Τα μέτρα αποφυγής και περιορισμού της διάδοσης του κορονοϊου αποκαλύπτουν την ερήμωση της υπαίθρου. Οι μετακινήσεις ήταν ούτως ή άλλως ελάχιστες, τώρα, στην εποχή της Πανδημίας, είναι ακόμη πιο έντονη η “έλλειψη” ανθρώπων, ζωής, δημιουργίας. Έτσι, τα χωριά της Ροδόπης, στέκουν στη μέση του χειμώνα, άδεια και έρημα προσδοκώντας το τελείωμα αυτής της μεγάλης δοκιμασίας για τον πλανήτη όσο το δυνατόν συντομότερα.
Λίγο πριν το μεσημέρι και δεν φαίνεται να υπάρχει ψυχή, στο Φανάρι, στην Νέα Καλλίστη, στην Πόρπη, στη Μέση, στη Σάλπη, στο Μωσαϊκό, στην Αμβροσία, στο Πόρτο Λάγος (Ξάνθη). Σημειώνονται μόνον κάποιες λίγες κινήσεις κι εκείνες πρωινές και μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού: αγορά του ψωμιού, πέταμα των σκουπιδιών στον πλησιέστερο κάδο και μετά ξανά πάλι πίσω. Τα καφενεία, τα ελάχιστα που λειτουργούσαν στο χωριό πριν την Πανδημία, όλα κλειστά. Οι πλατείες έρημες, τα κιόσκια εγκαταλειμμένα. Και οι νέοι, «τα παιδιά» όπως λένε στο χωριά τους γιους, τις κόρες, τις νύφες, τους γαμπρούς και τα εγγόνια, δεν έρχονται πια τα Σαββατοκύριακα λόγω του φόβου μετάδοσης του κορονοϊου στους ηλικιωμένους γονείς, στις γιαγιάδες και στους παππούδες, που πάντα με λαχτάρα τους περίμεναν έτοιμοι να τους προσφέρουν ό,τι είχαν σε μπαξέδες και κοτέτσια.
Ακόμη και η προσέλευση στους Ιερούς Ναούς γίνεται πάλι με το φόβο της Covid. Πού παλαιότερα, που μετά το αντίδωρο του ιερέα ακολουθούσε σίγουρα καφές σε κάποιο σπίτι αν όχι στο πλησιέστερο καφενεδάκι (συνήθεια προσφάτως αποκτηθείσα και από τις γυναίκες) και ώρα με κουβέντα, αστεϊσμούς και πειράγματα.
Πού και πού ο θόρυβος από κάποιο τρακτέρ που διέρχεται ράθυμο τον δρόμο μαρτυρά την ενασχόληση των κατοίκων. Ίσως και κάποιο κοπάδι, αν δεν έχει εκλείψει τελείως η κτηνοτροφία. «Πού θα πάει, σιγά – σιγά θα φανεί η άνοιξη» λέει ένας ηλικιωμένος που το έχει συνήθειο τα βγαίνει στο δρόμο να κοιτά αν φαίνεται κανείς κι ύστερα να γυρίζει και πάλι σπίτι του, είναι κι αυτό μια “ενασχόληση” στον εποχή του κορονοϊου.
Ο κορονοϊος ανέδειξε πόσο ευάλωτοι είμαστε όλοι μας. Τα από χρόνια «χτυπημένα» χωριά δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν εξαίρεση… αφημένα δεκαετίες τώρα στο έλεος του χρόνου, της φθοράς και της εγκατάλειψης δεν φάνηκαν να ξαφνιάζονται από την Πανδημία και τον κραταιό φόβο που την συντροφεύει.
Ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφίες:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος