Είναι ο «εμβληματικός» αρχηγός του Πανσερραϊκού.
Ο Δημήτρης Αϊβαζίδης φορούσε για δεκαέξι ολόκληρα χρόνια την κόκκινη φανέλα γράφοντας το όνομα του στην ιστορία του συλλόγου ως ρέκορντμαν συμμετοχών στα «λιοντάρια» με 405 επίσημους αγώνες. Ο παλαίμαχος αμυντικός διεθνής ποδοσφαιριστής ξεδίπλωσε τις αναμνήσεις του από τα χρόνια του στον Πανσερραϊκό μιλώντας στην ΕΡΤ Σερρών: «Ευχαριστώ τους Σερραίους για την αγάπη που μου δείχνουν όλα αυτά τα χρόνια. Φυσικά, μου λείπει το ποδόσφαιρο. Εκείνα τα χρόνια δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που βιώνουμε τώρα στο ποδόσφαιρο. Ούτε αγωνιστικά ούτε από θέματα ηθικής και καταλαβαίνεις τι εννοώ. Όσο για το ερασιτεχνικό αυτό φθίνει χρόνο με το χρόνο. Σίγουρα έχει αλλάξει η ζωή, έχει μπει ο ψηφιακός κόσμος στην καθημερινότητα των παιδιών αλλά το βασικό είναι ότι άδειασαν τα χωριά».
Αν περίμενε ότι θα κάνει τέτοια καριέρα:
«Νομίζω ότι κανένας δεν το περιμένει, θέλει θυσίες, θέλει αγώνα, διαρκή επαγρύπνηση, καλή ζωή. Αν δεν είσαι διατεθειμένος να κάνεις αυτές τις θυσίες δεν θα τα καταφέρεις. Με στεναχωρεί που δεν μπόρεσα να φορέσω τη φανέλα μιας από τις λεγόμενες μεγάλες ομάδες γιατί από 21 ετών ήμουν στην Εθνική ανδρών. Είχα προτάσεις αλλά την τελευταία στιγμή χαλούσε η μεταγραφή. Τον Δεκέμβριο του 1984 ήταν να πάω στον Ηρακλή, είχα υπογράψει, είχα πάρει προκαταβολή αλλά τελικά δεν με πήραν γιατί ο Κώστας Περτσινίδης είχε μαλώσει με τον Πέτρο Θεοδωρίδη. Ο Λίμπρεχτς με ήθελε όταν ανέλαβε τον Ολυμπιακό. Το ποδόσφαιρο μου έδωσε εφόδια, είναι το πιο κοινωνικό άθλημα απευθύνεται σε όλη την κοινωνία. Τα αναπολώ εκείνα τα χρόνια ειδικά τώρα με την πανδημία που αναγκαστικά είμαστε μέσα στο σπίτι, θα έλεγα ότι «είμαι στην κυριολεξία σαν λιοντάρι στο κλουβί».
Τι σου λείπει περισσότερο:
«Να βρέχει, να ανοίξει ένας επιθετικός την μπάλα και να κάνω τάκλιν δέκα μέτρα και να τον κόψω. Αυτό μου λείπει»
Παιχνίδια που θυμάσαι:
«Η ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό στις Σέρρες το 1981 και οι τεσσάρες με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ το 1985. Όλοι ήθελαν να μας αγκαλιάσουν»
Για την πιο άσχημη στιγμή:
«O υποβιβασμός μας στη Γ εθνική γιατί ανήμερα της εντός έδρας ήττας από το Λεβαδειακό, που είχαν γίνει τότε κι άλλα… πράγματα, γεννήθηκε ο μικρός μου γιος ο Παναγιώτης». Έξι αγωνιστικές θέλαμε έναν βαθμό αλλά δεν τα καταφέραμε. Έγιναν πολλά τότε και χάσαμε στο Άργος 1-0 και υποβιβαστήκαμε»
Ο πιο δύσκολος αντίπαλος
«Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος. Ήταν ανάλογα σε τι μέρα θα βρεθείς εσύ και αυτός. Πολύ δύσκολοι παίκτες: Χατζηπαναγής, Σαραβάκος, Γαλάκος, Ντουρονικολάε, Λαλίνγκ, Βαζέχα που ήταν άψογος και ως χαρακτήρας. Όταν έχεις αντιμετωπίσει Δομάζο, Παπαϊώαννου, Κούδα, είναι ονόματα που τα λες και δακρύζεις».
Για τα μυστικά το πως περιορίζεις έναν επιθετικό:
«Τότε δεν είχαμε τη διαδικασία όπως γίνεται τώρα με την κατασκοπία με βίντεο για κάθε αντίπαλο Εμείς ότι βλέπαμε στην Αθλητική Κυριακή και λίγα που μας έλεγε ο προπονητής. Εγώ είχα προτέρημα το ότι ήμουν αρκετά γρήγορος. Χρειάζεται δύναμη, να κοιτάς περισσότερα τα πόδια του αντιπάλου και την μπάλα, έχει πολλά μυστικά»
Για την ανεξαρτησία του Πανσερραϊκού:
«Δεν περνούσαν εύκολα οι ομάδες από τις Σέρρες. Ο Πανσερραϊκος δεν ήταν ποτέ στο άρμα άλλης ομάδας».
Για την οικογένεια του:
«Με την σύζυγος μου Ιωάννα Μερτζανίδου είμαστε περισσότερα από 33 χρόνια μαζί. Είναι σημαντικό το ότι ήταν και αυτή αθλήτρια (κολύμβηση) αλλά σε μια σχέση πρέπει να υπάρχει κατανόηση και να βοηθά ο ένας τον άλλον. Τα δύο παιδιά μας, ο Παναγιώτης είναι μουσικός και ο Στέφανος βιοχημικός και εργάζονται στην Αμερική. Οι γονείς πρέπει να αφήνουν τα παιδιά τους να ανοίξουν τα φτερά τους. Χρειάζονται πολλές θυσίες και οικονομικές αλλά και στήριξη της επιλογής των παιδιών. Τα παιδιά ξέρουν καλύτερα από εμάς κι αν γαλουχηθούν σωστά θα βρούνε το δρόμο τους».
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος