Στις 2 Φεβρουαρίου 1971 υπογράφτηκε η ”Σύμβαση για τους Υγροτόπους” στην πόλη Ραμσάρ του Ιράν. Ως υγρότοποι χαρακτηρίζονται οι πηγές, τα δέλτα, οι εκβολές, οι ποταμοί τα έλη, οι λίμνες, οι λιμνοθάλασσες, και οι τεχνητές λίμνες. Η σημασία των υγροτόπων είναι πολύ μεγάλη μιας και σε αυτούς απαντώνται ποικίλα είδη πανίδας και χλωρίδας.
Στην Ελλάδα προστατεύονται δέκα υγρότοποι: το Δέλτα Έβρου, οι λίμνες Ισμαρίδα και Βιστονίδα, το Πόρτο Λάγος και οι γύρω λιμνοθάλασσες, το Δέλτα και η λιμνοθάλασσα Νέστου, η τεχνητή λίμνη Κερκίνη, οι λίμνες Βόλβη και Κορώνεια, το Δέλτα των ποταμών Αξιού- Λουδία – Αλιάκμονα, ο Αμβρακικός κόλπος, η λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και η λιμνοθάλασσα Κοτύχι στο Νομό Ηλείας.
Παρόλη την μεγάλη οικολογική τους σημασία, οι υγρότοποι της χώρας μας υποβαθμίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ειδικότερα, αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως αλλαγές στο υδρολογικό καθεστώς, αλλοίωση και υποβάθμιση της ποιότητας των υδάτων, απόρριψη στερεών και εκροή αστικών αποβλήτων, παράνομη και αυθαίρετη δόμηση.
Το Αρχείο της ΕΡΤ προτείνει το επεισόδιο ‘‘Υγρότοποι, όσο πετούν οι πελαργοί” της σειράς ντοκιμαντέρ ”Οι τελευταίοι φυσικοί παράδεισοι”, παραγωγής 1995.
ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΙ
ΥΓΡΟΤΟΠΟΙ, ΟΣΟ ΠΕΤΟΥΝ ΟΙ ΠΕΛΑΡΓΟΙ
Το οικολογικό ντοκιμαντέρ “Οι τελευταίοι φυσικοί παράδεισοι” προβάλλει τους ελληνικούς υγροβιότοπους που έχουν χαρακτηριστεί ως διεθνούς σημασίας, σύμφωνα με τη συνθήκη Ραμσάρ.
Ο αφηγητής, επισημάνει την επιστημονική σημασία των υγροτόπων, καθώς και τη βιολογική και οικολογική ποικιλότητα που αναπτύσσεται σε αυτούς αλλά και στους κινδύνους και τις καταστροφές που αντιμετωπίζουν. Έπειτα, αναφέρεται και σε ένα είδος πτηνών που απαντώνται σε υγρότοπους, στους πελαργούς, στα χαρακτηριστικά του είδους και στις ιδιαίτερες σχέσεις τους με τους ανθρώπους από την αρχαιότητα έως σήμερα.
Επίσης, αναφέρεται στον Εθνικό Δρυμό των Πρεσπών, τους παραδοσιακούς οικισμούς και τα βυζαντινά μνημεία, που είναι μεγάλης ιστορικής και αισθητικής αξίας. Στη συνέχεια, γίνεται λόγος για τα διάφορα είδη υδρόβιων πουλιών που φιλοξενούνται στους ελληνικούς υγροβιότοπους και κάνει εκτενή αναφορά στον πελαργό, δίνοντάς μας λαογραφικά στοιχεία και βιολογικά χαρακτηριστικά, ενώ μιλά για τη μετανάστευση και τους κινδύνους που απειλούν τα υδρόβια πουλιά.
Έτος παραγωγής: 1995
Σενάριο-σκηνοθεσία: Γιώργος Κολόζης
Αφήγηση: Γιώργος Γιανναράκος
Δείτε περισσότερα στο http://archive.ert.gr