ΕΡΤ2 – Η Κατερίνα Χέλμη στο «Μαγικό των Ανθρώπων»

Η Κατερίνα Χέλμη είναι η καλεσμένη του ένατου επεισοδίου της εκπομπής «Το μαγικό των ανθρώπων» που προβάλλεται στην ΕΡΤ2, την Τρίτη 8 Μαΐου 2018 και ώρα 21:30.

Επεισόδιο 9ο «Κατερίνα Χέλμη: “Όλα αυτά τα πρόσωπα, είμαι εγώ”»
Ακόμα κι αν δεν έχουμε ανεβεί ποτέ στη σκηνή,  είμαστε οι ρόλοι που σημαδεύουν τη ζωή μας από το ξεκίνημα μέχρι και το τέλος της. Μοναχοί μας, μαζί με τους άλλους, στο σπίτι, στη δουλειά, δανειζόμαστε επιθυμίες άλλων, ντυνόμαστε ξένα όνειρα. Πασχίζουμε να βρούμε το πρόσωπό μας. «Ποιος είμαι;», αναρωτιόμαστε.

Ακούγοντας την Κατερίνα Χέλμη να ξεδιπλώνει την πορεία της στο θέατρο και τον κινηματογράφο, συλλογίζεσαι ότι είμαστε όλοι αυτοί οι ρόλοι μαζί.  Όλα αυτά τα παράξενα και αντιφατικά πρόσωπα, τα καλά, τα κακά, τα αστεία, τα τραγικά, είμαστε εμείς… οι ρόλοι που παίζουμε, εκείνοι που δεν παίξαμε ποτέ, εκείνοι που φοβηθήκαμε, εκείνοι που ονειρευτήκαμε. Όλα όσα λαχταρήσαμε, είμαστε εμείς.

Το εγώ μας πάλλεται μέσα στην πολλαπλότητά του, η συμπαγής και αδιατάρακτη ενότητα είναι ένας μύθος. Το μαγικό των ανθρώπων έχει να κάνει με την αποδοχή αυτής της πολλαπλότητας. Δεν είμαστε ένας, είμαστε πολλοί. Ο άνθρωπος είναι μια ευρύχωρη έννοια. Η αληθινότητα έχει να κάνει με ρυτίδες, ρωγμές, κενά, σιωπές. H φθορά, είναι ίσως η μόνη αλήθεια που δεν διαψεύδεται. Η Κατερίνα Χέλμη με μια χάρη τιμά το χρόνο που άφησε πάνω της τα ίχνη του. «Τα ίχνη αυτά, οι ρυτίδες αυτές, είμαι εγώ», λέει και μας ταξιδεύει μακριά από το ψεύδος μιας άφθαρτης στο διάβα του χρόνου μάσκας.

Σκηνοθεσία: Πέννυ Παναγιωτοπούλου.

Ιδέα-επιστημονική επιμέλεια: Φωτεινή Τσαλίκογλου.

Διεύθυνση φωτογραφίας: Δημήτρης Κατσαΐτης.

Μοντάζ: Γιώργος Σαβόγλου.

Εκτελεστής παραγωγός: Παναγιώτα Παναγιωτοπούλου – p.p.productions.

ΝΕΑ ΕΚΠΟΜΠΗ

«Το Μαγικό των Ανθρώπων»

«…κι έκαναν τον φόβο του θανάτου, οίστρο της ζωής» (Εμπειρίκος)

Δεν υπάρχει ζωή χωρίς απώλεια, χωρίς τους  μικρούς και μεγάλους θανάτους που σημαδεύουν  την ιστορία της ζωής μας. Να χάνεις  ένα γονιό,  ένα παιδί, μια πατρίδα, μια δουλειά, να χάνεις την υγεία σου, την πίστη σε μια ιδέα, να χάνεις το μυαλό,  τη νιότη σου, να χάνεις έναν μεγάλο έρωτα και να μένεις μισός.  Απώλειες και πένθη  καθορίζουν αυτό που είμαστε.

Η εκπομπή αναφέρεται στη μαγική δύναμη της απώλειας.

Μέσα από μια σε βάθος συνέντευξη που λειτουργεί ως κατάθεση ψυχής,  η ιστορία του κάθε ανθρώπου σαν ένα εικαστικό φιλμ φέρνει στο προσκήνιο τη δύναμη υπέρβασης και ανθεκτικότητας. Μέσα μας υπάρχει μια ορμή, μια δύναμη που μας παροτρύνει να μεταμορφώνουμε την οδύνη σε δημιουργία. Κάτι που γνώριζαν καλά οι Έλληνες, όπως μας θυμίζει ο Εμπειρίκος «..κι έκαναν τον φόβο του θανάτου, οίστρο της ζωής».

Η επεξεργασία της απώλειας  έχει τη δυνατότητα σαν τη μεγάλη τέχνη να αφυπνίζει. Να θρυμματίζει την παγωμένη μέσα μας θάλασσα. Σκοπός της εκπομπής  είναι να αναδείξει αυτή την πλευρά. Μέσα από εμβληματικές ιστορίες επώνυμων και ανώνυμων ανθρώπων να φανερώσει «Το Μαγικό των Ανθρώπων».     

Ο τίτλος της εκπομπής είναι εμπνευσμένος από το αριστούργημα του Τόμας Μαν, «Το Μαγικό Βουνό». Όταν ο νεαρός Χανς Κάστορπ βρίσκεται στο σανατόριο κοντά αλλάζει η ζωή του όλη. Περιστοιχισμένος από την απώλεια και το φόβο του θανάτου, ζει μια μαγική διαδικασία ενηλικίωσης κατά τη διάρκεια της οποίας γνωρίζει τον έρωτα, τη φιλοσοφία, τη φιλία. Κερδίζει το αγαθό της ζωής.

-Όλα ξεκινούν από ένα πένθος.

Οι ταινίες της Πέννυς Παναγιωτοπούλου έχουν κεντρικό θέμα την απώλεια, όλα τα πρόσωπα που η Φωτεινή Τσαλίκογλου πλάθει μέσα στα μυθιστορήματά της παλεύουν να βγουν αλλιώς δυνατά  μέσα από την αναμέτρηση με τη φθορά, το θάνατο και την απώλεια.

Η εκπομπή, χρησιμοποιώντας τη δύναμη της τηλεοπτικής εικόνας, στοχεύει  να φανερώσει ότι η απώλεια δεν γεννά μόνο θλίψη, θυμό, νοσταλγία και παραίτηση αλλά ανοίγει και έναν άλλο δρόμο, δρόμο ομιλίας, δημιουργίας, ζωής.

Με πένθος εισαγόμαστε στη ζωή, με πένθος τελειώνουμε τη ζωή και ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο άκρα αναζητούμε τρόπους να αντλούμε δύναμη από αναπόφευκτα τραύματα και απώλειες.

«Οι άνθρωποι δεν ψεύδονται στον πόνο» λέει η Έμιλι Ντίκινσον. Υπάρχει μια τρομαχτική αληθινότητα στην οδύνη. Οι ιστορίες που ξεδιπλώνονται στο «Μαγικό των Ανθρώπων» μας παροτρύνουν να συλλογιστούμε «Είμαστε φθαρτοί, Ας ζήσουμε».