«Ο αγρότης φεύγει από τα χωράφια του δεν μπορεί να επιβιώσει» δηλώνει ο κος Πέτρος Παναγιώτου. Χρόνια ασχολούμενος με την καλλιέργεια της γης μιλά με προβληματισμό για το υψηλό κόστος παραγωγής, προσθέτοντας πως μαζί με το ασφαλιστικό και το φορολογικό σύστημα «δένουν τα χέρια» του αγρότη. «Οι χαμηλές τιμές που πωλούνται τα προϊόντα του παραγωγού σήμερα αποτελούν την χαριστική βολή. Κάτι πρέπει να κάνει η πολιτεία» σημειώνει.
“Ο αγρότης τι κάνει για όλα αυτά;” ρωτάμε τον κο Παναγιώτου «ο αγρότης κοιτάζει τη δουλειά του. Οι νέοι αγρότες αυξάνουν την παραγωγή, αλλά δεν πληρώνονται , αν δεν υπάρξουν κινήσεις από τους υπευθύνους, ο αγρότης δεν θα μπορέσει να επιβιώσει » απαντά μιλώντας με μελανά χρώματα και για τα προβλήματα των κτηνοτρόφων. «Πουλούν με 2,20 ευρώ το κιλό τα αρνιά την στιγμή που τα πράσα έχουν 2,50 ευρώ το κιλό. Πώς θα επιβιώσουν οι κτηνοτρόφοι του τόπου μας;» αναρωτιέται.
Προτείνει την λήψη μέτρων από την πολιτεία, αλλά και την υλοποίηση έργων από την Περιφέρεια και τους Δήμους, έργα που θα ανακουφίσουν την καθημερινότητα αγροτών και κτηνοτρόφων και θα μειώσουν το κόστος παραγωγής. «Για παράδειγμα η υλοποίηση φραγμάτων θα ήταν μια σωστή κίνηση. Ήρθε ο λογαριασμός για το αγροτικό ρεύμα, το κόστος είναι 35 ευρώ το στρέμμα. Έτσι, δεν μπορεί να επιβιώσει ο αγρότης. Μέχρι 42 ευρώ το στρέμμα μας ήρθε ρεύμα στο βαμβάκι, πώς θα βγουν αυτά τα έξοδα;»
Νέες δυναμικές καλλιέργειες, νέα προγράμματα, ομάδες παραγωγών, ενημέρωση για την διάθεση των προϊόντων είναι τα ζητήματα που βάζουν οι ίδιοι οι αγρότες στο τραπέζι. Δίπλα ακούει με προσοχή ο γεωπόνος Λάζαρος Κουροκεχαγιάς συμφωνεί λέγοντας πως το κόστος παραγωγής πρέπει να πέσει οπωσδήποτε. «Δεν γίνεται να επωμίζεται ο αγρότης όλο αυτό το κόστος, ιδιαίτερα στην περίπτωση του αγροτικού ρεύματος». Παράλληλα, σημειώνει ότι πάρα πολλές καλλιέργειες που έχουν την δυνατότητα να αναπτυχθούν στην περιοχή μας, δεν το κάνουν λόγω του νερού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περιοχή από τα Σύμβολα μέχρι τον Ίασμο, οι κερασο-παραγωγοί εκεί δεν μπορούν να καλλιεργήσουν σωστά γιατί δεν έχουν νερό. «Θέλουν να ασχοληθούν, αλλά δεν μπορούν. Πώς να επενδύσουν 1.000 ευρώ το στρέμμα σε μια σοβαρή καλλιέργεια, όταν δεν έχεις νερό; Αυτό είναι αδύνατο. Κάποια στιγμή το κράτος θα πρέπει να πάρει κάποια μέτρα.»
Σύμφωνα με τον κ. Κουροκεχαγιά η αλλαγή των καλλιεργειών δεν είναι επίσης εύκολη υπόθεση. Πώς να αλλάξει καλλιέργεια, πώς να πάψει να καλλιεργεί βαμβάκι, όταν τα προηγούμενα χρόνια έχει στήσει μια ολόκληρη επιχείρηση, έχει αγοράσει εξοπλισμό, έχει δημιουργήσει υποδομές και μετά από όλα αυτά του λες: « Τώρα πούλησε, πέταξέ τα και κάνε κάτι άλλο»;»
Συμφωνούν και οι δύο ότι το κράτος θα πρέπει να δώσει ένα κίνητρο στον αγρότη. «Να του εξασφαλίσει με κάποιο τρόπο την πρόσβαση στην αγορά, να τον καθοδηγήσει, να τον ενημερώσει σωστά. Δεν υπάρχει αυτού του είδους η ενημέρωση» δηλώνουν προσθέτοντας πως θα πρέπει να δοθούν κίνητρα, να δημιουργηθούν μονάδες μεταποίησης και παράλληλα να αξιοποιηθούν οι αγορές των γειτονικών χωρών.
Φώτο: Πέτρος Παναγιώτου – Λάζαρος Κουροκεχαγιάς ρεπορτάζ-κείμενο – φωτογραφία: Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος