Η Τουλάι Χουσεϊν Ογλού είναι κάτοικος του χωριού Μαυρομάτι. Τς τελευταίες μέρες, όμως, εκείνη και άλλα πέντε άτομα διαμένουν στη Στέγη του Μορφωτικού Ομίλου Νέου Σιδηροχωρίου. Αρχικά βρήκαν στέγη στο Τζαμί του χωριού τους για πέντε ημέρες και στη συνέχεια στον οικισμό του Νέου Σιδηροχωρίου. Από την μια στιγμή στην άλλη είδαν την καθημερινότητά τους να ανατρέπεται και ό,τι με κόπο είχαν στήσει να παρασύρεται από ορμητικούς χείμαρρους και να χάνεται για πάντα στα λασπόνερα.
«Ευτυχώς που η βροχόπτωση σημειώθηκε πρωί, αν συνέβαινε βράδυ θα είχαμε πνιγεί όλοι καθώς η στάθμη του νερού μέσα στο σπίτι έφτασε το 1,5 μέτρο» δήλωσε η 44χρονη Τουλαϊ Χουσεϊν Ογλού μόλις μας είδε να μπαίνουμε στο χώρο που τους φιλοξενεί. Τα ράντζα σε ένα δωμάτιο. Οι καρέκλες στο διάδρομο. Η κουζινούλα υπενθύμιση της ρουτίνας που χάθηκε και η παρέα με δικούς της ανθρώπους, μια κάποια παρηγοριά.
«Δόξα το Θεό μας φέρνουν φαγητό, δεν έχουμε παράπονο. Δόξα το Θεό είμαστε ζωντανοί» δηλώνει η νεαρή γυναίκα και μετά παίρνοντας το κινητό του γιου της στο χέρι δείχνει μια προς μια τις φωτογραφίες από τις ζημιές που έχει υποστεί το σπίτι της. «Πολύ ζημιά» λέει, αναστενάζει και σπεύδει να θυμηθεί «Ούτε ρούχα έχουν μείνει, ούτε κουζινικά. Το μόνο που έμεινε είναι λάσπη. Λίγο –λίγο πηγαίνουμε και καθαρίζουμε αλλά κάνει κρύο πώς να σταθείς;»
Πέντε άτομα, πατέρας, μητέρα, δύο αγόρια, οι γιοί της και εκείνη περιμένουν την ώρα της επιστροφής, όμως, έτσι όπως είναι σήμερα τα σπίτια δεν κατοικούνται. «Περισσότερα από δέκα σπίτια καταστράφηκαν στο χωριό». Στα 75 η μητέρα της έχει να θυμάται αυτή την καταστροφή που μοιάζει με μια ακόμη που έζησε πριν δεκαετίες. «Έχει τόση υγρασία στο σπίτι, από το νερό και τη λάσπη, που δεν μπορείς να ζήσεις μέσα, δεν μπορείς να ζήσεις στο σπίτι σου» λέει με πίκρα η Τουλάι, αλλά ευχαριστεί και πάλι το Θεό που κατάφεραν και βγήκαν ζωντανοί. «Αν ήταν νύχτα, σίγουρα θα ήμασταν νεκροί» λέει ξανά και σπεύδει να δείξει με το δάχτυλό της ψηλά «Ο Θεός! Τι να κάνουμε; Δόξα το Θεό που μας έδωσε χώρο η Δημαρχεία και μένουμε».
Λίγο πριν αφήσουμε την πονεμένη παρέα πίσω μας, όλοι τους ξεριζωμένοι στον ίδιο τους τον τόπο, από την μια στιγμή στην άλλη, ρίχνουμε μια ματιά στο δωμάτιο με τα ράντζα εκεί ο μικρός Ονούρ προσπαθεί να διαβάσει αναζητώντας κι εκείνος την επιστροφή στην δική του καθημερινότητα.
Φώτο: Η κα Τουλάϊ με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφίες:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος