«Kάθε ιστορία πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος. Αλλά όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά», έλεγε ο σκηνοθέτης της Nouvelle Vague Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, με μια διάθεση ανατροπής.
Αυτός είναι και ο αγαπημένος κανόνας της Laurie Anderson. Όπως λέει η ίδια, αν και την θεωρούν πολυμεσική δημιουργό, αυτό που κάνει στην πραγματικότητα είναι ιστορίες: ιστορίες που αποτυπώνονται σε διαφορετικά μέσα. Δεν ακολουθεί όμως την δομή μιας ιστορίας, παρά προσπαθεί να αναπαραστήσει τον αποσπασματικό, συνειρμικό τρόπο που σκεφτόμαστε, μιλάμε και ονειρευόμαστε.
Η αγαπημένη πρωτοποριακή καλλιτέχνης με την διεισδυτική κοινωνική ματιά, την γαλήνια ενέργειά και μια ευφάνταστη μείξη λόγου και πολυμέσων επί σκηνής, γλιστράει επιδέξια ανάμεσα στα είδη, παραμένοντας ακατάτακτη. Με την ευκαιρία της εμφάνισής της την Κυριακή στο Ηρώδειο, ο παρΑξενος_ελκυστΗς αυτή την εβδομάδα προσεγγίζει το έργο της, ακολουθώντας τον αγαπημένο της κανόνα: αφηγούμενος την ιστορία (της), όχι απαραίτητα με τη σειρά …
Μέσα από τα γραπτά, τις συνεντεύξεις αλλά και τις αφηγήσεις της, στήνουμε μερικές ψηφίδες από την προσωπογραφία της Laurie Anderson: ένα έργο μεταλλασσόμενο και αυτό, σε διαρκή κίνηση.
Επιμέλεια-Παρουσίαση : Μαριλένα Μαραγκού
Επιμέλεια ήχου: Επαμεινώνδας Φασιανός
Διαδικτυακή ακρόαση: www.trito.gr