Τζένη Γκιουγκή: Για να καταφέρουμε να επιβιώσουμε η τοπικότητα είναι κρισιμότατο στοιχείο

«Με πήρε από την Κομοτηνή ο Νίκος Δομπάζης από τους Σπορίτες της Ροδόπης και μου είπε ότι ετοιμάζεται να στηθεί εγχείρημα Κοινωνικά Υποστηριζόμενης Γεωργίας (ΚΥΓΕΩ) μετά την ομιλία που έκανα την περασμένη εβδομάδα.» δηλώνει η κα Τζένη Γκιουγκή και στην παρατήρησή μας ότι «Ο Νίκος είναι ευλογία για τον τόπο μας» σπεύδει να συμφωνήσει «συμφωνώ απόλυτα, είστε πολύ τυχεροί.»

Σύμφωνα με την κα Τζένη Γκιουγκή η πρώτη συνάντηση θα γίνει τον Ιανουάριο για να στηθεί ένα νέο εγχείρημα στην Κομοτηνή «Για να καταφέρουμε να επιβιώσουμε συνολικά» δηλώνει και εξηγεί «Με την αλληλεγγύη, αλλά όχι με την κούφια έννοια της αλληλεγγύης ή με την αλληλεγγύη η οποία είναι ένας μονόδρομος, τον οποίο είτε επειδή εγώ είμαι αφ’ υψηλού τον δίνω στον άλλον, είτε επειδή είμαι σε κατάσταση ανάγκης είναι κάτι που μόνο λαμβάνω.» Σύμφωνα με την κα Γκιουγκή η αλληλεγγύη είναι αμφίδρομη. «Αν δεν καταλάβουμε αυτό το χαρακτηριστικό της αλληλεγγύης, δεν θα πάμε πουθενά. Γιατί , αν εγώ αισθάνομαι υπεράνω των υπολοίπων και μόνο δίνω αλληλεγγύη ή από την άλλη αισθάνομαι θύμα των καταστάσεων, δεν έχω δύναμη και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ζητήσω αλληλεγγύη, δεν θα πάμε πουθενά. Χρειάζεται όλοι να βρούμε τη δύναμή μας.»

Όπως τονίζει η κα Γκιουγκή για να καταφέρουμε να επιβιώσουμε η τοπικότητα είναι κρισιμότατο στοιχείο. «Δεν γίνεται να επιβιώσω εγώ εδώ και για να φάω πρέπει να εξαρτώμαι από κάποιον που είναι πέρα από μια θάλασσα μακριά, δεν γίνεται έτσι η επιβίωση.»
Αυτό που προτείνει είναι να έρθουμε σε επαφή με αυτόν που παράγει. «Συνέχεια λέω «δημιουργούμε γάμους». Αυτό που κάνουμε είναι να δημιουργούμε στενές σχέσεις, ανάμεσα σε αυτούς που παράγουν και σε αυτούς που καταναλώνουν την τροφή με στόχο η μεταξύ τους διάδραση να ξεφύγει από τη μεταξύ τους δοσοληψία: «Πάρε λεφτά και δώσε ένα κιλό λαχανικά» και να πάμε στη δημιουργία σχέσεων. Με αυτό τον τρόπο θα επιβιώσουμε.»

Όπως υποστηρίζει αν μπορούσαμε να πάμε πενήντα, εκατό χρόνια πίσω και να δούμε στην Ελληνική Επικράτεια πώς ζούσαν οι άνθρωποι, θα ήταν χρήσιμο. «Στην Ελλάδα, λόγω της γεωγραφίας μας, εκ των πραγμάτων είχαμε πολύ υψηλά επίπεδα αυτάρκειας, είχαμε σχέση με τη φύση και γνώση. Όλα αυτά έχουν εξαφανιστεί στη διάρκεια μιας γενιάς, όχι εκατοντάδων ετών. Αυτό είναι το πρώτο που χρειάζεται να κάνουμε, να πάμε σε τοπικό επίπεδο , να συνάψουμε σχέσεις . Ζούμε σε μια χώρα που είναι πολύ εύφορη και παραγωγική, σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας να πάς, ακόμη και στα ορεινά, το να συνάψεις σχέσεις σε τοπικό επίπεδο είναι δεδομένο ότι θα σου αποφέρει κάτι που είναι χρήσιμο για σένα.» τονίζει και επισημαίνει πως παντού μπορούμε να παράξουμε λαχανικά. «Σκεφτείτε ότι αυτή η κουβέντα γίνεται σε όλο τον κόσμο. Στη Σιβηρία προσπαθούν κι εκεί να αναπτύξουν αυτές τις τοπικές σχέσεις, αλλά έχουν πολλά απέναντί τους , τον καιρό, τις συνθήκες. Όπου και να πας και να πεις: «Να έρθουμε μαζί, αυτοί που παράγουν και αυτοί που καταναλώνουν» είναι δεδομένο ότι θα έχεις μια μεγάλη γκάμα προϊόντων από κοντινή περιοχή για να μπορέσεις να επιβιώσεις. Άρα, έχουμε πάρα πολλά πράγματα υπερ μας . Πρέπει να αρχίσουμε να τα χρησιμοποιούμε και να αρχίσουμε να ερχόμαστε σε πιο κοντινές σχέσεις. Δεν λέω ότι είναι απλό πράγμα οι σχέσεις, αλλά θα πρέπει να το προσπαθήσουμε.»
Όσον αφορά τέλος στο τι θα πρέπει να κάνει κανείς; Απαντά πως: «Αυτή τη στιγμή θα πρέπει να έρθει σε επαφή με τους Σπορίτες Ροδόπης, να εκφράσει το ενδιαφέρον του για να συμμετέχει σε μια τέτοια ομάδα» άλλωστε από την αρχή του νέου χρόνου θα γίνει μια πρώτη συνάντηση, εκεί θα αποφασιστούν και τα πρώτα βήματα για να στηθεί ένα τέτοιο εγχείρημα.
Φώτο:Τζένη Γκιουγκή ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου