“Κάθε χρόνο βγάζουμε το τσιπουράκι μας, όπως το θέλουμε εμείς.” μας είπε και μας καλωσόρισε στο χώρο σπεύδοντας να προσθέσει “Χωρίς Γλυκάνισο στους 19 βαθμούς. Δόξα το Θεό, γεροί να είμαστε να το πίνουμε, είναι το μόνο που μας έμεινε.” ένας παλιός παραγωγός τσίπουρου, που δεν χάνει το κέφι του και που καλόκαρδα «μυεί» στα μυστικά της απόσταξης έναν νεαρό πατέρα και το γιο του. Η πρώτη και η μοναδική παρέα, που συναντήσαμε στην αυλή του πιο παλιού εν λειτουργία αποστακτηρίου στον Ίασμο της Ροδόπης.
Ένας νεαρός αποστάκτης, ο Ελευθέριος Τζουγκρανάς ο ιδιοκτήτης. Έχει στην ευθύνη του το καζάνι νούμερο 403. Στο αποστακτήριο του παππού του, του κ. Ρέστα συνεχίζει την μεγάλη παράδοση συνεργαζόμενος άριστα με τον αδερφό του, που έχει και το γενικό πρόσταγμα παραλαμβάνοντας την σκυτάλη από τα έμπειρα χέρια των μεγαλυτέρων.
Τον συναντήσαμε σε έναν πολύ όμορφο χώρο με την παρεϊτσα των τριών ατόμων, λόγω covid κι εκείνη εκτός χώρου να έχει «στρώσει» για τα καλά κουβέντα και μεζέδες. Παραδοσιακά άλλωστε μια πρώτη δοκιμή του τσίπουρου που παράγει ο κάθε αμπελουργός γίνεται αμέσως μετά την απόσταξη.
“Σας δυσκολεύει κάτι;” τον ρωτήσαμε κι εκείνος απάντησε με χαμόγελο “είναι όλα εύκολα με την απόσταξη και την συναναστροφή με τον κόσμο. Η φορολογία τα κάνει πιο δύσκολα.” Όπως μας είπε ο κος Τζουγκρανάς η περίοδος πια της λειτουργίας του αποστακτηρίου είναι σύντομη. Μέσα σε ένα μήνα θα πρέπει να έχουν τελειώσει. “Παλιότερα, με τους τρεις μήνες σε λειτουργία τα καζάνια ήταν πιο εύκολα.” δήλωσε προτρέποντας τους υπεύθυνους να μην έχουν την προσοχή τους στραμμένη μόνο στις μεγάλες εταιρείες, αλλά και στους μικρούς παραδοσιακούς αποστάκτες…
Ήδη στην περιοχή του παρατηρεί κι εκείνος να σημειώνεται μια στροφή στην αμπελοκαλλιέργεια και στην παραγωγή τσίπουρου. “Δυστυχώς είναι ακριβό πια το να βγάλεις το δικό σου τσίπουρο” παραδέχτηκε επισημαίνοντας, πως αυτοί που βγάζουν πολύ το πουλάνε για να καλύψουν τα έξοδα.
Λίγα μέτρα πιο εκεί κάνοντας την ευχή να μην «σβήσουν» ποτέ τα αποστακτήρια ο κος Μουμήν Σαλή έβγαλε και φέτος το δικό του τσίπουρο. Ιδιοκτήτης ενός αμπελιού, ενός στρέμματος που το αγόρασε από έναν 90χρονο αμπελοκαλλιεργητή. “Είναι 100 ετών αμπέλι και θα συνεχίσει να υπάρχει ακόμη κι όταν δεν υπάρχω εγώ” ανέφερε προτρέποντας, “Είναι γνήσιο, ξέρεις τι πίνεις, δεν έχεις νοθεία, είναι καθαρό. Το φτιάχνεις όσο θέλεις. Εγώ το πίνω στους 19 βαθμούς” λέει και σπεύδει να σημειώσει πως το απολαμβάνει πάντα με καλή παρέα. “Η καλή συντροφιά όρος απαράβατος!”
Η μια μικρή παρέα φεύγει, η άλλη ακολουθεί. Το “μούδιασμα”, λόγω κορονοϊου είναι παρόν φέτος στην απόσταξη. Τα καζάνια μπορεί να σβήνουν νωρίτερα φέτος, η αγάπη, όμως, για την παραδοσιακή διαδικασία της απόσταξης δεν θα «σβήσει» ποτέ.
Φώτο: Στιγμιότυπα από το αποστακτήριο
Ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφίες:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος