«Έχουμε μέρη στην Κομοτηνή που αποτελούν ακόμη και τώρα “καταφύγια”, όμως, κανείς σχεδόν δεν τα αναζητά. Όλοι πηγαίνουν στην πλατεία, στα cafe και ως εκεί» τον συναντήσαμε στο πάρκο της Περιφέρειας. Ανοιχτά ταπεράκια με φαγητό δίπλα του και η υπόλοιπη παρέα να απολαμβάνει γεύσεις και χαλαρή συζήτηση σε ένα «καταφύγιο» στο κέντρο της πόλης.
Ολοένα και περισσότερες παρέες νέων κυρίως ανθρώπων επιλέγουν να απολαύσουν λίγες στιγμές σε χώρους με πράσινο. «Πίσω από το Πανθρακικό Στάδιο για παράδειγμα με τις γραμμές του τρένου, τα δένδρα και το ποτάμι είναι ένα υπέροχο αλλά υποβαθμισμένο μέρος μας» είπε σπεύδοντας να σημειώσει πως: «Δυστυχώς το μόνο που κάνουν κάποιοι είναι να περπατούν για πέντε λεπτά και να φεύγουν, ενώ αν δεν ήταν σκουπιδότοπος θα έμεναν σίγουρα περισσότερο.»
Παραδέχτηκαν, μιλώντας στην ΕΡΤ Κομοτηνής και στην εκπομπή «Καθημερινές Ιστορίες» ότι “σίγουρα από τις μικρότερες ηλικίες στα σχολεία ακόμη θα μπορούσαν να διδαχθούν τα παιδιά πώς φυτεύουν κάτι, ένα λουλούδι, ένα δένδρο, πώς το φροντίζει κανείς μεγαλώνοντας μαζί του. Έτσι, μαθαίνει να αγαπά τη φύση και να σέβεται το περιβάλλον.”
Προσεγγίζοντας μια άλλη παρέα ακούσαμε το αγόρι της συντροφιάς να υποστηρίζει πως: «Αν συνδυάζεται ο χώρος με την άθληση, με παιχνίδια, τότε αγαπιέται πιο εύκολα. Λίγη φροντίδα χρειάζεται,εμπλουτισμός και με όργανα άθλησης ή παιχνιδιού επίσης» πρόσθεσαν επισημαίνοντας τον κίνδυνο να “φθάσουν να μεγαλώνουν τα παιδιά χωρίς να αγγίζουν ένα κορμό δένδρου.
Σημαντική και η παρουσία φοιτητών στα τελευταία πράσινα «καταφύγια» της πόλης. «Όταν ερχόμαστε ως φοιτητές σε μια πόλη δεν σκεφτόμαστε να της δώσουμε εμείς κάτι. Απολαμβάνουμε αυτά που ήδη έχει και μένουμε στα θέματα διασκέδασης. Περνά η ιδέα ότι στα φοιτητικά χρόνια περνάς απλά καλά και δεν ασχολείσαι με κάτι σοβαρό. Πρέπει για να δημιουργηθεί κάτι να ενωθούν δυνάμεις.» δηλώνει νεαρή φοιτήτρια που απολαμβάνει τον καφέ της ακουμπώντας την πλάτη της στον κορμό ενός δένδρου. «Χρησιμοποιούμε τη Φύση, το περιβάλλον γύρω μας σαν σκουπιδότοπο. Το σωστό θα ήταν να μαζεύουμε τα σκουπίδια και να μην πετάμε από εδώ και εκεί. Το κάνουν οι γονείς μου καθαρίζοντας ένα μέρος της παραλίας του Φαναρίου χρόνια τώρα κάθε καλοκαίρι.» σημειώνει ο φίλος της προσθέτοντας απογοητευμένος «Δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά γιατί δεν ενδιαφέρονται.» Και η συνείδηση; Ρωτάμε έτοιμοι να τους αποχαιρετήσουμε: «Δεν νομίζω ότι έχουν όλοι την ίδια συνείδηση» απαντούν επιλέγοντας όσο μπορούν την “αγκαλιά” της φύσης για τις κουβέντες τους…
Φώτο: Πράσινο «καταφύγιο» στην Κομοτηνή ρεπορτάζ –κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος