«Μου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση το τελείωμα του Προγράμματος» δηλώνει συγκινημένη η κα Θάλεια Δραγώνα, υπεύθυνη του Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων και σημειώνει με αφορμή την ολοκλήρωσή του: «Μια γεύση γλυκιά με την έννοια ότι έχουμε επενδύσει σε ένα κοινό στόχο, σε ένα κοινό όραμα και νομίζω ότι σε ένα μεγάλο βαθμό το φέραμε εις πέρας ικανοποιητικά. Άλλες φορές πολύ ικανοποιητικά και άλλες λιγότερο. Μου αφήνει και μια γεύση στεναχώριας το τέλος. Ήταν ένα κλείσιμο μιας ζωής, γιατί 22 χρόνια είναι μια γενιά. Για μένα είναι μια στιγμή περισυλλογής κι αναστοχασμού.»
Όπως αποκάλυψε κατά τη διάρκεια της τελευταίας της επίσκεψης στην Κομοτηνή, οι μέρες αυτές αποτέλεσαν αφορμή για αναστοχασμό, «σκέφτηκα την πρώτη κατασκήνωση των παιδιών, την πρώτη μέρα που χρησιμοποιήσαμε την αίθουσα της τότε Νομαρχίας για την πρώτη μας εκδήλωση. Όλα τα «πρώτα» και όλη αυτή την πορεία την έχω συνεχώς στο μυαλό μου, συνεχώς. Δεν σταματάω να σκέφτομαι τις στιγμές που ζήσαμε.»
Σύμφωνα με την κα Δραγώνα κατά τη διάρκεια υλοποίησης του Προγράμματος συνέβαλαν σε μια εποχή που τα πράγματα άλλαζαν. «Συμβάλαμε κι εμείς σημαντικά στην εμβάθυνση της ισονομίας και της ισοπολιτείας. Στο να μπορέσουν τα παιδιά της μειονότητας με την Ελληνομάθεια αλλά και με όλα τις υπόλοιπες αρχές που είχε αυτό το πρόγραμμα να αποκτήσουν φωνή. Για να αποκτήσει κανείς φωνή η ελληνομάθεια είναι το πρώτο βήμα. Αλλά θα πρέπει να ξέρεις και τι να κάνεις αυτό το λόγο , πώς μ’ αυτόν τον λόγο μπορείς να φτιάξεις συνθήκες συνεργασίας, κοινά οράματα, συλλογικούς στόχους, ομάδες που μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους, να δουν τον κόσμο μέσα από διαφορετικά μάτια κι αυτό δεν μας ενδιέφερε μόνο στα παιδιά, αλλά και με όλον τον κόσμο στον οποίο δουλέψαμε». Όπως τονίζει η κα Δραγώνα αυτό το πρόγραμμα ήταν μια διαδικασία αλλαγής για όλους, αλλαγής για τα παιδιά, τις μητέρες τους, που κάνουν μαθήματα, για τις οικογένειές τους, αλλαγή για τους συνεργάτες και για τις ίδιες που τον διεύθυναν . «Κι εμείς είδαμε τον εαυτό μας αυτά τα 22 χρόνια να αλλάζει τρομερά» σημειώνει χαρακτηριστικά και προτείνει: «Θα πρότεινα στην Πολιτεία να μην σταματήσει να νοιάζεται για την μειονότητα. Έχουν γίνει πολλά βήματα από εμάς. Έχει αλλάξει το τοπίο. Η σχολική διαρροή ήταν το θέμα το οποίο αντιμετωπίσαμε, ήταν η εντολή του Υπουργείου να αντιστρέψουμε αυτή την σχολική διαρροή. Βεβαίως έχει αντιστραφεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Δεν έχουμε το ίδιο ποσοστό σχολικής διαρροής που έχουμε στον εθνικό μέσο όρο, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, είναι αυτή η πορεία της ένταξης στην ελληνική κοινωνία. Την ελληνομάθεια την κάνει το σχολείο. Εμείς την ενισχύσαμε την ελληνομάθεια. Θέλαμε να βοηθήσουμε το σχολείο, τους εκπαιδευτικούς με υλικά και επιμορφώσεις . Η ελληνομάθεια ήταν καθήκον του σχολείου. Εμείς έπρεπε να ενισχύσουμε την ελληνική γλώσσα. Να την κάνουμε σε ένα άλλο πλαίσιο, με άλλες παιδαγωγικές αρχές, εκτός σχολικού πλαισίου, πιο φιλική. Όλα αυτά ήταν να δημιουργηθούν συνθήκες ένταξης. Τα παιδιά αυτά να ξεκινούν από το ίδιο σημείο εκκίνησης που ξεκινούν όλα τα υπόλοιπα και γι αυτούς να είναι εδώ ο τόπος τους να μπορούν να ζουν αρμονικά , να εξελίσσονται, να προχωρούν στη ζωή, άρα η ελληνική πολιτεία δεν πρέπει αυτό να το αφήσει» δηλώνει και σημειώνει λέγοντας « Δεν πρέπει να κάνει το ίδιο πράγμα που έκαναν αυτά τα χρόνια και ίσως και μια παραλλαγή αυτού του πράγματος. Πρέπει να σκεφτεί: Πού βρισκόμαστε τώρα πια; Τι ανάγκες υπάρχουν; Ώστε να ξανασχεδιάσει κάποια παρέμβαση και να δει πώς θα μπορεί να δει κάτι που θα είναι καινούργιο και πρωτοπόρο.»
Απαντώντας τέλος στο ερώτημα ποιο ήταν εκείνο που επίσης θα ήθελε να είχε υλοποιηθεί κατά τη διάρκεια του Προγράμματος απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη: «Ένα πειραματικό σχολείο, πραγματικά δίγλωσσο σχολείο, όπου οι γλώσσες να εναλλάσσονται, όπως εναλλάσσονται στα πραγματικά δίγλωσσα και όχι όπως εναλλάσσονται στα μειονοτικά που είναι δύο παράλληλες μονογλωσσίες. Ένα Πειραματικό Σχολείο, που θα είναι ένα Δημόσιο Σχολείο, που θα έχει παιδιά της Μειονότητας και της Πλειονότητας, από κοινού το οποίο θέλει πολλά χρόνια και πολύ δουλειά για να ανθίσει. Για μένα αυτό θα ήταν το επόμενο βήμα. Αν ήμουν Υπουργός Παιδείας αυτό θα έκανα, ένα δίγλωσσο, δημόσιο σχολείο που εναλλάσσονται οι γλώσσες και συνυπάρχουν Πλειονότητα και Μειονότητα μαζί, ένα τέτοιο σχολείο πρέπει να γίνει ελκυστικό για τα παιδιά και της Πλειονότητας και της Μειονότητας για να θέλουν να φοιτήσουν. Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα αλλά εγώ αυτό θα έκανα.»
Φώτο: Η κα Θάλεια Δραγώνα ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος