – σιγά αντιλαμβάνεται τη δυναμική της. Πιστεύουμε ότι με τη σωστή εκπαίδευση του κλάδου αυτό θα γιγαντωθεί , θα γίνουμε ένας τουρισμός εμπειρίας. Είμαστε ήδη και θα πρέπει να το πετύχουμε λίγο παραπάνω.»
Αυτό απαιτεί συνεργασία και μικρά στοχευμένα βήματα. Όπως άλλωστε σημειώνει η κα Σίσσυ Τζελεπίδου θα λειτουργήσει όπως ένα βότσαλο στη λίμνη. « Όταν πέφτει ένα βότσαλο στη λίμνη στην αρχή κάνει ένα πιο μικρό κύκλο και μετά ανοίγει, ανοίγει .» Όσον αφορά στο μειονέκτημα και του τόπου μας, την εσωστρέφεια των προηγούμενων χρόνων; Φαίνεται πως τελικά είναι πλεονέκτημα. «Με την εσωστρέφεια διατηρήθηκε η αυθεντικότητα και η καθαρότητα του τόπου, αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για να είναι πόλος έλξης. Είναι αυθεντικοί και καθαροί, είναι αυτό που μπορεί να τους τραβήξει μπροστά, είναι καθαρό το προϊόν που έχουν και είναι δικό τους.»
Άλλωστε, όπως λέει η κα Μάριαν Σπίγγος έχουμε τοπικές κοινότητες, τα έχουμε όλα , «χρειάζεται μια κεντρική στρατηγική και μια τοπική, ώστε όλα αυτά που έχουμε σαν κεφάλαιο να τα αξιοποιήσουμε.»
Φώτο: Σίσσυ Τζελεπίδου και Μάριαν Σπίγγου ρεπορτάζ-κείμενο -φωτογραφία:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος