Ο Γιώργος Μιχαηλίδης, ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες με πλούσια προσφορά στο ελληνικό θέατρο, ιδρυτής του Ανοιχτού Θεάτρου στη χώρα μας, μιλάει στη Λένα Αρώνη και στην εκπομπή "Ημερολόγια" το 2007, έχοντας διανύσει 40 χρόνια δημιουργικής πορείας.
Στις 21 Οκτωβρίου 2018 έφυγε από τη ζωή ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες με πλούσια προσφορά στο ελληνικό θέατρο, ο Γιώργος Μιχαηλίδης. Υπήρξε ιδρυτής του πρώτου Ανοιχτού Θεάτρου στην Ελλάδα, το 1972, μέσα στη δικτατορία, ενώ προδικτατορικά, το 1965 δημιούργησε το πρώτο ελληνικό λαϊκό περιφερειακό θέατρο, το Θέατρο της Νέας Ιωνίας, όπου ανέβασε παραστάσεις σπουδαίων έργων του διεθνούς ρεπερτορίου που αποτέλεσαν τομή για το νεοελληνικό θέατρο. Επίσης, ο Γιώργος Μιχαηλίδης σκηνοθέτησε για την τηλεόραση της ΕΡΤ σίριαλ που άφησαν εποχή όπως, "Ο Συμβολαιογράφος" (1979), "Ο κίτρινος φάκελλος" (1981), "Τα Λαυρεωτικά" (1982), "Η Κάθοδος" (1983). Ανέπτυξε, ακόμη, συγγραφική δραστηριότητα. Έγραψε, μεταξύ άλλων, τα μυθιστορήματα "Τα φονικά", "Η πύλη", "Λάμδα", "Η μύηση", "Ο λαβύρινθος", "Η έξοδος" και "Ίλιγγος '59". Συνεργάστηκε με το Εθνικό και το ΚΘΒΕ, με σκηνοθεσίες και διδασκαλία στις δραματικές σχολές τους.
Το Αρχείο της ΕΡΤ παρουσιάζει συνέντευξη του Γιώργου Μιχαηλίδη(1938-2018) για τα 40 χρόνια καλλιτεχνικής πορείας το 2007 στην εκπομπή:
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ με τη Λένα Αρώνη ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ
Ο σκηνοθέτης Γιώργος Μιχαηλίδης, ο οποίος με τις παραστάσεις του σφράγισε το νεοελληνικό θέατρο φέρνοντας το μεγάλο ρεπερτόριο στην περιφέρεια της θεατρικής Αθήνας, το 2007 συμπλήρωνε πάνω από 40 χρόνια θεάτρου. Από το 1985 που ξεκίνησε η δεύτερη περίοδος του Ανοιχτού Θεάτρου στου Γκύζη η δραστηριότητά του συνδέθηκε με το υπόγειο των οδών Γκύζη και Κάλβου, που αναδείχθηκε σε μια από τις σημαντικότερες σκηνές της χώρας.
Στην εκπομπή “Ημερολόγια” σε συνέντευξή του στη Λένα Αρώνη, αφηγείται τα ερεθίσματα της νεανικής του ηλικίας στη Νέα Ιωνία και την επαφή του με βιβλία τέχνης και λογοτεχνίας ήδη από τα 12 του χρόνια, οπότε συγκρότησε την προσωπική του βιβλιοθήκη. Ονομάζει «πνευματικό του πατέρα» τον θείο του, Τάκη Μιχαηλίδη, ο οποίος του ενέπνευσε την ανάγνωση, και τον βοήθησε στην απόφασή του να βρει το δρόμο του ως σκηνοθέτης του θεάτρου, αφού είχε επιστρέψει από την Αυστρία όπου πήγε για σπουδές στην Αρχιτεκτονική χωρίς να τις ολοκληρώσει. Στην Ελλάδα φοίτησε στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και κατόπιν αφοσιώθηκε στο θέατρο, ιδρύοντας στη γενέθλια γειτονιά του το Θέατρο της Νέας Ιωνίας, το πρώτο λαϊκό περιφερειακό θέατρο στην Ελλάδα, το οποίο εξελίχθηκε στο Ανοιχτό Θέατρο ξεκινώντας από την Κυψέλη.
Σχολιάζει τις δυσκολίες στο εγχείρημα του να κάνει θέατρο, τονίζοντας με εξομολογητική διάθεση πως «ποτέ του δεν έκανε αυτό που μπορούσε, έκανε αυτό που του επέτρεπαν οι συνθήκες». Υπογραμμίζει την επιμονή του στο ρεπερτόριο που τον εκφράζει, ακολουθώντας πιστά τον δρόμο που χάραξε στην πολυετή διαδρομή του, επιλέγοντας έργα εκτός μόδας και συρμού. Μιλά για την αγάπη του για τους κλασικούς συγγραφείς και για τον «Θείο Βάνια» του Αντόν Τσέχωφ που σκηνοθετούσε εκείνη την περίοδο.
Παράλληλα, ο σπουδαίος δημιουργός, που τη δράση του χάραξε η πεποίθησή του για την πρόσβαση του μεγάλου κοινού στα μεγάλα έργα του διεθνούς ρεπερτορίου, αναφέρεται στο κοινό που παρακολουθεί θέατρο, και στη διαπίστωση ότι οι γνήσιοι θεατρόφιλοι μειώθηκαν στην πορεία των χρόνων. Κάνοντας αποτίμηση της πορείας του, εκμυστηρεύεται πώς οι αποτυχίες αλλά και οι επιτυχίες ωθούν έναν δημιουργό να προχωρά πιο παραγωγικά και προσδιορίζει το ρόλο της τέχνης του θεάτρου την οποία χαρακτηρίζει «ζωντανό οργανισμό» και που ωθεί τον ίδιο τον δημιουργό εκ των πραγμάτων να εξελίσσεται.
Στη διάρκεια της εκπομπής μεταδίδονται αποσπάσματα από παραστάσεις του Ανοιχτού Θεάτρου που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Μιχαηλίδης: «Στη Χώρα Ίψεν», 1999, «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» 2007, «Κουαρτέτο» 1996, «Μετά την πρόβα» 1998, «Η Μάνα Κουράγιο και τα Παιδιά της» 1999-2000, «Η Κυρία με το Σκυλάκι» 2001, «Η Τελευταία Πράξη» 2001.
