Η Ζωή Λάσκαρη, δημοφιλής ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου, έφυγε από τη ζωή στις 18 Αυγούστου 2017. Με την αφορμή αυτή, το Αρχείο της ΕΡΤ ψηφιοποίησε και παρουσιάζει την θεατρική παράσταση του έργου του Ζωρζ Φεϋντώ «Η Κυρία του Μαξίμ» που προβλήθηκε στο πλαίσιο της εκπομπής «Το Θέατρο της Δευτέρας», με τη Ζωή Λάσκαρη στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
Η ΚΥΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΞΙΜ
Η παράσταση«Η Κυρία του Μαξίμ» του Ζωρζ Φεϋντώ, προβλήθηκε στο πλαίσιο της εκπομπής «Το Θέατρο της Δευτέρας» στις 26/05/1980, με τη Ζωή Λάσκαρη στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Το έργο, σε μετάφραση Δέσπως Διαμαντίδου, σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα, σκηνικά-κοστούμια Αντώνη Κυριακούλη, μουσική σύνθεση Λουκιανού Κηλαηδόνη, στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και χορογραφίες Γιάννη Φλερύ, είχε ανεβεί τον χειμώνα του 1979-1980 και στο Θέατρο «Διάνα». Μαζί με τη Ζωή Λάσκαρη παίζουν οι: Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Χρυσούλα Διαβάτη, Γιάννης Σαββαϊδης, Πάνος Ξενάκης, Θόδωρος Έξαρχος κ.α. Η τηλεσκηνοθεσία της παράστασης που γυρίστηκε για το «Θέατρο της Δευτέρας» ήταν του Στέλιου Ράλλη.
Πρόκειται για μια φαρσοκωμωδία που γράφτηκε στο τέλος του 19ου αιώνα (1899) και μέσα από μια σειρά παρεξηγήσεων και λαθών σχολιάζει την ανθρώπινη συμπεριφορά. Με λίγα λόγια, η υπόθεση του έργου, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη της παράστασης Κώστα Μπάκα, συνοψίζεται ως εξής:
Ο νεαρός και ανύπαντρος γιατρός Μουζικούρ ένα βράδυ παρασέρνει στο Μαξίμ τον φίλο του και συνάδελφό του Πετυπόν, έναν αστό, συντηρητικό, που πρώτη φορά ξεκολλά από την καταπιεστική φροντίδα της θρησκόληπτης γυναίκας του και το ρίχνουν έξω. Την άλλη μέρα βρίσκουν τον Πετυπόν να κοιμάται κάτω από τον καναπέ του σπιτιού του, ενώ στο κρεβάτι του ανακαλύπτουν ένα μικρό πονηρό χορευτριάκι, το «Γαριδάκι», που το πήρε τη νύχτα απ’ το Μαξίμ, μα ο καημένος τώρα πια δεν θυμάται τίποτα.
Από εδώ αρχίζει να πλέκεται μια ιστορία με απίθανα μπλεξίματα που αγγίζουν σχεδόν το παράλογο και δημιουργούν μια ποίηση, που μόνο μέσα από την ελευθερία του εξωφρενικού μπορεί να σταθεί.
Είναι καταπληκτικό το πώς ο συγγραφέας καταφέρνει να δημιουργεί μια αληθοφάνεια στην εξέλιξη των γεγονότων. Είναι αξιοθαύμαστη η ακρίβεια με την οποία η μια σκηνή διαδέχεται την άλλη, το ένα ψέμα πώς γεννά το άλλο, για να φτάσει κάποια στιγμή που να μη γνωρίζει ο σκύλος τον αφέντη του, και ο μόνος που κατέχει το νόημα του μυστικού είναι ο θεατής, γι’ αυτό και ξεκαρδίζεται από τα γέλια, γιατί αυτός ξέρει εκείνο που τα πρόσωπα στη σκηνή αγνοούν («Ραδιοτηλεόραση», τ.537, σελ.43).
Σκηνοθεσία:
Κώστας Μπάκας
Τηλεσκηνοθεσία:
Στέλιος Ράλλης
Ημερομηνία Προβολής:
26/05/1980
Δείτε περισσότερα στο archive.ert.gr