Η μεγάλη ηθοποιός, κορυφαία ερμηνεύτρια του αρχαίου δράματος Άννα Συνοδινού έφυγε από τη ζωή στις 7 Ιανουαρίου 2016. Κάτοχος της ερμηνευτικής παράδοσης του Εθνικού Θεάτρου, η κορυφαία πρωταγωνίστρια σημάδεψε το ελληνικό θέατρο με την έξοχη και επιβλητική υποκριτική της παρουσία.
Μόνιμο στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου διέπρεψε με τις ερμηνείες της σε πρωταγωνιστικούς ρόλους της αρχαίας τραγωδίας αλλά και σε νεότερους του κλασικού δραματολογίου. Βραβευμένη δύο φορές με το έπαθλο Μαρίκας Κοτοπούλη (1955 και 1959), η Άννα Συνοδινού τιμήθηκε επανειλημμένα για την καλλιτεχνική προσφορά της στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταξύ άλλων με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος Ελληνικής Ευποιΐας, το Παράσημο Κέδρων του Λιβάνου, το Παράσημο του Τάγματος των Ιπποτών της Ιταλικής Δημοκρατίας, το Παράσημο του Τάγματος των Ιπποτών Ντάνεμπρω Δανίας.
Δείτε από το Αρχείο της ΕΡΤ τηλεοπτικό αφιέρωμα στην Άννα Συνοδινού, παραγωγής του 2006:
ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ
ΑΝΝΑ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ
Σειρά εκπομπών στην οποία ηθοποιοί του θεάτρου και του κινηματογράφου μιλούν για τη ζωή τους και την καλλιτεχνική τους πορεία. Το συγκεκριμένο επεισόδιο είναι αφιερωμένο στη μεγάλη τραγωδό Άννα Συνοδινού (1927-2016).
Η μεγάλη κυρία του αρχαίου δράματος Άννα Συνοδινού ξετυλίγει τη ζωή της και την καλλιτεχνική της διαδρομή από το σπίτι της, ένα κομψό διαμέρισμα, στο κέντρο της Αθήνας, γεμάτο μνήμες και ιστορία από το ελληνικό θέατρο. Αρχικά, αναφέρεται στην καταγωγή της και μιλάει για το οικογενειακό της περιβάλλον, τους γονείς της και τα πέντε αδέρφια της. Η οικογένειά της καταγόταν από την Αμοργό ενώ η ίδια γεννήθηκε στο Λουτράκι Κορινθίας τον Νοέμβριο του 1927. Αφηγείται τη ζωή στο Λουτράκι κι έπειτα τα παιδικά της χρόνια στην Αθήνα όπου μετακινήθηκαν μετά το σεισμό του 1928. Μοιράζεται βιώματα της σχολικής της ηλικίας στο Παγκράτι μεταφέροντας εικόνες από τις γειτονιές όπου μεγάλωσε.
Αφηγείται μνήμες από την Κατοχή, τη γνωριμία της με τον Θάνο Κωτσόπουλο, όταν δούλευε ως μοδίστρα, την πρώτη της επαφή με το θέατρο, αναφέρεται στην απόφασή της να ασχοληθεί με το θέατρο, τη φοίτησή της στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1947-1950), καθώς στη γνωριμία της με σημαντικούς ανθρώπους της Τέχνης, όπως ο Δημήτρης Ροντήρης, η Μαρίκα Κοτοπούλη, ο Δημήτρης Μυράτ, η Βάσω Μανωλίδου, ο Μάνος Κατράκης κ.ά.
Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1950 στον Θίασο Κοτοπούλη. Το 1955 τιμήθηκε για πρώτη φορά με το έπαθλο Κοτοπούλη. Από νωρίς διακρίθηκε σε ρόλους της αρχαίας τραγωδίας είδος με το οποίο τη συνέδεσε η δασκάλα της Μαρίκα Κοτοπούλη. Μιλά για τις συνεργασίες της στο Θέατρο Εθνικού Κήπου με τον Νίκο Χατζίσκο, και το κυκλικό θέατρο «Αρένα» με την Κυβέλη και τον Χορν. Σταθμός στην πορεία της υπήρξε το 1955, όταν στην επίσημη έναρξη του Φεστιβάλ Επιδαύρου έπαιξε δίπλα στην Παξινού την Πολυξένη, στην «Εκάβη» του Ευριπίδη. Από εκεί άρχισε η σταδιοδρομία της στο αρχαίο δράμα. Ειδική αναφορά κάνει στο ρόλο της ως Αντιγόνη, στην Επίδαυρο το 1956, στο ομότιτλο αρχαίο δράμα του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή, μια παράσταση με την πρωτοεμφανιζόμενη τότε Συνοδινού που άφησε εποχή.
