Μ. Αμέτ: Αγρότης στη Μυρτίσκη, στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα

Από την ορεινή Μυρτίσκη ο Μολά Αμέτ, παραγωγός πατάτας, φασολιών, ρεβιθιών και κρεμμυδιών. Τον συναντήσαμε να προσπαθεί να πουλήσει τα προϊόντα του. Και η μια κουβέντα έφερε την άλλη.

«Δύσκολα κανείς τα καλλιεργεί και τα παράγει και μετά ακόμη πιο δύσκολα τα κατεβάζει στην πόλη για να τα πουλήσει», μας είπε. «Η νεολαία έφυγε. Από μένα μικρότερο δύσκολα βρίσκεις στα μέρη μας. Τα τελευταία δύο χρόνια έφυγαν 42 οικογένειες από το χωριό μου. Οι περισσότεροι ήταν παραγωγοί πατάτας», λέει με λύπη.

Ο ίδιος προσπαθεί. «Κάθε μέρα κάνω περισσότερη δουλειά και βγάζω λιγότερα λεφτά», λέει και γελά. Με σύμμαχο φέτος τις καιρικές συνθήκες, ίσως το ταμείο του να είναι καλύτερο. Η παραγωγή, πάντως, είναι. «Πράγματι, πολύ καλή η πατάτα της Μυρτίσκης. Ξεχωριστή λόγω του κλίματος και του εδάφους. Μαγειρεμένη με κάθε τρόπο», τονίζει, και σημειώνει με προβληματισμό, «πριν τρία χρόνια οι καλλιεργητές ήταν περισσότεροι, τώρα μείναμε μόνο δύο τρεις».

Τα μυστικά της καλλιέργειας που κάνουν την πατάτα της Μυρτίσκης να ξεχωρίζει; «Δεν υπάρχουν μυστικά», απαντά. «Για να κρατάει την υγρασία βάζουμε κοπριά κι έχουμε νερό από το ποτάμι μέχρι το Δεκαπενταύγουστο, ύστερα ξεραίνεται, αλλά η δουλειά έχει γίνει.» Κάποτε είχε ξεκινήσει μια προσπάθεια για να ονομαστεί προϊόν ΠΟΠ η άγρια πατάτα της Μυρτίσκης, η παραδοσιακή ποικιλία, «άξιζε τον κόπο, αλλά όλα ανθρώπους χρειάζονται» λέει, και συνεχίζει το πούλημα «50 λεπτά το κιλό» γνωρίζοντας καλά πως δε ζει μια οικογένεια στα σύνορα μόνο από την πώλησή της.

«Τι θα ζητούσατε για την περιοχή σας;» ρωτάμε. «Ό,τι και να ζητούσαμε τώρα είναι αργά. Κάποτε ίσως να επιστρέψει ο κόσμος» λέει, και πριν απομακρυνθούμε προσθέτει, «Ας αφήσουν τουλάχιστον τους καλλιεργητές να πουλάνε ελεύθερα. Ακόμη και αυτούς τους νέους αγρότες που λόγω κόστους δεν μπορούν να βγάλουν άδεια μικροπωλητή. Είναι κρίμα να φύγουν και οι τελευταίοι, γιατί αυτοί που μεταναστεύουν πίσω δεν γυρίζουν».

ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία: Μαρία Νικολάου