Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έφυγε από τη ζωή στις 28 Ιουνίου του 1985. Υπήρξε σπουδαίος ηθοποιός που μεσουράνησε στο ελληνικό θέατρο και τον κινηματογράφο για τέσσερις δεκαετίες πρωταγωνιστώντας σε τουλάχιστον 191 παραστάσεις ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου αλλά και σε κινηματογραφικές ταινίες που άφησαν εποχή, όπως ήταν «Η βίλα των οργίων», «Κάτι Κουρασμένα Παλληκάρια» κ.ά. Το πηγαίο ταλέντο του διαφαίνεται μέσα από τη μεγάλη γκάμα των ρόλων που ερμήνευσε, τόσο στον κινηματογράφο, όσο και στο θέατρο, με τις ερμηνείες του που μας έχουν μείνει από τις ταινίες του να παραμένουν αξέχαστες.
Η τελευταία θεατρική δουλειά του Λάμπρου Κωνσταντάρα παρουσιάστηκε την περίοδο 1978-79 στο θέατρο Διάνα με το έργο «Τρελές επαφές ρωμέικου τύπου» του Κώστα Πρετεντέρη. Το 1969 κέρδισε το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στην ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Ο Μπλοφατζής». Η τελευταία του ταινία ήταν «Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ» (1981) του Κώστα Καραγιάννη. Στην τηλεόραση ξεχώρισε με το ρόλο του γυναικοκατακτητή Ζάχου Δόγκανου στο σίριαλ «Εκείνες και εγώ», που προβλήθηκε τη διετία 1976 – 1977.
Για τα 40 χρόνια από τον θάνατό του, το Αρχείο της ΕΡΤ προτείνει την εκπομπή – αφιέρωμα:
ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ
Η «Μηχανή του Χρόνου» παρουσιάζει τη ζωή του μεγάλου κωμικού, καθώς και σημαντικούς σταθμούς από την καριέρα του Λάμπρου Κωνσταντάρα στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Μέσα από τη συγκέντρωση στοιχείων, τις προσωπικές μαρτυρίες και ντοκουμέντα, η εκπομπή σκιαγραφεί άγνωστες πτυχές της ζωής και του χαρακτήρα του Λάμπρου Κωνσταντάρα ξεκινώντας από τη νεαρή του ηλικία κατά την οποία φημιζόταν για τον ατίθασο χαρακτήρα του.
Γεννήθηκε το 1913 και μεγάλωσε στο Κολωνάκι. Ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας χρυσοχόων της Κωνσταντινούπολης. Περιγράφεται η περιπέτεια με τη θητεία του στο πολεμικό ναυτικό, όταν κατατάχθηκε μετά από επιμονή της οικογένειάς του στη Σχολή Υπαξιωματικών Ναυτικού στην Κέρκυρα, από όπου τελικά δραπέτευσε κολυμπώντας. Γλύτωσε το Ναυτοδικείο μετά από ενέργειες της οικογένειάς του. Σε ηλικία 22 ετών τον έστειλαν στο Παρίσι προκειμένου να σπουδάσει χρυσοχόος, με σκοπό να αναλάβει στην συνέχεια το οικογενειακό χρυσοχοείο στο κέντρο της Αθήνας. Εγκατέλειψε σταδιακά τις σπουδές του κι έκανε διάφορες δουλειές μαζί με μποέμικη ζωή, διαθέτοντας την ξεχωριστή άνεση ενός «μπον βιβέρ». Στο Παρίσι τον ανακάλυψε ο Γάλλος σκηνοθέτης Λουί Ζουβέ να παίζει ως κομπάρσος σε θεατρική παράσταση, τον πήρε στη Δραματική Σχολή του, που λειτουργούσε στο παρισινό θέατρο “Ατενέ” , την οποία ο Κωνσταντάρας τελείωσε αριστούχος. Το καλοκαίρι του 1938 ο Κωνσταντάρας επέστρεψε στην Ελλάδα, ξεκινώντας πλέον καριέρα ηθοποιού. Στην Αθήνα εμφανίστηκε στο έργο του Τζέιμς Μπάρι «Τα παράσημα της γριούλας» πλάι στην κυρία Κατερίνα. Τονίζεται ότι στο ξεκίνημα της θεατρικής του καριέρας και προτού καθιερωθεί ως κωμικός ηθοποιός, εμφανίστηκε σε δραματικούς ρόλους και σε ρόλους ζεν πρεμιέ, όπως στις ταινίες «Η φωνή της καρδιάς», «Οι Απάχηδες των Αθηνών», «Μαρίνα» κ.ά.
Το 1940 στον πόλεμο με την Ιταλία, βρέθηκε από τους πρώτους στο Αλβανικό Μέτωπο με το βαθμό του έφεδρου αξιωματικού πλάι στον αδελφικό του φίλο Οδυσσέα Ελύτη και σε μία μάχη τραυματίστηκε σοβαρά. Η εκπομπή δεν παραλείπει αναφορές στις θυελλώδεις ερωτικές του σχέσεις και στους γάμους του Λάμπρου Κωνσταντάρα. Μεταξύ αυτών που απασχόλησαν την κοινή γνώμη ήταν η εκρηκτική σχέση του με την Άννα Καλουτά, την μεγάλη πρωταγωνίστρια του μουσικού θεάτρου. Χώρισαν το 1954.
Παρουσιάζεται, επίσης, η μεγάλη του αγάπη για την ΑΕΚ και το ποδόσφαιρο, όπως καταγράφεται και από κινηματογραφικά επίκαιρα της εποχής του ’60 ΄με σπάνια πλάνα που τον δείχνουν να διαπρέπει ως τερματοφύλακας. Περιγράφονται, τέλος, τόσο οι καθημερινές συνήθειες του Λάμπρου Κωνσταντάρα και οι ιδιοτροπίες του όσο και το κέφι του για ζωή, τα γλέντια του, οι αδιάκοπες πλάκες και το ιδιαίτερο χιούμορ του. Ηθοποιοί με τους οποίους συνεργάστηκε θυμούνται περιστατικά από τη διάρκεια των γυρισμάτων, τα σόκιν αστεία και τα πειράγματά του. Η εκπομπή κλείνει με αναφορά στα τελευταία χρόνια της ζωής του, τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε μέχρι το δραματικό τέλος του, στις 28 Ιουνίου του 1985.
Για τον Λάμπρο Κωνσταντάρα μιλούν οι: Μάκης Δελαπόρτας, βιογράφος-ηθοποιός, Βασίλης Μαρτσάκης, θεατρολόγος, Δημήτρης Κωνσταντάρας, γιός Λάμπρου Κωνσταντάρα – δημοσιογράφος, Σίσσυ Αϊβαλιώτου, ανιψιά Λάμπρου Κωνσταντάρα, Αλέκος Σακελλάριος, σκηνοθέτης, Μέλπω Ζαρόκωστα, ηθοποιός-συγγραφέας, Ρίκα Διαλυνά, ηθοποιός, Μάρω Μπουρδάκου, σεναριογράφος-θεατρική συγγραφέας, Μάρω Κοντού, ηθοποιός, Καίτη Παπανίκα, ηθοποιός, Κώστας Γεωργουσόπουλος, κριτικός θεάτρου, Άννα Φόνσου, ηθοποιός, Ανδρέας Μαζαράκης, ραδιοφωνικός παραγωγός, Βαγγέλης Ιωαννίδης, ηθοποιός, Αλίκη Βουγιουκλάκη, ηθοποιός, Νέλλη Γκίνη, ηθοποιός. Στη διάρκεια της εκπομπής προβάλλονται χαρακτηριστικά στιγμιότυπα με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα από ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου στις οποίες πρωταγωνίστησε, καθώς και αρχειακό φωτογραφικό υλικό.
Παρουσίαση-Διεύθυνση σύνταξης: Χρίστος Βασιλόπουλος
Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Κακαβιάς
Αρχισυνταξία: Δημήτρης Πετρόπουλος
Έρευνα: Ηλίας Αντωνιάδης
Παραγωγή: 2014-2015
Δείτε περισσότερα στο archive.ert.gr