Γιώργος Μπρουνιάς: «Σημειώσεις για ένα Ημερολόγιο»
Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2025, 23:00
Ιστορίες που ταξίδεψαν σε φάκελο αλληλογραφίας… Λόγια που έγραψαν και αντάλλαξαν άνθρωποι της Ποίησης, της Λογοτεχνίας, της Μουσικής, της Ιστορίας, του Θεάτρου, των Εικαστικών.
[ 4/1 Όταν με το χέρι της σήκωσε κι έγειρε τον πλούσιο θύσανο των μαλλιών της προς την άλλη μεριά της κεφαλής της μου φάνηκε πώς την καστανή φυλλωσιά ενός αρχαίου δάσους την πλάγιασε ξαφνικά ένα φύσημα του αέρα. Καθόμαστε σ' ένα καφενείο φιλικό πάνω από δυο φλιτζάνια τσάι και μιλούσαμε για τα μεγάλα μικροπράγματα της ζωής μας... με μια οικειότητα στα όρια σχεδόν της φιλίας... Τα χέρια της ήταν άσπρα...
5/1 Σήμερα στις δύο το μεσημέρι, στη γωνία Σόλωνος και Ιπποκράτους, αντίκρισα την πρώτη ανθισμένη μου αμυγδαλιά. Ήταν ένα εναέριο λεπτό κλωνάρι και προχωρούσε μόνο του πάνω στα κεφάλια των περαστικών που με τα βαριά παλτά τους σχημάτιζαν ένα τείχος ανάμεσα σ' εμένα και σ' αυτό. Δεν ήταν αποκάλυψη- όταν πλησίασα κοντά είδα πώς ήταν στα χέρια μιας γυναίκας που το κρατούσε υψωμένο μην το ξεμπουμπουκιάσει η βιασύνη του πλήθους. Όταν περάσαν πλάι μου τα ρόδινα αυτά ανθάκια τα κοίταξα αχόρταγα, σαν να είχα συναντήσει κάτι που πολύ κι από πολύ μου είχε λείψει. Έκανα μια μεγάλη βόλτα, απ' την οποία δε θυμούμαι τίποτα, μόνο ότι στάλαξε μέσα μου μια ηρεμία που τώρα απολαμβάνω...
15/4 Είχε μια ωραία συννεφιά σήμερα στην πλατεία Μητροπόλεως όπου ήπια με τους φίλους μου καφέ. Τον ουρανό σκέπαζε ένας σταχτής ατμός, ούτε τόσο παχύς, ώστε να σταματά το φως, ούτε τόσο διάφανος, ώστε να περνά απαράλλαχτο ανάμεσά του. Το διύλιζε και το μετάλλαζε σε ένα φωτισμό που έμοιαζε ν' αναπέμπουν από μέσα τους όλα τα γύρω πράγματα, τα μικρά και τα μεγάλα, απ' το πιο μικρό φυλλαράκι των κυπαρισσιών ως τους πιο ψηλούς τοίχους της Μητρόπολης. Κυρίως όμως ο παλιός ναΐσκος πλάι, που έπλεε μες στη γκριζάδα, και που κάτι που είπε κάποιος από μας εκείνη τη στιγμή τον έδειξε σαν από κόκκαλα φτιαγμένο παλιών νεκρών πρόσφατα πλυμένα.... ]
