Λίζα Μαμακούκα, συγγραφέας: Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την ουσία και τον άνθρωπο

“Η γραφή μπήκε στη ζωή μου πολύ νωρίς, πολύ πριν αρχίσω να εκδίδω τα διηγήματά μου, γιατί με διηγήματα έχω ξεκινήσει. Aπό όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ανέκαθεν διάβαζα και έγγραφα.” δηλώνει η κα Λίζα Μαμακούκα από τη Θεσσαλονίκη επίκουρη καθηγήτρια στο Γαλλικό Τμήμα του ΑΠΘ, όπου διδάσκει σύγχρονη Λογοτεχνία.

Λίζα Μαμακούκα, συγγραφέας: Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την ουσία και τον άνθρωπο
Η κα Λίζα Μαμακούκα από τη Θεσσαλονίκη επίκουρη καθηγήτρια στο Γαλλικό Τμήμα του ΑΠΘ

Όπως χαρακτηριστικά δηλώνει μιλώντας στην ΕΡΤ Κομοτηνής, η πρώτη της αγάπη ήταν η μουσική και το γράψιμο η δεύτερη. «Ξεκίνησα να εκδίδω τα διηγήματα μου όταν κάποιος δημοσιογράφος που είχε διαβάσει κάτι δικό μου και μου πρότεινε να δημοσιεύσω διηγήματα στο πολιτιστικό περιοδικό που εκδίδει με τίτλο: «θεσσαλονικέων Πόλις». Αναφέρομαι στον κο Κώστα Μπλιάτκα, είναι ο πρώτος που μου έδωσε την ευκαιρία να εκδώσω κάτι δικό μου. Από εκεί και ύστερα βρέθηκε ο εκδότης των εκδόσεων «Μέθεξις» ο οποίος με εμπιστεύτηκε και πριν δύο χρόνια ξεκίνησα με την πρώτη μου Συλλογή που είναι το βιβλίο με τίτλο: «Ζωολογικός κήπος τσέπης», πρόκειται για δώδεκα ιστοριούλες που έχουν σαν τίτλους ονόματα από μικροσκοπικά έμβια όντα, όπως: η μύγα, η μέλισσα , η πεταλούδα, αλλά και ο σκαντζόχοιρος κ.α.» «Σας κέντρισε το ενδιαφέρον ο μικρόκοσμος;» τη ρωτάμε για να την ακούσουμε να απαντά με ενθουσιασμό «Ο μικρόκοσμος ακριβώς! Γι αυτό λέγεται και «Ζωολογικός κήπος τσέπης». Βεβαίως οι ήρωες δεν είναι ζώα, είναι άνθρωποι, μικρά ανθρωπάκια τσέπης, τα οποία όμως μπορούν ενίοτε να γίνουν και θηρία τσέπης.» Όπως εξηγεί η συγγραφέας τα ζωάκια έχουν άλλοτε συμβολικό χαρακτήρα, άλλοτε δρουν καταλυτικά για τη ζωή των ανθρώπων και άλλοτε έχουν ρεαλιστικό χαρακτήρα.

Λίζα Μαμακούκα, συγγραφέας: Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την ουσία και τον άνθρωποΗ δεύτερη συλλογή που εκδόθηκε το 2019 έχει τίτλο «Κουλούρια Θεσσαλονίκης». «Δεν έχουμε κανένα συμβολισμό στον τίτλο» σπεύδει να ξεκαθαρίσει και προσθέτει πως είναι τρεις ενότητες από ιστορίες. «Μια από αυτές τις ενότητες φέρει τον τίτλο «καφεδάκια», είναι διηγήματα που δημοσιεύτηκαν στο «Θεσσαλονικέων Πόλις» το κοινό στοιχείο ανάμεσα στις τρεις ενότητες είναι η πόλη της Θεσσαλονίκης, το φόντο, το ντεκόρ. Τα «καφεδάκια» αφορούν γειτονιές διάφορες της Θεσσαλονίκης και το κάθε διήγημα έχει ένα τίτλο από διαφορετικό καφέ, άλλο είναι «Φραπέ με πάγο», άλλο «φρέντο», «καπουτσίνο» κ.α.» «Από καφέδες άλλο τίποτα η εποχή μας» παρατηρούμε και συμφωνεί μαζί μας γελώντας «όντως από καφέδες άλλο τίποτα.»

Η δεύτερη ενότητα λέγεται «Διαδρομές» εκεί η συγγραφέας αναφέρεται στις διαδρομές με τα «τραγικά», όπως τονίζει λεωφορεία του ΟΑΣΘ τα οποία διασχίζουν την πόλη. «Πάλι έχουμε διαφορετικές γειτονιές, διαφορετικές ιστορίες που εξελίσσονται μέσα στο λεωφορείο και ένα από αυτά στη στάση. «Μέσα στην τραγικότητά τους έχουν καταφέρει πάντως να πρωταγωνιστούν σε πολλές ιστορίες», σίγουρα είναι μόδα, πολύς κόσμος γράφει γι αυτά τα λεωφορεία,. Ιστορίες άλλοτε λίγο στενάχωρες, άλλοτε λίγο αστείες, με χιούμορ λίγο καυστικό που «τσιμπάει».»

Όπως σημειώνει η κα Λίζα Μαμακούκα αυτό που την ενδιαφέρει είναι ο αναγνώστης να βγάλει μόνος του το συμπέρασμα, «δεν θα ήθελα να του δώσω εγώ κάποιο μήνυμα, με ενδιαφέρει να τον αγγίξω, να τον συγκινήσω, να σκύψει πάνω από το κείμενο, να το δει και δεύτερη και τρίτη φορά, θα βρει πράγματα που με την πρώτη ματιά δεν φαίνονται.» λέει χαρακτηριστικά. Παράλληλα, σπεύδει να σημειώσει πώς σε κάθε της ιστορία όλα τα έχει σκεφτεί και τα έχει δουλέψει πάρα πολύ γιατί είναι μέρος της δουλειάς της. «Ένας που έχει κάνει επάγγελμα να διδάσκει Λογοτεχνία δεν μπορεί να γράφει απλά Λογοτεχνία, μπορεί να φαίνεται απλό, αλλά δεν είναι όμως.» Αναφέρει ως παράδειγμα μια ιστορία μέσα από τα «Κουλούρια Θεσσαλονίκης», ο τίτλος της οποίας είναι «Αντανάκλαση». «Έχει πάρα πολύ να κάνει με το θέμα του βλέμματος. Αν το ψάξει κανείς θα βρει ένα σωρό ρήματα, εκφράσεις που αφορούν την όραση και όχι χωρίς λόγο.» λέει χαρακτηριστικά.

Και το τρίτο μέρος από τα «Κουλούρια Θεσσαλονίκης» είναι έξι ιστορίες. Ο τίτλος είναι: «Θηλυκές αλκοόλες» εδώ η συγγραφέας όπως εξηγεί «παίζει με τον τίτλο» που είναι αιθυλική αλκοόλη, που είναι το οινόπνευμα εξού και κάθε μια από τις ιστορίες της έχει τίτλο από ένα ποτό, για παράδειγμα «καμπάρι με πορτοκάλι », «βότκα με λεμόνι». «Παίζεται με τίτλους και με λέξεις» παρατηρούμε και εκείνη το παραδέχεται λέγοντας «Πάρα πολύ, μου αρέσει πάρα πολύ». «Κι αυτό μαρτυρά μια στενή σχέση με τη γλώσσα» επιμένουμε « Βεβαίως!» απαντά και εξηγεί «Οι συγγραφείς που με «τραβάνε» πολύ και έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα είναι οι συγγραφείς γλωσσοπλάστες για παράδειγμα ο Παύλος Μάτεσις.»
Ρωτήσαμε την κα Μαμακούκα αν την ενοχλεί κάτι σήμερα; Για να απαντήσει πως: «Με ενοχλεί πάρα πολύ η σημασία που δίνεται στην εικόνα κι όχι στην ουσία. Στο φαίνεσθαι. Στο τι προβάλεις προς τα έξω, ενώ το τι έχεις μέσα σου αγνοείται.» Μην παραλείποντας να προτρέψει «Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε αυτό που είναι από «μέσα», την ουσία και τον άνθρωπο.» εκμυστηρευόμενη ότι: «Πιστεύω πάρα πολύ στον άνθρωπο και μπορεί οι άνθρωποι που παρουσιάζω να μην είναι ιδιαίτερα συμπαθείς πολλές φορές, αλλά στον άνθρωπο με τραβάνε και τα ελαττώματά του, τον προτιμώ πολύ περισσότερο από ό,τι τους όποιους θριάμβους της τεχνολογίας , αυτά δεν με εντυπωσιάζουν τόσο.»
Info
Η επόμενη συγγραφική απόπειρα της κας Λίζας Μαμακούκα θα βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία σε δύο μήνες με τίτλο: «Αστικοί μύθοι»
Συνέντευξη-κείμενο-φωτογραφίες: Μαρία Νικολάου

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος