Μητρόπολη Κομοτηνής: Οι ευκαιρίες δεν χρονοτριβούν

“Οι ευκαιρίες δεν χρονοτριβούν. Η ζωὴ στις περισσότερες μορφές της παρουσιάζει μια αδιάκοπη ροή.” αναφέρει σε μήνυμά της η Μητρόπολη Κομοτηνής και σημειώνει ότι: “Για κάθε άνθρωπο υπάρχει μια κρίσιμη στιγμή, μια ευκαιρία που πρέπει σωστά να την αξιοποιήσει. Να εγκαταλείψει τον παλαιό ρυθμό της ζωής, τις παλιές δεσμεύσεις του και να προχωρήσει σε μια ζωή εσωτερικής ελευθερίας, χαράς και θυσίας.”

Το πλήρες κείμενο της Μητρόπολης Κομοτηνής έχει ως εξής:
“Πολλοὶ ἄνθρωποι φροντίζουν ἐπιμελῶς νὰ προσεγγίζουν πρόσωπα μὲ θέσεις καὶ ἀξιώματα, τὰ ὁποῖα κάποτε μπορεῖ νὰ χρειαστοῦν καί ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ἀποφεύγουν τοὺς πτωχούς, τούς ἀσήμους καί ἀδυνάτους ἀνθρώπους,. Ἡ ζωὴ τοῦ Κυρίου ὑπῆρξε μιὰ διαμαρτυρία σ’ αὐτὴ τὴν τακτική, μιὰ ἐπανάσταση γιὰ τὴν κλασικὴ λογικὴ τῆς ἐποχῆς Του – καὶ τῆς ἐποχῆς μας. Τὴν προσοχή Του μαγνήτιζαν οἱ ἄνθρωποι που εἶχαν ἀνάγκες, οἱ ταπεινοί, οἱ πονεμένοι.
Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περιοπὴ μᾶς ὑπενθυμίζει ἕνα ἀπὸ τὰ περιστατικά, ποὺ ἀναφέρονται σ’ αὐτὴ τὴ στάση τοῦ Κυρίου. Ἀνεβαίνοντας γιὰ τὴν Ἱερουσαλὴμ ἔπρεπε νὰ περάσει ἀπὸ τὴν Ἱεριχώ. Ἔξω ἀπὸ αὐτὴ τὴν πόλη εἶχε καθίσει κάποιος τυφλός, ζητώντας τὴν βοήθεια τῶν περαστικῶν. Σὰν ἄκουσε νὰ διαβαίνει τόσος λαὸς ἀπὸ κεῖ, ρώτησε νὰ μάθει τί συμβαίνει. Τοῦ εἶπαν, ὅτι περνάει ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος. Γεμᾶτος προσδοκία ὁ τυφλὸς τότε φώναξε: «Ἰησοῦ, υἱὲ Δαυίδ, ἐλέησόν με». Οἱ γύρω του διαμαρτυρήθηκαν λέγοντάς του νὰ σωπάσει. Ἀλλ’ ἐκεῖνος ἀκόμη ζωηρότερα συνέχισε: «Υἱὲ Δαυίδ, ἐλέησόν με».
Ὁ Χριστός συνομιλοῦσε μὲ τοὺς γύρω του καὶ δίδασκε. Ἀλλὰ στὴν κραυγὴ τοῦ τυφλοῦ σταμάτησε. Μπροστὰ στὶς ἄμεσες ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων ἡ διδασκαλία διακόπτεται κι ἀρχίζει ἡ πράξη. Ὁ Κύριος δὲν ἀγνοεῖ τὸν ἄνθρωπο που τοῦ ζητᾶ βοήθεια. Στέκεται, συζητᾶ μαζί του, καί τοῦ δίνει αὐτὸ που χρειάζεται.
Στὴν πορεία μας στὴ ζωή, παρουσιάζονται ἄνθρωποι μὲ λογιῶν λογιῶν ἀνάγκες. Ἄλλοτε ἡ φωνή τους εἶναι σαφής, ἄλλοτε ἡ ἱκεσία τους εἶναι μυστική, ἄφωνη ἀπὸ συστολή. Ἂς μὴ κλεινόμαστε στὶς ἀπασχολήσεις μας, στὸν ἑαυτό μας. Ἂς γίνουμε εὐαίσθητοι στὶς ἀνάγκες τῶν ἄλλων. Ὅσο μποροῦμε, ὅ,τι μποροῦμε.
Ὁ τυφλὸς ἐπαίτης λαχταροῦσε νὰ ἀναβλέψει, γι’ αὐτὸ ἀμέσως ἅρπαξε τὴν εὐκαιρία ποὺ διάβαινε ἐμπρός του. Μὲ μιὰ ἐπιμονὴ ζηλευτή, μ’ ἕνα πάθος ἀξιοθαύμαστο: «Ἰησοῦ, υἱὲ Δαυίδ, ἐλέησόν με».
Οἱ εὐκαιρίες δὲν χρονοτριβοῦν. Ἡ ζωὴ στὶς περισσότερες μορφές της παρουσιάζει μιὰ ἀδιάκοπη ροή.
Γιά κάθε ἄνθρωπο ὑπάρχει μιά κρίσιμη στιγμή, μιά εὐκαιρία που πρέπει σωστά νά τήν ἀξιοποιήσει. Νά ἐγκαταλείψει τόν παλαιό ρυθμό τῆς ζωῆς, τίς παλιές δεσμεύσεις του καί νά προχωρήσει σέ μιά ζωή ἐσωτερικῆς ἐλευθερίας, χαρᾶς καί θυσίας.“