«Τζάμπα η παράταση» μια εξαιρετική συλλογή διηγημάτων από τον Κώστα Καβανόζη

Ο πατέρας πρόκειται να ξεψυχήσει ξαπλωμένος στην παραλία κι ο γιος του ανακοινώνει ότι θα κολυμπήσει. Τρεις φίλοι βρίσκονται όλοι μαζί και διασκεδάζουν για τελευταία φορά προτού το χιόνι σκεπάσει τα πάντα αμετάκλητα…και κάπως έτσι, ιστορία την ιστορία, ξετυλίγεται μια ιδιαίτερη συλλογή διηγημάτων με είκοσι συνολικά ιστορίες. Η συλλογή διηγημάτων του Κώστα Καβανόζη με τίτλο «Τζάμπα η παράταση» για τα εφήμερα που είναι προορισμένα να διαρκέσουν…

«Ο Τίτλος: «Τζάμπα η παράταση» είναι ο τίτλος ενός από τα διηγήματα της Συλλογής που αναφέρεται σε ένα τελικό μουντιάλ που είχε πάει στην παράταση αλλά η όλη η συλλογή δεν έχει να κάνει με ποδόσφαιρο.» δηλώνει ο συγγραφέας και μιλώντας στην ΕΡΤ Κομοτηνής αποκαλύπτει πως ο ρόλος του πατέρα είναι κάτι που τον απασχολεί σε πολλά γραπτά του. Πατέρας και γιος άλλωστε κι ο ίδιος. «Επανέρχομαι σε αυτό το θέμα κι εδώ από εκεί ξεκινάω. Το εναρκτήριο διήγημα είναι πάρα πολύ μικρό όλο κι όλο 34 λέξεις . Ένα μικρής έκτασης διήγημα ενδεχομένως να θυμίζει και ποίημα. Θεώρησα ότι έχει μια σαφή και καλή εικόνα και λειτουργεί έτσι ως προοίμιο των υπόλοιπων διηγημάτων τα οποία θα πω εδώ ότι δεν έχουν να κάνουν μόνο με τον πατέρα.» δηλώνει και εξηγεί « Είναι ένα ζήτημα το οποίο θα το συναντήσει ο αναγνώστης. Αυτό το θέμα, η μορφή του πατέρα. Αυτή η πρώτη εικόνα σαν να μου ζήτησε να ανοίξει τη συλλογή.»
Εκείνο που διαπερνά τις είκοσι ιστορίες του βιβλίου είναι η ονειρική αποτύπωση των πραγμάτων στη μνήμη και στα βιώματα παρατηρούμε και ο συγγραφέας συμφωνώντας σημειώνει πως όλα έχουν να κάνουν με το πώς τα πράγματα που ζούμε αποτυπώνονται μέσα μας. « Και δεν εννοώ κάποιες συγκλονιστικές καταστάσεις που υπάρχουν κι αυτές φυσικά στη ζωή , αλλά εννοώ και τα μικρά καθημερινά πράγματα» και εξηγώντας προσθέτει: « Όταν κάτι το ζήσεις, το ο,τιδήποτε, μια κουβέντα που θα πεις ή μια ματιά, ένα άγγιγμα, μια αίσθηση αυτό αυτομάτως μετά γίνεται βίωμα μεταπίπτει στο χώρο της μνήμης από εκεί και πέρα μόνο να το ανακαλείς μπορείς, δεν μπορείς να το ξαναζήσεις.» Όπως επισημαίνει ο κος Καβανόζης «Όσο ο καιρός περνάει, όμως, αυτό περιβάλλεται από το μυστήριο του ονείρου. Μέσα στη μνήμη μας τα πράγματα μεταλλάσσονται και με ενδιαφέρει πάρα πολύ πώς το βίωμα γίνεται μνήμη και τι είδους μνήμη γίνεται. Δηλαδή κάτι που σήμερα μπορεί να το βιώνεις δυσάρεστα μπορεί αργότερα να το αναπολείς νοσταλγικά. Ή κάτι που σου φαίνεται πάρα πολύ πραγματικό να θεωρείς αργότερα ότι δεν συνέβη ποτέ. Εκεί πλέον, στη μνήμη μέσα, η πραγματικότητα με το όνειρο συμπλέκεται κατά τη γνώμη αξεδιάλυτα. Το φανταστικό με το πραγματικό. τι έγινε με το τι θεωρείς εσύ ότι έγινε ή τι θυμάσαι ότι έγινε. Και όλο αυτό μας κάνει πάντοτε να έχουμε την ματιά μας στραμμένη προς το παρελθόν και αναλόγως βέβαια να περιμένουμε και τα επόμενα πράγματα που θα ζήσουμε. Αυτό εξετάζω πάνω κάτω.»

Το βιβλίο αυτό έχει είκοσι ιστορίες που γράφτηκαν σε διάστημα μιας δεκαετίας αποκαλύπτει ο συγγραφέας και προσθέτει: «Γράφω δύσκολα κι αργά. Δεν μπορούν να μου βγουν εύκολα τα διηγήματα ή οι ιστορίες μου. Αυτό σημαίνει ότι κατά μέσο όρο έγραφα δύο διηγήματα το χρόνο.» Παράλληλα γράφατε κι άλλα, όμως, με αποτέλεσμα αυτό να είναι ήδη το 6ο πεζογραφικό σας βιβλίο παρατηρούμε «Ναι αυτό είναι αλήθεια.» απαντά και προσθέτει « Αυτή τη δεκαετία έχω τρια βιβλία, αυτό είναι το τρίτο. Τα διηγήματα αυτά δεν ξεκίνησαν το ένα πίσω από το άλλο για να γίνουν συλλογή, έγιναν εκ των υστέρων και με κριτήριο όχι το πότε γράφτηκαν, αλλά το πώς συνδέονται το ένα με το άλλο. Προσπάθησα να τα βάλω μέσα στο βιβλίο με μια σειρά το ένα να οδηγεί στο άλλο θεματικά. Αφέθηκαν κι άλλα απ΄ έξω όχι πολλά αλλά αφέθηκαν. Ένας συγγραφέας δεν μπορεί να δημοσιεύει ό,τι γράφει. Καλό θα είναι να μην τα δημοσιεύσει. Δύο τρία διηγήματα που έβαλα στη συλλογή προβληματίστηκα πολύ αν έχουν θέση μέσα στη συλλογή αυτή, γιατί η συλλογή πρέπει να δημιουργεί κι ένα σύνολο. Έκρινα ότι είχαν θέση και τα έβαλα.»
Τον καλούμε τέλος να απαντήσει πότε μια «παράταση» έχει νόημα: «Όταν προσελκύει το ενδιαφέρον, όταν έχει ένα λόγο ύπαρξης, όταν οδηγεί κάπου» απαντά με ειλικρίνεια όπως πάντα εξηγώντας «αν η «παράταση» υπάρχει στο να οδηγήσει στο ακριβώς ίδιο αποτέλεσμα το οποίο προϋπήρχε, τότε δεν έχει και λόγο ύπαρξης . Ή όταν δίνεται για τυπικούς μόνο λόγους και οι θεατές χασμουριούνται και δεν βλέπουν την ώρα να φύγουν εεε τότε τζάμπα παίζουμε…»
Info
Τα Διηγήματα του Κώστα Καβανόζη «τζάμπα η παράταση» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη
Φώτο:Κώστας Καβανόζης, συγγραφέας συνέντευξη-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου