«Ο καθένας δεν μπορεί να την κάνει αυτή την δουλειά.» δηλώνει ο κος Μπέης Παναγιώτης. Τον συναντήσαμε να περιμένει στο χώρο του Νεκροτομείου. Εκεί βρίσκεται κάθε φορά που χρειάζεται να ντύσει έναν νεκρό. Πριν τριάντα χρόνια ξεκίνησε να δουλεύει στα Δημοτικά Κοιμητήρια της Κομοτηνής, εκεί, μαζί με όλα τα άλλα, κλήθηκε πολλές φορές να ντύσει και τους νεκρούς, να φροντίσει δηλαδή για την τελευταία τους αμφίεση.
«Την πρώτη φορά, όταν βρέθηκα στο Νεκροτομείο, σοκαρίστηκα. Είχε προηγηθεί νεκροψία νεκροτομή και ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα κάτι τέτοιο. Σιγά- σιγά όμως, όταν ακολούθησαν κι άλλα περιστατικά, άρχισα να συνηθίζω και τώρα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο για μένα» δηλώνει ο κος Μπέης και προσθέτει χαρακτηριστικά «έχω «σπάσει» δεν καταλαβαίνω τίποτα».
Ντύνει ανεξαιρέτως όλους και όλες, νέους, νέες, γέρους και ηλικιωμένες. «Τους ντύνουμε και τους μεταφέρουμε σπίτι τους» δηλώνει απλά, σαν να κάνει την πιο συνηθισμένη δουλειά του κόσμου. Όταν χτυπά το τηλέφωνο του ξέρει ότι το Γραφείο Τελετών με το οποίο συνεργάζεται θα του αναθέσει μια τέτοιου είδους «αποστολή». «Ταράζεστε; » τον ρωτάμε βλέποντας το μακρύ διάδρομο του νεκροτομείου μπροστά μας και ακούγοντας συχνά την πόρτα πίσω μας να τρίζει κάθε φορά που φυσά λίγο πιο δυνατά. «Όχι» απαντά και προσθέτει «μετά από τριάντα χρόνια εργασίας στο Δήμο, αν ταραζόμουν δεν θα με βρίσκατε εδώ.»
«Είναι κι άλλα γραφεία που έχουν τους δικούς τους υπαλλήλους» απαντά στην ερώτηση αν είναι ο μόνος που κάνει αυτή τη δουλειά; Λίγα μέτρα πιο εκεί στέκονται δύο νέοι έχοντας τις πλάτες τους γυρισμένες προς εμάς, έχουν έρθει από τη Δράμα, περιμένοντας να πάρουν τον νεκρό. «Εγώ βοηθάω για ένα μεροκάματο» προσθέτει ο κος Παναγιώτης που ξέρει όλους με τα μικρά τους ονόματα και καταθέτει τη δική του φιλοσοφική θεώρηση: «Όταν είσαι άρρωστος, κάποια στιγμή το παίρνεις απόφαση ότι θα έρθει η στιγμή που θα «φύγεις» από τη ζωή, δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά, ούτε τίποτα παραπάνω» λέει προσθέτοντας «όπως κι αν το δεις, όμως, δεν παύει να είναι θάνατος, άρα δύσκολο και γι αυτούς που φεύγουν και γι αυτούς που μένουν…»
Η έλευση της νεκροφόρας βάζει τέλος στην κουβέντα μας. «Σας φέρνουν τα ρούχα οι συγγενείς των νεκρών ή φροντίζει ακόμη και γι αυτά το Γραφείο Τελετών; » προλαβαίνουμε να τον ρωτήσουμε «αναλόγως με την περίπτωση» απαντά και σκουντά ήδη το φορείο με το άψυχο σώμα…Χάνεται στον σκοτεινό θάλαμο για να αρχίσει την τελευταία φροντίδα του νεκρού.
Info
Στα χωριά της Ροδόπης ακόμη και σήμερα, αν ο νεκρός αφήσει την τελευταία του πνοή στο σπίτι, τον αλλάζουν οι δικοί του και μάλιστα θεωρείται ότι έτσι συγχωρούνται και οι αμαρτίες αυτού που θα το κάνει…
Φώτο: Ο κος Παναγιώτης Μπέης εν ώρα δουλειάς ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία: Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος