Μια περιοχή , από το κτίριο του ΔΗΠΕΘΕ μέχρι και την εκκλησία των Αρμενίων στην μια της διάσταση και από το Δικαστικό Μέγαρο μέχρι και την οδό Νικολάου Ζωϊδου στην άλλη είναι το Ιστορικό Κέντρο της Κομοτηνής. Σύμφωνα με τον Κομοτηναίο αρχιτέκτονα μηχανικό Κώστα Κατσιμίγα σήμερα το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Κομοτηνής, το εμπορικό ιστορικό κέντρο, το κομμάτι εκείνο μεταξύ του Ρολογιού και του Κωτσόβολου, της Δημοτικής Αγοράς και της Λεωφόρου Ορφέως, παραμένει λησμονημένο κι αβοήθητο από την κεντρική εξουσία.
Ένα εμπορικό ιστορικό κέντρο που χάνει το χρώμα του και φθίνει λόγω της αδιαφορίας των υπευθύνων. «Δεν έχουμε κανένα θεσμικό πλαίσιο που να μπορεί η πολιτεία να παρέμβει στα ιδιωτικά κτίρια, επομένως όσες φορές μιλάμε για αναπλάσεις ιστορικών κέντρων μιλάμε για ξήλωνε και ξαναφτιάξε το δημόσιο χώρο, τους δρόμους, της πλατείες, στα κτίρια δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο να παρέμβει στην Ελλάδα. Επομένως, ό,τι και να κάνουμε, είτε λέγεται Βυζαντινό Κάστρο, είτε λέγεται περιοχή Βενιζέλου, είτε λέγεται περιοχή εμπορικού ιστορικού κέντρου, Ερμού με τους παράδρομους, ό,τι και να κάνει η πολιτεία, είτε η αυτοδιοίκηση θα αφορά τον δημόσιο χώρο και δεν θα αφορά τα κτίρια .» ξεκαθαρίζει ο κος Κατσιμίγας.
Όπως δηλώνει κατηγορηματικά ο γνωστός αρχιτέκτονας εκείνος που πρέπει να εισπράξει όλη την κατηγορία για την αδιαφορία και τον μαρασμό του εμπορικού ιστορικού κέντρου είναι η κεντρική εξουσία, η νομοθετική εξουσία η οποία δεν έχει μεριμνήσει. «Στη Γαλλία υπάρχει μέριμνα εδώ και διακόσια χρόνια, δύο αιώνες, για τα κτίρια. Δεν μπορεί ο καθένας να κάνει του κεφαλιού του. Δεν μπορεί ο καθένας, επειδή δεν κτίζει τίποτε, να πηγαίνει και να βάζει ό,τι υλικό θέλει εξωτερικά σε ένα χώρο ο οποίος έχει μια αξία». Πραγματικότητα που έχει δυσμενείς συνέπειες για το εμπορικό,ιστορικό κέντρο της Κομοτηνής; ρωτάμε τον κο Κατσιμίγα και σημειώνει «Έχει χάσει το χαρακτήρα του, αλλά δεν μπορείς τους ανθρώπους που έχουν τα μαγαζιά τους εκεί να τους δεσμεύεις με ένα θεσμικό πλαίσιο ότι όλα θα τα ελέγξει η Εφορεία Νεοτέρων Μνημείων της Θεσσαλονίκης, η οποία, αν κάνεις μια αίτηση να αλλάξεις τα κεραμίδια, θα σου απαντήσει μετά από τρία χρόνια. Έπρεπε να υπάρχει ένα πιο ευέλικτο, θεσμικό πλαίσιο.»
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι να οργιάζει η αυθαιρεσία. Με μικρο επισκευές χρόνο το χρόνο αλλάζει τελείως η όψη και ο χαρακτήρας, αρχιτεκτονικός και οικοδομικός, της περιοχής.
Τι, όμως, προτείνει ο έμπειρος αρχιτέκτονας; «Να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο. Να γίνει ένα ευέλικτος τρόπος ώστε να μπορεί και ο πολίτης έγκαιρα, χωρίς καθυστερήσεις, να τακτοποιεί το οικοδόμημά του, όπως πρέπει και να υπάρχουν κανόνες για το πότε οφείλει και το πώς οφείλει να το κάνει. Δεν μπορείς να αφήνεις το κτίσμα να καταρέει, πρέπει να σπεύδει και να το συντηρεί με τρόπο που να μην αλλάζει η αρχιτεκτονική φυσιογνωμία, να είναι όλοι κερδισμένοι. Όταν τον αφήσεις ανεξέλεγκτο θα κάνει αυθαίρετα και θα κατασκευάσει ό,τι του του πει ο επ’ αμοιβή ντεκορατέρ του».
Φώτο:Κώστας Κατσιμίγας Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος