Δείχνει με καμάρι την σφραγίδα που χρησιμοποιούσε παππούς του. Με την χρονολογία του 1940 σκαλισμένη πάνω της από την αγορανομία της εποχής να στέκεται δίπλα στην παλιά ζυγαριά. Χρήσιμα εργαλεία μιας άλλης εποχής που τώρα έχει φύγει ανεπιστρεπτί…
«Από μικρό παιδί είμαι σ΄αυτόν το χώρο. Εργαζόμασταν με τα χέρια. Παίρναμε και στο σπίτι δουλειά για να προλάβουμε. Τώρα δουλειά δεν υπάρχει. Φτιάχναμε καπίστρια, σακιά με μπλε ή με κόκκινη ρίγα, το εργοστάσιο δεν έβγαζε τέτοια και όταν το ζητούσε ο πελάτης τα βάφαμε μόνοι. Μπλε ή κόκκινο, ανάλογα με την παραγγελία, και τους τα πουλούσαμε» δηλώνει ο κος Χουσεϊν Χαλήλ Ιμπράμ , ο τελευταίος σχοινοποιός της Κομοτηνής.
Τον συναντήσαμε στο μαγαζί του ένα απομεσήμερο του Ιουλίου. Η ζέστη αισθητή, η κίνηση μειωμένη κι εκείνος μόνος σε ένα άψογα τακτοποιημένο χώρο. Ο παππούς του, ο Χαλήλ Ιμπράμ και ο πατέρας του, ο Χουσεϊν Ιμπραχήμ ήταν οι πρώτοι του «δάσκαλοι», κοντά τους έμαθε την τέχνη και δούλεψε έτσι, όπως μας είπε, για πολλά χρόνια. Και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου πορεύθηκε μόνος του συνεχίζοντας την μακρά οικογενειακή παράδοση. «Είμαι 3η γενιά σχοινοποιός και έχω ήδη παραδώσει την σκυτάλη στο γιο μου» λέει με καμάρι αν και γνωρίζει καλά πως το αντικείμενό του δεν έχει μέλλον.
«Μέχρι πριν δέκα χρόνια εργαζόμουν καλά, είχε ζήτηση. Από εκεί και πέρα “έπεσε” η δουλειά. Στη δουλειά μας είχαμε να κάνουμε κυρίως με αγρότες και κτηνοτρόφους.» λέει ο κος Χουσεϊν Χαλήλ Ιμπράμ και αποκαλύπτει πως εκείνο που τον ενδιέφερε ήταν να είναι καλό το σχοινί, καννάβινο ή πλαστικό. «Ο κόσμος το πλαστικό τώρα προτιμά. Αλλά δουλειά δεν έχει…»
Παλιότερα στην ίδια πόλη, τέσσερις πέντε σχοινοποιοί, όπως εκείνος έκαναν αυτή τη δουλειά, τώρα έμεινε μόνος, στον ίδιο χώρο, όπως και ο παππούς του. «Μια ζωή σχοινοποιός. Αλλάζει ο κόσμος, οι συνήθειες, τα προϊόντα, Όλα αλλάζουν. Τώρα οι αγρότες δεν παίρνουν ούτε σακιά για σιτάρι.» δηλώνει και θυμάται τις εποχές που έδιναν ακόμη και βερεσέ προϊόντα. «Ο λόγος ήταν συμβόλαιο» λέει και προσθέτει «ήταν καλά τα χρόνια τότε, τώρα όλα σταμάτησαν» μένοντας σχεδόν άπραγος στον όμορφα τακτοποιημένο χώρο του. Όλα σε μια σειρά, με σχοινιά και καπίστρια κρεμασμένα στους τοίχους, με τα σακιά διπλωμένα και τις κλωστές μαζεμένες. Ακόμη και με κλειστά μάτια μπορεί να βρει το καθετί και να εξυπηρετήσει στο λεπτό τον πελάτη που θα φανεί, με τον ίδιο τρόπο που θα το έκανε ο πατέρας του και ο παππούς του…
Φώτο: Ο κος Χουσεϊν Χαλήλ Ιμπράμ στο κατάστημά του ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφίες:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος