Μητροπολίτης Κομοτηνής: «Αυτές τις δύσκολες στιγμές ζητείται «ελπίς»

“Αυτὲς τις δύσκολες στιγμὲς ζητείται «ἐλπὶς» δια νὰ μπορέσουμε νὰ συνεχίσουμε τὸν δρόμο τοῦ πειρασμοῦ ποὺ ἐπέτρεψε ὁ Κύριος”. αναφέρει στην Εγκύκλιο του για τα Χριστούγεννα ο Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων και σημειώνει: “Ἀλλὰ ὁ χώρος της ελπίδος, της παρηγορίας και της θεραπείας ποὺ είναι ο Ἱερὸς Ναὸς «ἀργεί».

Το πλήρες κείμενο της Χριστουγεννιάτικης εγκυκλίου του Μητροπολίτη Κομοτηνής Παντελεήμων έχει ως εξής:
«Αὐτό εἶναι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς. Ἔξω ἀπὸ αὐτὸ καὶ χωρὶς αὐτό, ἄλλος εὐαγγελισμὸς δὲν ὑπάρχει διὰ τὸν ἄνθρωπον, οὔτε εἰς αὐτὸν οὔτε εἰς τὸν ἄλλον κόσμον», θὰ πεῖ ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς.
Τὴν ἡμέραν τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου «ἀνέτειλλε τῷ κόσμῳ τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως, κατέβηκε ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης καὶ περπάτησε ἀνάμεσά μας», λέγει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος, ἐνῶ ὁ ἀείμνηστος γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης διασώζει ἕναν σπουδαῖο προσευχητικὸ λόγο ἑνὸς σπουδαίου ἐρημίτου ποὺ λέγει: «Ἄλλωστε, Κύριέ μου, γι’ αὐτὸ δὲν ἦλθες στὴν ἁμαρτωλὴ καὶ ἐπαναστατημένη κατὰ Σοῦ γῆ μας; Δέν ”ἔκλεινες οὐρανοὺς” γιὰ νὰ μᾶς καθαρίσεις τὸ ”κατ’ εἰκόνα” ποὺ ”ἐφθάρη τοῖς πάθεσι”, νὰ μᾶς δώσης τὴν δυνατότητα νὰ γίνουμε κατὰ χάρη ὅμοιοι μὲ Σένα; Ὦ Κύριε Ἰησοῦ, δίνε μας γνώση νὰ σὲ ἀγαποῦμε, φλόγιζε τὴν καρδιά μας νὰ σὲ λατρεύουμε καὶ δίνε μας κατάνυξη νὰ κλαῖμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ δάκρυα γλυκὰ γιὰ νὰ σὲ δοξάζουμε».
Πραγματικά ἀδελφοί μου ! Ἡ ἐποχή μας εἶναι μιὰ διαρκὴς ἐπανάσταση ἐναντίον «Τοῦ Σαρκωμένου Λόγου» καὶ ὁ κόσμος δὲν ἐνδιαφέρεται νὰ κατανοήσει τὸ μυστήριο τῆς Βηθλεὲμ καὶ τὸ νόημα τῆς «καταβάσεως τοῦ Θεοῦ στὴν γῆ». Ἑορτάσαμε πολλὰ «Χριστούγεννα» χωρὶς Χριστό. Ἁπλῶς χρησιμοποιούσαμε τὸ Ὄνομά Του, γιὰ νὰ δώσουμε μιὰ ἐτικέτα στὶς ἑορταστικὲς καὶ καταναλωτικές ἡμέρες μας.
Ἡ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου εἶναι ἡ «ἐπιδημία Θεοῦ πρὸς ἀνθρώπους, ἵνα πρὸς Θεὸν ἐνδημήσωμεν» λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καὶ σήμερα μιὰ ἄλλη ἐπιδημία ταπείνωσε τὴν ἀνθρωπότητα καὶ σκόρπισε τὸν φόβο τοῦ θανάτου. Ἀπεκάλυψε τὴν ρηχότητα τῆς πίστεως τοῦ καθενός μας καὶ διὰ τοῦτο «πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν…».
Αὐτὲς τὶς δύσκολες στιγμὲς ζητεῖται «ἐλπὶς» διὰ νὰ μπορέσουμε νὰ συνεχίσουμε τὸν δρόμο τοῦ πειρασμοῦ ποὺ ἐπέτρεψε ὁ Κύριος. Ἀλλὰ ὁ χῶρος τῆς ἐλπίδος, τῆς παρηγορίας καὶ τῆς θεραπείας ποὺ εἶναι ὁ Ἱερὸς Ναὸς «ἀργεῖ». Ἴσως ὅλα αὐτὰ ἔγιναν γιὰ νὰ Τὸν ἀναζητήσουμε, «νὰ τρέξουμε πρὸς τὴν Βηθλεὲμ» χωρὶς «ἀποσκευὲς καὶ βαρίδια», ἀλλὰ ἄδειοι, κενοὶ ἀπὸ τίτλους, ἀξιώματα, γνώσεις καὶ κυρίως ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, γιὰ νὰ κατανοήσουμε, ἴσως γιὰ πρώτη φορὰ στὴ ζωή μας τὴν σημασία τῆς «κενώσεως τοῦ Θεοῦ» καὶ νὰ προσκυνήσουμε στὸ Θεῖο Σπήλαιο μὲ ἁπλότητα καὶ ταπείνωση καὶ νὰ καταθέσουμε στὸν Σαρκωμένο Λόγο τὴν ἀληθῆ μετάνοιά μας. Ἕνας μετανοημένος ἄνθρωπος εἶναι τὸ ἀξιώτερο καὶ καλύτερο δῶρο πρὸς τὸν Γεννηθέντα Κύριο.

Ἀδελφοί καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά

Προσεύχομαι ταπεινὰ νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ προσκυνήσουμε τὸν γεννηθέντα Κύριό μας καὶ Ἐκεῖνος νὰ καταδεχθῇ νὰ γεννηθῇ μέσα μας γιὰ νὰ μᾶς χριστοποιήσει καὶ τότε «σὺν Χριστῷ πανταχοῦ, φόβος οὐδαμοῦ».”