«Το πρόβλημα του καιρού μας δεν είναι θέμα οικονομικό. Φάνηκε ως τέτοιο, αλλά είναι αξιακό.» δηλώνει στην ΕΡΤ Κομοτηνής ο Παναγιώτης Καρακατσάνης, καθηγητής παιδαγωγικής και ψυχολογίας σημειώνοντας ότι: «Αυτό το οποίο παρατηρούμε σήμερα δεν είναι μια απαξίωση, θα ήταν ευχής έργο αν ήταν. Διότι στην ιστορία του πολιτισμού μας κι άλλες φορές, όταν το ανθρώπινο οικοδόμημα δεν μπορούσε να στηριχθεί στις παραδοσιακές αξίες, στις οποίες στηριζόταν, τότε εγκατέλειπε τις αξίες αυτές, και αντικαθιστούσε τις αξίες με καινούργιες».
Όπως δηλώνει ο κ. Καρακατσάνης πάντοτε υπήρχαν παροδικές περίοδοι πολιτισμού που χαρακτηριζόταν από απαξίωση. «Το άσχημο σήμερα είναι ότι δεν υπάρχει ουσιαστικά απαξίωση γιατί οι θετικές αξίες που πάντοτε στήριζαν ένα ανθρώπινο οικοδόμημα, κοινωνικό οικοδόμημα, έγιναν αρνητικές. Για πρώτη φορά στην ιστορία του πολιτισμού μας ζούμε και βρισκόμαστε σε καθημερινή επαφή και δοσοληψία με αρνητικές αξίες».
Σύμφωνα με τον κ. Καρακατσάνη, «είμαστε εκτός τόπου και χρόνου. Είμαστε εκτός πολιτισμικού σκευάσματος. Έχουμε οδηγηθεί σε ένα ατομικισμό άκρατο. Μεταβλήθηκε ο άνθρωπος σε ένα μαλάκιο, σε ένα μύδι, κλεισμένο μέσα στο κέλυφος του και δεν επικοινωνεί παρά μόνο με τον εαυτό του. Και η επικοινωνία με τον εαυτό μας είναι πολύ εύκολο πράγμα γιατί δεν χρειάζεται να τηρήσουμε κανόνες. Η δυσκολία αρχίζει στην επικοινωνία μας με τους άλλους. Αλλά με τον εαυτό μου η επικοινωνία δεν είναι παρά ναρκισσιστική, χαϊδεύουμε τον εαυτό μας». Όπως υποστηρίζει, το μόνο που θα μπορούσε να αποτελέσει αντίδοτο στον άκρατο ατομικισμό είναι το να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά με τον εαυτό μας και μέσω του εαυτού μας να ανακαλύψουμε τους άλλους, την ετερότητα του άλλου. Όχι τον άλλο ως άλλο, ούτε τον άλλο ως διαφορετικό ή όμοιο με μένα, αλλά τον άλλο ο οποίος είναι ικανός να επικοινωνεί ή να μην επικοινωνεί με τον εαυτό του και με τους άλλους. Και κυρίως ο άλλος όταν είναι ικανός μέσα στην ετερότητά του να με αναδείξει εμένα ως άλλον του άλλου». Σύμφωνα με τον καθηγητή της παιδαγωγικής και ψυχολογίας αυτή η οπτική δείχνει ότι εμείς δεν είμαστε υποχρεωτικά σε σύγκρουση ή απόμακροι μεταξύ μας γιατί έχουμε έναν κοινό υπαρξιακό τόπο, μια κοινή μοίρα. Και καταλήγει λέγοντας ότι: «Αυτή την κοινή μας μοίρα πρέπει να βρούμε. Μέσα στην απαξίωση της εποχής ξεχάσαμε ότι υπάρχει ένα τέλος, ένας κοινός σκοπός για όλους μας».
Φώτο:Στην μοναξιά της πόλης Φωτογράφος: Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος