Ο κορυφαίος αρχιμουσικός Δημήτρης Μητρόπουλος (1896 - 1960) έφυγε από τη ζωή στο αποκορύφωμα της καλλιτεχνικής του δημιουργίας. Η εκπομπή "Αναζητώντας τη χαμένη εικόνα", παραγωγής του 1990, μετέδωσε πλάνα ταινίας γυρισμένης κατά πάσα πιθανότητα το 1938, από επίσκεψη του Δημήτρη Μητρόπουλου στην Ακρόπολη καθώς και λήψεις με τον Μητρόπουλο να διευθύνει συμφωνική ορχήστρα στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, πιθανώς από τις συναυλίες που έδωσε εκεί τα καλοκαίρια του 1938 και 1939 όταν ταξίδεψε στην Ελλάδα ενώ ήταν μαέστρος της συμφωνικής ορχήστρας της Μινεάπολης. Σκηνοθεσία: Ομάδα Cinetic
Εξηνταπέντε χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον θάνατο του Δημήτρη Μητρόπουλου, ενός από τους μεγαλύτερους μαέστρους του 20ου αι., συνθέτη και πιανίστα, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στις 2 Νοεμβρίου 1960, όταν έπαθε καρδιακή προσβολή κατά τη διάρκεια δοκιμής της 3ης Συμφωνίας του Μάλερ με την ορχήστρα του θεάτρου της Σκάλας του Μιλάνου.
Γεννήθηκε το 1896 στην Αθήνα άρχισε πολύ μικρός σπουδές πιάνων τις οποίες ολοκλήρωσε με άριστα και χρυσό μετάλλιο στο Ωδείο Αθηνών. Το 1915 σε ηλικία 18 ετών διηύθυνε για πρώτη φορά τη Συμφωνική Ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών. Ο Έλληνας αρχιμουσικός ξεκίνησε τη διεθνή του σταδιοδρομία το 1930, όταν εμφανίστηκε με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου, η οποία τον οδήγησε τελικά στις ΗΠΑ ως μουσικό διευθυντή της Συμφωνικής Ορχήστρας της Μινεάπολης και στη συνέχεια διευθυντή της Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης. Παράλληλα, διηύθυνε πολλές από τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου.
Δείτε από το Αρχείο της ΕΡΤ:
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΧΑΜΕΝΗ ΕΙΚΟΝΑ – ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Ο κορυφαίος αρχιμουσικός Δημήτρης Μητρόπουλος (1896 - 1960) έφυγε από τη ζωή στο αποκορύφωμα της καλλιτεχνικής του δημιουργίας. Ο σπουδαίος Έλληνας πιανίστας, μαέστρος και συνθέτης έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από τον Δεκέμβριο του 1948 ήταν μόνιμος μαέστρος της Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης. Oι εκτελέσεις του εξακολουθούν ύστερα από μισό και πλέον αιώνα να αποτελούν εξαιρετικά δείγματα της μουσικής τέχνης φέροντας τη σφραγίδα μιας απόλυτα προσωπικής αντίληψης. Ακόμη και στις πρόβες διηύθυνε χωρίς παρτιτούρα, χαρακτηριστικό της μουσικής του ιδιοφυίας. Τιμήθηκε με ανώτατες διακρίσεις τόσο από την ελληνική Πολιτεία όσο και από τα σημαντικά μουσικά ιδρύματα της Eυρώπης και της Aμερικής.
Η εκπομπή "Αναζητώντας τη χαμένη εικόνα", παραγωγής του 1990, μετέδωσε πλάνα ταινίας γυρισμένης κατά πάσα πιθανότητα το 1938, από επίσκεψη του Δημήτρη Μητρόπουλου στην Ακρόπολη καθώς και λήψεις με τον Μητρόπουλο να διευθύνει συμφωνική ορχήστρα στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, πιθανώς από τις συναυλίες που έδωσε εκεί τα καλοκαίρια του 1938 και 1939 όταν ταξίδεψε στην Ελλάδα ενώ ήταν μαέστρος της συμφωνικής ορχήστρας της Μινεάπολης. Ανάμεσά τους, πλάνα του μαέστρου από πρόβες με την εκφραστικότητα των χεριών του ενώ διευθύνει. Οι παραστάσεις που έδωσε στο Ηρώδειο ήταν στην 1η Αυγούστου 1938 αλλά και την επόμενη χρονιά στις 5 και 19 Ιουλίου 1939 και στις 11 και 25 Αυγούστου 1939. Ακόμη περιλαμβάνονται πλάνα από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός. Παρακολουθούμε τον Μητρόπουλο ενώ ανεβαίνει στην Ακρόπολη, περπατάει στο Ερέχθειο και τον Παρθενώνα, κάθεται στα μάρμαρα των μνημείων και μελετά τις σημειώσεις του πάνω σε έργο που πρόκειται να διευθύνει. Βγαίνοντας από τα Προπύλαια περιεργάζεται τουριστικά αντικείμενα.
Κατά την αφήγηση που συνοδεύει τα πλάνα, γίνεται ανάγνωση μέρους της αλληλογραφίας του Δημήτρη Μητρόπουλου με την επιστήθια φίλη του Καίτη Κατσογιάννη, στην οποία αποκαλύπτεται η ουσιαστική αγάπη που έτρεφε για την Ελλάδα και η σχέση του με την Αμερική. Τον Αύγουστο του 1939 ο Μητρόπουλος θα φύγει οριστικά από την Ελλάδα. Από τα γράμματά του διαφαίνεται η μεγάλη του δοκιμασία να αποχωριστεί τον τόπο του υποφέροντας από νοσταλγία και το πώς προσπαθούσε να συμφιλιωθεί με τη ζωή του στην Αμερική λόγω της ποιότητας των ορχηστρών της. Ο ίδιος ο Μητρόπουλος εξομολογείται την ανάγκη του να επιστρέψει στην Ελλάδα και την Αθήνα όπου πίστευε ότι ανήκει η ψυχή του. Η ταινία εικάζεται ότι έγινε για να συνοδεύσει τις εμφανίσεις του μαέστρου στην Αμερική και σε ολόκληρο τον κόσμο, συνδέοντάς τον με την ιδιαίτερη πατρίδα του και την πνευματικότητα της Ακρόπολης.
Τα πλάνα που δεν γνωρίζουμε ποιος τα τράβηξε, προέρχονται από ταινία που ο ίδιος ο Μητρόπουλος χάρισε, προς το τέλος της ζωής του, στη φωτογράφο Nelly's (Νέλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη) και εκείνη με τη σειρά της, τη δώρισε στο Μουσείο Μπενάκη.
