Η ηθοποιός Μαρίκα Νέζερ γεννήθηκε το 1906 στην Κωνσταντινούπολη από μεγάλη θεατρική οικογένεια και πέθανε πριν 35 χρόνια, στις 18 Ιουλίου 1989. Διακρίθηκε κυρίως στο μουσικό θέατρο, στις επιθεωρησιακές παραστάσεις και στον κινηματογράφο ως καρατερίστα .
Τα πρώτα της βήματα τα έκανε με την αδερφή της, Κατίνα παίζοντας ως ντουέτο με το όνομα “Τα Νεζεράκια”. Ο πρώτος της ρόλος σε ηλικία 13 ετών ήταν στο Κάιρο, στην τραγωδία “Οιδίπους Τύραννος”, ενώ σε ηλικία μόλις 14 ετών έπαιξε στον “Αγαπητικό της Βοσκοπούλας” του Δημήτρη Κορομηλά. Από το 1927 συνεργάστηκε με τον Θίασο του Ι. Παπαϊωάννου και εμφανίστηκε στις οπερέτες: «Ο χορός της τύχης», “Μαμζέλ Νιτούς”, “Χαλιμά”| και “Κρυφό Ρομάντσο”. Άρχισε να ερμηνεύει ρόλους επιθεώρησης, δουλεύοντας δίπλα στη Σοφία Βέμπο. Το 1935 συνεργάστηκε με τον Βασίλη Αυλωνίτη ως συνθιασάρχης.
Οι ερμηνείες της ως η πρώτη Μαντάμ Σουσού του Δημήτρη Ψαθά στο θέατρο (1940) στον κινηματογράφο (1948) και ως κυρά Δέσποινα στην κωμωδία “Της Κακομοίρας”, γνωστή και ως “Μπακαλόγατος” (1963) του Ντίνου Κατσουρίδη, είναι χαρακτηριστικές. Συμμετείχε ακόμη , μεταξύ άλλων, στις ταινίες “Τζιπ, περίπτερο και αγάπη” (1947), “Ένας βλάκας και μισός” (1959), “Το γέλιο βγήκε από τον παράδεισο” (1963), “Ένας άφραγκος Ωνάσης” (1969).
Ήταν παντρεμένη με τον ηθοποιό Ερρίκο Κονταρίνη και αδερφή του επίσης ηθοποιού Χριστόφορου Νέζερ. Ο παππούς της, ήταν ο πρώτος φρούραρχος της Ακρόπολης.
Δείτε από το Αρχείο της ΕΡΤ θέμα της εκπομπής:
ΠΡΟΣΩΠΑ ΘΕΑΤΡΟΥ
Πρόκειται για σειρά αυτοβιογραφικών ντοκιμαντέρ, στο οποίο παρουσιάζονται προσωπικότητες του ελληνικού θεάτρου, κυρίως απόμαχοι και βετεράνοι. Στο επεισόδιο το οποίο τιτλοφορείται “Παλιά Γενιά”, παρουσιάζονται τρία αντιπροσωπευτικά μίνι αυτό-πορτραίτα, των ηθοποιών Μαρίκας Νέζερ, Βασίλη Μεσολογγίτη και Ηρώς Χαντά.
Η Μαρίκα Νέζερ εξιστορεί τα πρώτα βήματα, τις επιτυχίες αλλά και μια μοναδική της αποτυχία. Μιλά ακόμη για την τελευταία της εμφάνιση στο θίασο Νίκου Κούρκουλου καθώς και για τη ζωή της μετά τη σύνταξη.
H σπουδαία ηθοποιός μιλά για την οικογένειά της, την βαυαρική της καταγωγή, για τον παππού της αλλά και για το πώς μεγάλωσε μέσα στο θέατρο αναφέροντας σπουδαίες θεατρίνες της εποχής. Αναφέρει το δίδυμο με την αδερφή της Κατίνα, τα Νεζεράκια, τις πρώτες τις εμφανίσεις στο θέατρο. Χαρακτηριστικά λέει πως στην εποχή της δεν υπήρχαν “οι σκηνοθέτες και οι σχολές” αλλά μονάχα το ταλέντο. Τραγουδά απόσπασμα από τραγούδι που ερμήνευε ντουέτο με την Κατίνα: τους “Ανθοπώληδες»”του Δημητρακόπουλου. Θυμάται τις εμπειρίες της στις επιθεωρήσεις και τα μουσικά θέατρα, εξηγώντας πως στην εποχή της ο συγγραφέας έγραφε στοχευμένα για τον ηθοποιό και από το κείμενό του εξαρτώνταν και η επιτυχία της ερμηνείας. Θυμάται διαφορετικούς ρόλους που έκανε: τη γριά, την κουφή, την τυφλή, . Αναφέρει θίασο στο Περοκέ με την Καίτη Ντιριντάουα και ένα νούμερο που έπαιξαν μαζί με τίτλο “Πόλεμος και Ειρήνη”. Μιλά μετά για την επιτυχία της με τη θρυλική Μαντάμ Σουσού, ενώ προβάλλεται φωτογραφία από νούμερο κατοχικής επιθεώρησης μάλλον του 1940.
Στην αρχή του θέματος προβάλλονται πλάνα από το Θέατρο Περοκέ ενώ βλέπουμε έναν απόμαχο ηθοποιού που παραμένοντας ανώνυμος συμβολίζει την ευρύτερη οικογένεια των ηθοποιών. Παράλληλα ακούγεται ηχητική αφήγηση ποιήματος του Γιώργου Σεφέρη με τίτλο “Οι θεατρίνοι Μ.Α.” (1943) το οποίο ο μεγάλος ποιητής έγραψε εμπνευσμένος από την καλλιτεχνική δράση του Συγκροτήματος Ψυχαγωγίας των Ελληνικών Δυνάμεων Μέσης Ανατολής (Σ.Ψ.Ε.Δ.) στο Κάιρο.
Σκηνοθέτης: Κωστής Ζώης
Παρουσιαστής: Χρήστος Αυθίνος
Παρουσιάστρια: Νανά Νικολάου
Πρώτη προβολή: 20/2/1983
Δείτε περισσότερα στο archive.ert.gr