Ειδική αναφορά κάνει στους ρόλους της στις αρχαίες τραγωδίες και στις υποκριτικές δεξιότητες που απαιτούνται ενώ δεν παραλείπει να μνημονεύσει τις ηρωίδες που ενσάρκωσε σε έργα του κλασικού δραματολογίου με το Θίασο του Εθνικού Θεάτρου, όπως εκείνον της Κοντέσσας Βαλέραινας, στο έργο του Γρηγόρη Ξενόπουλου. Κάνει επίσης λόγο στη συμμετοχή της σε κινηματογραφικές ταινίες στον ελληνικό κινηματογράφο, καθώς στην επική ταινία αμερικανικής παραγωγής «Οι 300 Σπαρτιάτες» γυρισμένη στην Ελλάδα το 1962, όπου η ίδια εμφανίστηκε ως η βασίλισσα Γοργώ της Σπάρτης.
Στη διάρκεια της εκπομπής η Άννα Συνοδινού μιλάει για τη γνωριμία της και τη σχέση της με τον αγαπημένο της σύζυγο, πρωταθλητή στίβου, Γιώργο Μαρινάκη (1921-2009). Περιγράφει τον κοινό τους αγώνα για τη δημιουργία του Θεάτρου Λυκαβηττού έχοντας ως όραμα την παρουσίαση του αρχαίου δράματος σε ανοιχτό περιβάλλον και εκτός Επιδαύρου. Αφηγείται το χρονικό της υλοποίησης του οράματος αυτού υπό την επίβλεψη του ΕΟΤ, την κατασκευή του σε σχέδια του αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτου, και την έναρξη λειτουργίας του νεοσύστατου θεάτρου τον Ιούνιο του 1965, που στέγασε τον θίασο «Ελληνική Σκηνή – Άννα Συνοδινού». Την αφήγησή της συνοδεύει σπάνιο αρχειακό υλικό που αντλήθηκε από την ταινία του Βασίλη Μάρου “Λυκαβηττός” (1967): από τις εργασίες κατασκευής του θεάτρου στο λόφο του Λυκαβηττού, την τελετή εγκαινίων, στιγμιότυπα από τις προετοιμασίες των παραστάσεων που θα εγκαινίαζαν το νεότευκτο θέατρο, όπως πρόβα του χορού της “Αντιγόνης” του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Γ. Σεβαστίκογλου, καθώς και απόσπασμα από την ιστορική πρεμιέρα της παράστασης «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη, που παρουσιάστηκε στις 24 Ιουνίου 1965 από τον θίασο της «Ελληνικής Σκηνής», σε σκηνοθεσία Μίνου Βολανάκη, μουσική Γ. Μαρκόπουλου και χορογραφίες Αγάπης Ευαγγελίδη. Με την επιβολή της δικτατορίας το 1967 και τη λογοκρισία διέκοψε την θεατρική της δραστηριότητα.
Τέλος, η Άννα Συνοδινού μιλάει πολιτική της σταδιοδρομία, καθώς πολιτεύτηκε με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, από το 1974 ως το 1989 έπειτα από προτροπή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, για την κοινοβουλευτική της ιδιότητα και υπουργική της θητεία μέσα από την ιδιότητα της υφυπουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών (1977-1980).
Χρησιμοποιήθηκαν πλάνα από τις παραστάσεις: «Ευμενίδες», σκηνοθεσία Άννα Συνοδινού, «Το Μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας», σκηνοθεσία Λάμπρος Τσάγκας, «Εκάβη», Επίδαυρος 1955 και 1988, καθώς και πλάνα από τις ταινίες «Ηλέκτρα» του Τεντ Ζάρπας, «Οι 300 της Σπάρτης» του Ρούντολφ Μάτε, «Θανασάκης ο Πολιτευόμενος» (1954), «Δολάρια και Όνειρα» (1956).
Διάρκεια: 51’
Ημερομηνία πρώτης προβολής: 6 Ιουνίου 2007
Έτος παραγωγής: 2006
Σκηνοθεσία: Χάρης Παπαδόπουλος
Παραγωγή: ΕΡΤ A.E.
Δείτε περισσότερα στο archive.ert.gr