Το Αρχείο της ΕΡΤ παρουσιάζει το επεισόδιο της σειράς «Δρόμοι» του Άρη Σκιαδόπουλο, παραγωγής 2005, αφιερωμένο στη σημαντική τραγουδίστρια, Αρλέτα. Η ίδια μιλάει για τη μουσική της πορεία, τις δισκογραφικές εταιρίες, τις συνεργασίες με σημαντικούς μουσικούς και τη σχέση της με το κοινό. Αφιέρωμα από το Αρχείο για την επέτειο από το θάνατο της Αρλέτας στις 8 Αυγούστου 2017.
Το Αρχείο της ΕΡΤ παρουσιάζει το επεισόδιο της σειράς «Δρόμοι» του Άρη Σκιαδόπουλο, παραγωγής 2005, αφιερωμένο στη σημαντική τραγουδίστρια, Αρλέτα. Η ίδια μιλάει για τη μουσική της πορεία, τις δισκογραφικές εταιρίες, τις συνεργασίες με σημαντικούς μουσικούς και τη σχέση της με το κοινό. Αφιέρωμα από το Αρχείο για την επέτειο από το θάνατο της Αρλέτας στις 8 Αυγούστου 2017.
ΔΡΟΜΟΙ
ΑΡΛΕΤΑ
Η Αρλέτα, (Αριάδνη – Νικολέτα Τσάπρα), γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα, σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, ξεκίνησε τη δισκογραφική της πορεία μέσα στη δεκαετία του 1960, όταν κυριαρχούσε το «νέο κύμα» στην ελληνική μουσική και συνεργάστηκε με σημαντικούς συνθέτες.
Ο πρώτος δίσκος της το 1966 «Αρλέτα» ξεχώρισε για τα τραγούδια «Μια φορά θυμάμαι», «Τις άδειες νύχτες» και «Το πέτρινο χαμόγελο». Την ίδια εποχή ξεκινάει τις εμφανίσεις της σε μπουάτ της Πλάκας και ακολουθούν οι δίσκοι «Αρλέτα 2», «Στο ρυθμό του αγέρα» (1968), «12+1 τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι» (1969) και «Έξι μέρες» (1970). Με την πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών θα τραγουδήσει μαζί με τον Ζορζ Μουστακί, στο θέατρο «Bobino» στο Παρίσι. Επόμενοι δίσκοι της ήταν το «Romancero gitano» (1978) με τον Μίκη Θεοδωράκη σε ποίηση Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα και απόδοση Οδυσσέα Ελύτη και το 1981 το «Ένα καπέλο γεμάτο τραγούδια» (1981), ο πρώτος δίσκος με δικά της τραγούδια.
Το 1984 και το 1985 οι δίσκοι «Περίπου» και «Τσάι Γιασεμιού», με τραγούδια του Λάκη Παπαδόπουλου και της Μαριανίνας Κριεζή, θα σημειώσουν μεγάλη επιτυχία και θα ξεχωρίσουν τραγούδια, όπως «Σερενάτα», «Τσάι γιασεμιού», «Τα ήσυχα βράδυα» και «Βatida de coco». Η Αρλέτα θα συνεχίσει τη δισκογραφική παρουσία της μέχρι και το 2010, ενώ ιδιαίτερη επιτυχία είχαν οι ζωντανές εμφανίσεις της προσελκύοντας κοινό από όλες τις ηλικιακές κατηγορίες. Η μελωδική της φωνή, το ιδιαίτερο ύφος και βάθος της μουσικής και των ερμηνειών της αποτυπώνονται στα τραγούδια της που εξακολουθεί να απολαμβάνει το μουσικό κοινό, όπως «Μια Φορά Θυμάμαι», «Τα Μικρά Παιδιά», «Ο Λύκος», η «Σερενάτα» και το «Μπαρ το Ναυάγιο». Η Αρλέτα έφυγε από τη ζωή στις 8 Αυγούστου 2017.
Σε αυτό το επεισόδιο της σειράς "Δρόμοι" του Άρη Σκιαδόπουλου, η Αρλέτα μιλάει για τη ζωή της, τα παιδικά χρόνια, την οικογένειά της, τις σπουδές και τη σχέση της με τη μουσική, σχολιάζει τον μικρόκοσμο των Εξαρχείων όπου μένει και εξηγεί την επιρροή της Αθήνας στη μουσική και στη ζωή της.
Η Αρλέτα μιλάει για την απόφασή της να γίνει ζωγράφος και να πάει στη σχολή Καλών Τεχνών, την φοίτηση δίπλα στον Γιάννη Μόραλη. Περιγράφει την τυχαία της παρουσία στο τραγούδι, θυμάται την πρώτη ηχογράφηση στη Lyra με παραγωγό τον Αλέκο Πατσιφά, την φιλία με τον Γιώργο Παπαστεφάνου, μια εκδρομή στην Ύδρα με μια κιθάρα και εκείνη να τραγουδάει. Σχολιάζει με χιούμορ τη φήμη της ως ιδιαίτερη ή παράξενη τραγουδίστρια. Αναφέρεται στον πρώτο της δίσκο λίγο πριν ξεσπάσει η χούντα της 21ης Απριλίου, την πρώτη μπουάτ που εμφανίστηκε, στις «Νεφέλες» στην οδό Θόλου, την απόσυρσή της για ένα χρόνο λόγω ασθένειας και ένα χρόνο μετά ξεκινάει τις εμφανίσεις της στην «Παράγκα», θυμάται ότι ενοχλούσε το γεγονός ότι δεν ήταν ενταγμένη πουθενά. Θυμάται επίσης τον ένα χρόνο που πέρασε στο Λονδίνο και περιγράφει την πρόσκληση του Ζορζ Μουστακί, τη γνωριμία και τη συνεργασία τους στο Παρίσι, όπου τραγούδησε για πρώτη φορά σε θέατρο. Κάπως έτσι, λέει, επέστρεψε στο τραγούδι, συνδέθηκε ξανά με τον Πατσιφά και επανήλθε στη δισκογραφία. Η Αρλέτα μιλάει επίσης για την ακαταλληλότητά της ως τραγουδίστρια, την επιμονή της να παίζει κιθάρα, την αυστηρή επιλογή του ρεπερτορίου και την αρνητική της στάση απέναντι σε αυτό που ονομάζεται «δημόσιες σχέσεις». Εξηγεί τις σχέσεις της με τις δισκογραφικές εταιρίες, την πρόσφατη εμπειρία των ζωντανών εμφανίσεων και τη σχέση με το κοινό, τη δυσκολία που είχε να επικοινωνήσει με αυτό, τη σημασία της ουσιαστικής επαφής με τον κόσμο. Αναφέρεται στην ιδιαιτερότητα της φωνής και των τραγουδιών της ως συνάρτηση της ανάγκης της να διηγείται ιστορίες αλλά και των μουσικών καταβολών που καλλιέργησε σε εκείνη ο πατέρα της. Θεωρεί ότι δεν είναι τραγουδίστρια, αλλά ένας άνθρωπος που τραγουδάει για όλους εκείνους που δεν μπορούν να τραγουδήσουν.
Κατά τη διάρκεια της εκπομπής παρακολουθούμε την Αρλέτα να ερμηνεύει τραγούδια όπως «Χάρτινο το φεγγαράκι», «Ασπρόμαυρα τραγούδια», «Τα μικρά παιδιά», «Ο λύκος», «Τα ήσυχα βράδια», «Νύχτα βροχερή», «Αγαπάω τη βροχή», «Έρχεται κρύο», «Δρόμοι παλιοί», «Το πουλί», «Νησί μέσα στην πόλη», «Τις άδειες νύχτες»
