Ο Σπύρος Πλασκοβίτης (γεν. 1917- θαν. 2000), σημαντική μορφή της λογοτεχνίας μας και διακεκριμένος νομικός αυτοβιογραφείται στο «Μονόγραμμα» και μιλάει για τη ζωή του, το λογοτεχνικό του έργο και την πολιτική του διαδρομή. Έτος παραγωγής: 1986. Σκηνοθεσία: Νίκος Τριανταφυλλίδης. Παραγωγός: Γιώργος Σγουράκης. Διεύθυνση παραγωγής: Ηρώ Σγουράκη.
Στις 7 Οκτωβρίου 2025 συμπληρώνονται 25 χρόνια από τον θάνατο του δικαστικού λειτουργού και συγγραφέα Σπύρου Πλασκοβίτη, του οποίου το έργο κατέχει ξεχωριστή θέση στα ελληνικά γράμματα. Γεννήθηκε το 1917 στην Κέρκυρα. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και υπηρέτησε στο δικαστικό σώμα του Συμβουλίου Επικρατείας από το 1951 ως το 1968, οπότε διώχθηκε, δικάστηκε και φυλακίστηκε από το καθεστώς της δικτατορίας. Στη μεταπολίτευση εκλέχθηκε βουλευτής επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια ευρωβουλευτής από το 1981 ως το 1989. Ως νομικός, υπήρξε μαχητής της δικαιοσύνης, στοιχείο που εξέφραζε και μέσα από την πολιτική του δράση. Σημαντική μορφή της λογοτεχνίας μας ο Σπύρος Πλασκοβίτης θεωρείται από τους καλύτερους μυθιστοριογράφους της μεταπολεμικής περιόδου. Έργα του μεταφράστηκαν στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Εξέδωσε τέσσερα μυθιστορήματα: "Το Φράγμα" (1960), "Η Πόλη" (1979), "Η κυρία της βιτρίνας" (1990), "Η άλλη καρδιά" (1995) και επτά συλλογές διηγημάτων. Διατέλεσε, επίσης, Πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων για δύο θητείες (1994-1997).
Το Αρχείο της ΕΡΤ παρουσιάζει την εκπομπή:
ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ
ΣΠΥΡΟΣ ΠΛΑΣΚΟΒΙΤΗΣ
Στο συγκεκριμένο επεισόδιο της εκπομπής «Μονόγραμμα» ο συγγραφέας και δικαστικός Σπύρος Πλασκοβίτης αφηγείται τη ζωή του και το έργο του. Αναφέρεται στη γενέτειρά του την Κέρκυρα όπου μεγάλωσε και στο οικογενειακό του περιβάλλον. Περιγράφει τα μαθητικά του χρόνια, την εγκατάστασή του στην Αθήνα όπου φοιτά στη Νομική Σχολή (1935-1939), και την πρώτη του εργασία ως γραφέας β΄ στο Υπουργείο Συγκοινωνιών. Θυμάται την προσωπική του γνωριμία με τον Γρηγόριο Ξενόπουλο, τις δημοσιεύσεις του στο περίφημο περιοδικό «Διάπλασις των Παίδων» και τα χρόνια της Κατοχής και της Αντίστασης στην Αθήνα. Ο διορισμός του το 1951 ως εισηγητής πρωτοδίκης στο Συμβούλιο της Επικρατείας σηματοδοτεί την αρχή της δικαστικής του σταδιοδρομίας μέχρι το 1977 οπότε και παραιτείται. Ο ίδιος μιλά για το Συμβούλιο Επικρατείας, όπου εργάστηκε είκοσι έξι ολόκληρα χρόνια με εξαίρεση την επταετία της χούντας.
Μεγάλο μέρος της αφήγησης του Πλασκοβίτη αφορά στην αντιδικτατορική του δράση την περίοδο της Δικτατορίας, τη συμμετοχή του στην οργάνωση «Δημοκρατική Άμυνα», τη σύλληψή του, τον εκτοπισμό του στη νήσο Κάσο και την κράτησή του στις φυλακές της Αίγινας το 1969. Στη Μεταπολίτευση εξελέγη βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ και κατόπιν ευρωβουλευτής. Εξηγεί στο φακό πώς αναμίχθηκε στην πολιτική με τις εκλογές του 1977 και την εκλογή το 1981 και το 1984 στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Ξεχωριστή ενότητα αποτελεί στην εκπομπή το συγγραφικό του έργο, σημαντικό και μεταφρασμένο σε πολλές γλώσσες. Ο Σπ. Πλασκοβίτης αναφέρεται στο πρώτο του διήγημα που δημοσίευσε στο περιοδικό "Νέα Εστία" και στην πρώτη του συλλογή διηγημάτων το 1948 με τίτλο «Το γυμνό δέντρο». Μεταξύ άλλων, σχολιάζει τα βιβλία του «Η Θύελλα και το Φανάρι», «Το Φράγμα», «Οι Γονατισμένοι», «Το συρματόπλεγμα» και «Η Πόλη» και διαβάζει αποσπάσματα.
