Μια θανάσιμη παγίδα που στήνεται από εκδίκηση είναι: ύπουλη γιατί δημιουργεί απατηλή εικόνα ατυχήματος. Είναι ανεξέλεγκτα επικίνδυνη για την ανθρώπινη ζωή αφού μπορεί να προκαλέσει μακελειό αθώων. Μπορεί να στοιχίσει την ζωή πολυαγαπημένων προσώπων του δράστη, να πλήξει ακόμη και το ίδιο το πρόσωπο του δράστη. Ο παγιδοποιός ενδέχεται να κληθεί να πληρώσει «όλα τα σπασμένα». Αυτό είναι το ηθικό δίδαγμα της μελέτης με θέμα «Ποινικό Δίκαιο και Κινηματογράφος – Θανάσιμες παγίδες» που παρουσιάστηκε στο Δ.Π.Θ.
Σύμφωνα με τον εισηγητή, καθηγητή της Νομικής Σχολής κ. Κωνσταντίνο Βαθιώτη η σημαντικότερη θανάσιμη παγίδα στην Ελληνική Λογοτεχνία βρίσκεται στο «Χριστόψωμο» του Παπαδιαμάντη. Η γριά Καντάκαινα δηλητηριάζει ένα χριστόψωμο το δίνει στην αξιομίσητη γι αυτήν Διαλεχτή, την νύφη της, γιατί θέλει να την εξολεθρέψει προκειμένου να παντρευτεί ο γιος της κάποια άλλη, που να μπορεί να κάνει παιδιά. Της το δίνει όταν ο γιος της είναι αποκλεισμένος σε ένα νησί. Δεν έχει υπολογίσει όμως ότι ο καιρός φτιάχνει και επιστρέφει το βράδυ, παραμονή Χριστουγέννων, και τελικά δηλητηριάζεται ο ίδιος ο γιος της Καντάκενας, ο Καντάκης και όχι η Διαλεχτή και το μείζον ερώτημα που τίθεται εδώ είναι: Ευθύνεται η γριά για απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος της Διαλεχτής και εξ αμελείας σε βάρος του γιου της ή ενδεχομένως για τετελεσμένη ανθρωποκτονία σε βάρος του γιου της; «Το ζήτημα αυτό έχει απασχολήσει αγγλοσαξονική και γερμανόφωνη επιστήμη, είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποφασίσει κανείς, δεν υπάρχει μόνο μια άποψη.» απαντά ο κος Βαθιώτης.
“Χωρίς ταυτότητα”
Υπάρχουν κι άλλες θανάσιμες παγίδες στην Λογοτεχνία μας. Ο Γιάννης Μαρής έγραψε ένα μυθιστόρημα με τίτλο «Χωρίς ταυτότητα» το οποίο μεταφέρθηκε στον Κινηματογράφο σε σενάριο Γιάννη Δαλιανίδη, εκεί λιμάρει τη σύνδεση του τιμονιού η Ζανέτ για να εξολοθρεύσει την Έλενα, όμως, παίρνει το αυτοκίνητο εκείνη την ημέρα ο άνδρας με τον οποίο είναι ερωτευμένη κι έτσι προσκρούει στον κορμό ενός δένδρου αυτός κι όχι ο αρχικός στόχος. «Θανάσιμες παγίδες είχαμε στην αρχαία Ελλάδα. Στην τραγωδία Μήδεια για παράδειγμα η Μήδεια δηλητηριάζει δύο δώρα που στέλνει μέσω των γιων της στην κόρη του Κρέοντα και λέει «όποιος αγγίξει τα δώρα αυτά θα πεθάνει». Πώς ευθύνεται η Μήδεια για το θάνατο και του Κρέοντα και όλων αυτών που δεν πέθαναν, αλλά κινδύνεψαν να πεθάνουν γιατί βρέθηκαν κοντά στην εμβέλεια αυτής της παγίδας;» αναρωτιέται ο κύριος Βαθιώτης.
Τα δηλητηριασμένα τιγανόψωμα
Φυσικά οι θανάσιμες παγίδες δεν λείπουν από το σήμερα. Αρκεί να θυμηθεί κανείς πόσα δέματα έχουν σταλεί σε πολιτικούς. Η δικαιοσύνη ασχολήθηκε πριν από κάποια χρόνια με τα «δηλητηριασμένα τιγανόψωμα». Μια γυναίκα η οποία είχε δύο κορίτσια μισούσε δύο οικογένειες επειδή δεν δέχονταν να συμπεθεριάσουν. Για να τις εκδικηθεί δηλητηρίασε ζύμη. Η μια οικογένεια έκανε τηγανόψωμα η άλλη αρτ ίδια. Έφαγαν εφτά άνθρωποι, πέθαναν οι τρεις και κινδύνεψαν οι τέσσερις. Δύο από αυτούς είχαν έρθει από το εξωτερικό. Το Δικαστήριο είπε ότι η γυναίκα αυτή είναι ένοχη για τρεις τετελεσμένες ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως και τέσσερις απόπειρες. «Νομίζω καλά αποφάνθηκε. Γιατί όποιος στήνει τέτοια παγίδα χρησιμοποιεί ένα τυφλό όργανο που μπορεί να πλήξει οποιονδήποτε. Το να πεις «δεν το φανταζόμουν ότι θα ήταν και δύο αδέρφια από τη Ρωσία και θα έτρωγαν από τα τηγανόψωμα, δεν στέκει.»
Στον Άμλετ του Σαίξπηρ
Στο ερώτημα αν στην παγίδα, πέφτει και ο ίδιος που την στήνει; Ο κύριος Βαθιώτης απαντά πως «Ναι». «Η Καντάκενα αφού έχασε το γιο της είναι σαν να έπεσε η ίδια μέσα. Στον Άμλετ του Σαίξπηρ δηλητηριάζει ο Κλαύδιος το κρασί από το οποίο πιστεύει ότι θα πιει ο Άμλετ και τελικά πίνει η πολυαγαπημένη σύζυγός του, η Γετρούδη, άρα και εδώ πλήττεται ο ίδιος από αυτή την θανάσιμη παγίδα.»
Τίποτα δεν είναι μονοδιάστατο
Το μήνυμα είναι ότι δεν είναι τίποτα μονοδιάστατο. Υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις. «Τείνω αυτή τη στιγμή να υποστηρίξω την άποψη που λέει ότι «όποιος στήνει μια θανάσιμη παγίδα, ακόμη κι αν έχει πολύ συγκεκριμένα πράγματα στο μυαλό του, επειδή χρησιμοποιεί ένα τυφλό μέσο, δεν μπορεί αυτό να λειτουργήσει ευεργετικά γι αυτόν. Επομένως, θα του χρεώσουμε τα πάντα προκειμένου να περάσουμε ένα μήνυμα: Μην στήνετε παγίδες γιατί οποιοσδήποτε, ακόμη και δικός σου άνθρωπος, ακόμη και εσύ ο ίδιος μπορεί να παίσεις μέσα.» καταλήγει ο κος Κωνσταντίνος Βαθιώτης περνώντας αυτό το μήνυμα στους φοιτητές του. “Η πραγματικότητα” άλλωστε, όπως λέει, ” υπερβάλει την φαντασία εις ποικιλία ν. Νομίζω ότι ο Κινηματογράφος εμπνέει την πραγματικότητα και η πραγματικότητα τον κινηματογράφο. Είναι μια σχέση αμφίδρομη.”
Φώτο: Κωνσταντίνος Βαθιώτης Ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος